Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Η σημερινή μέρα, η επέτειος αυτή που γιορτάζουμε, δεν επιτρέπει, δεν αφήνει περιθώρια για να ασχοληθεί κανείς με οποιοδήποτε άλλο θέμα, έστω και της καυτής επικαιρότητας.
Είναι οι επέτειοι, και τό έχουμε ξαναπεί αυτό, σταθμοί που μάς προσφέρονται σαν ευκαιρίες αναπόλησης μεγάλων στιγμών του εθνικού μας βίου, να καλλιεργούμε τις ρίζες μας και να ξυπνούμε μέσα μας μορφές και αξίες και να αναμετρούμε πάνω στα παθήματα και τα μαθήματα τού ιστορικού μας βίου τους οραματισμούς μας για το μέλλον. Αρκεί να τις νιώθουμε και να τις μελετούμε, αρκεί να μπορούμε να τις στοχαζόμαστε σ’ όλο το βάθος και την έκτασή τους. Να τις ζούμε πραγματικά.
Η 25η Μαρτίου, το Εικοσιένα που μνημονεύουμε σήμερα, είναι το αποφασιστικότερο άλμα του Νεοελληνισμού μέσα στην Ιστορία. Τόξεψε την ανασύσταση του Ελληνικού, την καταξίωσε και στυλώθηκε κατακόρυφη μέσα στον κόσμο η πρόκληση για εθνική αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία.
Στις μέρες μας, που αντιμετωπίζουμε μια φοβερή έξαρση επεκτατικών σχεδίων σε βάρος του ευρύτερου Ελληνικού χώρου, τώρα που ο ίδιος ακριβώς ασιατικός ζυγός, που έχει αποτινάξει το Εικοσιένα, φιλοδοξεί μέσα στα επεκτατικά του όνειρα να ξαναπατήσει τη γη και τη θάλασσά μας, έχουμε βαρύτατο χρέος να σκύψουμε και να κοινωνήσουμε από το Άγιο Δισκοπότηρο του Εικοσιένα.
Το Εικοσιένα, μάς ξανασυνέδεσε οργανικά με τη συνέχεια της μακραίωνης ιστορίας μας. Ανάστησε τη νεοελληνική μας ταυτότητα ,σαν συνισταμένη του τι ήμασταν μέσα στους αιώνες, το τι είμαστε και γινόμαστε σήμερα και επιτακτικά άξιοι να ολοκληρώσουμε τη μεγάλη κληρονομιά του.
Το Εικοσιένα είναι η μεγάλη πρόκληση. Είναι το μήνυμα σωτηρίας που κατρακυλάει από την Αγία Λαύρα στις ψυχές μας. Είναι το φως που πρέπει να καταυνάζει το δρόμο μας. Η φωτιά που προσμένει να πυρώσει το μεγάλο όνειρο και τα μεγάλα έργα. Είναι δίδαγμα και οφειλή που δεν έχουμε το δικαίωμα να προδώσουμε. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι η διαφύλαξη της λευτεριάς, η προκοπή και η χαρά ενός ακεραίου και μέ νου και δυνατού Ελληνισμού που να σμίγει υπεύθυνα και γόνιμα με τους άλλους λαούς στους πλατιούς ορίζοντες των κοινών ανθρωπίνων αναζητήσεων.
Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όλη την ουσία της παράδοσής μας και να τη ζυμώσουμε με το φως τής εποχής μας. Χρειαζόμαστε μια ζωντανή πνευματική ηγεσία που να ανταποκρίνεται στη συνείδηση του έθνους και να διανοίγει με θάρρος το δρόμο προς τα εμπρός.
Είμαστε λίγοι κι ο τόπος μας ασφυκτικά στενός. Όμως η θάλασσά μας είναι ο μόνιμος ζωτικός μας χώρος και οι απόδημοι δύναμη ακατάλυτη. Θα θελήσουμε να επενδύσουμε με κάποια σοβαρότητα στα πλεονεκτήματά μας αυτά;