28η Οκτωβρίου 1940: Το χρονικό ενός ένδοξου αγώνα

Στην ιστορική της πορεία η Ελλάδα, από τους χρόνους της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, πολλές φορές κλήθηκε να αντιμετωπίσει επικινδύνους κατακτητές που στόχο τους είχαν να υποδουλώσουν τον λαό της. Σε κάθε περίπτωση όμως ο ελληνικός λαός κατά τις κρίσιμες αυτές ώρες, που πλησίαζαν απειλητικές να επισκιάσουν το φως του ελληνικού πολιτισμού, αντιστεκόταν με μεγάλη πίστη στο χρέος του απέναντι στην ιστορία. Με ένα ηρωικό «Μολών λαβέ» και ένα ένδοξο «Όχι», με ανδρεία και μια λόγχη πολεμούσε προασπίζοντας τα ιερά ιδανικά, άμεσα συνυφασμένα με το δίκαιο και την ελευθερία.
Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Πλαταιές, Επανάσταση του 1821, Πίνδος, Αργυρόκαστρο, Εθνική Αντίσταση… Όλοι οι αγώνες του λαού μας βαμμένοι με αίμα για την λευτεριά να αποτελούν ορόσημο γενναιότητας, παλικαριάς και ρωμιοσύνης, στέλνοντας πάντα ένα μήνυμα στην ανθρωπότητα: «Ελευθερία ή θάνατος».
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 τιμά την έναρξη του ελληνικού αγώνα εναντίων των Ιταλών. Το 1940 όλος ο κόσμος βίωνε την τραγωδία ενός μεγάλου πολέμου. Η Γερμανία με ηγέτη το Χίτλερ και σύμμαχο της τον Μπενίτο Μουσολίνι, ηγέτη της Ιταλίας, κατάφερε να κατακτήσει πολλές από τις Ευρωπαϊκές χώρες, μέχρι που ήρθε η σειρά της Ελλάδας που αντιστάθηκε σθεναρά. Ένας μεγάλος αγώνας που έμεινε στην ιστορία για τον ηρωισμό, την αυτοθυσία και την αγάπη για την πατρίδα κληροδοτώντας στις επόμενες γενιές την αξία της ανεξαρτησίας.
Το χρονικό του ένδοξου αγώνα
15 Αυγούστου 1940 ξεκινά η προαναγγελία του πολέμου που θα ξεσπούσε και στην Ελλάδα. Ένα Ιταλικό υποβρύχιο βυθίζει το ελληνικό πολεμικό πλοίο «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου. Οι εχθρικές προθέσεις είναι πλέον εμφανείς.
Χαράματα 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς ξυπνά από τα χτυπήματα στην πόρτα του. Ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι του διαμηνύει ότι η Ιταλική Κυβέρνηση απαιτεί την παράδοση της Ελλάδας. Η απάντηση είναι μία: «Όχι».
Λίγο αργότερα τα ιταλικά στρατεύματα εισβάλουν στα ελληνικά εδάφη μέσω των ελληνοαλβανικών συνόρων. Η εισβολή ξεκινά, οι σειρήνες του πολέμου ηχούν και κηρύσσεται επιστράτευση.
Νοέμβριος 1940 και ο ελληνικός στρατός αντικρούει την ξαφνική επίθεση στα βουνά της Πίνδου και προχωρεί στη Βόρειο Ήπειρο ως απελευθερωτής.
Χειμώνας 1940-1941 με την παγωνιά και το χιόνι να είναι οι χειρότεροι αντίπαλοι του ελληνικού στρατού. Τα κρυοπαγήματα και οι θάνατοι από το κρύο θερίζουν τους έλληνες φαντάρους, που συνεχίζουν να μάχονται ηρωικά και φωνάζοντας «αέρα» πετυχαίνουν το ακατόρθωτο.
6 Απριλίου 1941 ο Χίτλερ με τα γερμανικά στρατεύματα αποφασίζει να παρέμβει ο ίδιος, αφού οι Ιταλοί σύμμαχοι του δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν την Ελλάδα. Για να καταφέρουν την επίθεση στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας χρειάζεται να θυσιάσουν τα καλύτερα τμήματα του στρατού τους, παρόλο που πέφτουν πάνω στον εξαντλημένο από τον πόλεμο ελληνικό στρατό.
Τέλος Απριλίου 1941 οι Γερμανικές μπότες ηχούν βροντερά στην Αθήνα και ξεκινά για την Ελλάδα η μαύρη περίοδος της Κατοχής. Χιλιάδες οι νεκροί από την πείνα στην Αθήνα και τον Πειραιά τα επόμενα χρόνια. Τα συσσίτια από τον Ερυθρό Σταυρό που διοργανώνονται βοηθούν την τραγική κατάσταση.
Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα, οι Γερμανοί παραχώρησαν τμήματα της Μακεδονίας και της Θράκης στους συμμάχους τους Βούλγαρους, ενώ μοιράστηκαν την υπόλοιπη χώρα με τους Ιταλούς. Ξεκίνησε η φρίκη της τριπλής κατοχής με την πείνα και την εξαθλίωση να μαστίζει το λαό.
Οι Έλληνες σε όλη τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής αγωνίζονταν διαρκώς με πάθος, ανδρεία και αυταπάρνηση. Η ένοπλη αντίσταση που οργανώθηκε συνετέλεσε καθοριστικά στην απελευθέρωση της χώρας που έγινε στις 12 Οκτωβρίου του 1944.
Ο ηρωικός αγώνας των Ελλήνων στα βουνά της Πίνδου αποτελεί ιστορικό σημείο αναφοράς και τιμής. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα από αγγλική εφημερίδα που κυκλοφόρησε στις 4 Απριλίου 1941 και περιγράφει με ελάχιστα, αλλά εύστοχα λόγια, τι ακριβώς σημαίνει ήρωας:

«Από τώρα και στο εξής δε θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».