636 - Αρχή της Συρρίκνωσης του Ελληνισμού

Στο προηγούμενο βιβλίο 1071, ο συγγραφέας Νικόλαος Ντέμος ανέλυσε τις τέσσερις στρατηγικές ήττες, που καθόρισαν την ιστορική πορεία του Ελληνισμού. Με το τωρινό σύγγραμμα του 636 συνδέει, συσχετίζει, αναλύει και εμβαθύνει την στρατηγική ήττα στον παραπόταμο Γιαρμούκ, τον Αύγουστο του 636 με την απαρχή της συρρίκνωσης του Ελληνισμού.
“Συρρίκνωση που σηματοδοτείται το 636 μ.χ. με την ήττα στο Γιαρμούκ και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με το πλήγμα στον Ελληνισμό της Ουκρανίας και της Αζοφικής θάλασσας ως αποτέλεσμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία” διαπιστώνει και υπογραμμίζει στο πρόλογο του βιβλίου ο κ. Θανάσης Τσώκος, Γενικός Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου. Και επισημαίνει ότι “Το ανά χείρας βιβλίο του Δρ Νικόλαου Ντέμου, αποτελεί σύγγραμμα αφύπνισης του Ελληνισμού στις μέρες μας. Ως εκ τούτου αποτελεί χρήσιμο εργαλείο επανακαθορισμού και επαναστοχοθέτησης ατομικής, συλλογικής και εθνικής.”
Όντως, το 636, προβάλλει, υποστηρίζει και αποδεικνύει ότι η άνοδος του Ισλάμ επέφερε στρατηγικό πλήγμα στον ανθηρό Ελληνικό πολιτισμό της Μέσης Ανατολής με την αντικατάσταση της Ελληνικής γλώσσας από την Αραβική, την απώλεια σημαντικών εδαφών, την αποκοπή του εμπορίου με την ανατολή, Ινδία και Κίνα, την απώλεια των χερσαίων και θαλασσίων οδών, και την τελειωτική αποκοπή με τον Ελληνισμό της Ινδίας και Αφγανιστάν, κλπ.
Τονίζει επίσης ότι είναι τρομακτικό σήμερα οι απανταχού Έλληνες να μην γνωρίζουν καν την μάχη αυτή ή να μην υπάρχουν αναφορές στην στρατηγική αυτή ήττα του Ελληνισμού, που μπορεί να παραλληλιστεί με τις επόμενες ήττες και ειδικότερα την ήττα στην Μικρά Ασία και Σμύρνη τον Αύγουστο του 1922. Είναι δε ξεκάθαρο ότι η διαμάχη που άρχισε στον παραπόταμο Ιαρμουχά – Γιαρμούκ, το 636, συνεχίζεται μέχρι σήμερα και επηρεάζει την τωρινή και μελλοντική πορεία του Ελληνισμού αλλά και της υφηλίου.
Ένα βιβλίο μελέτης, προβληματισμού αλλά και πατριωτικής αφύπνισης, που έρχεται σε μια περίοδο δύσκολη για τα πιο πολλά κέντρα του Ελληνισμού, που πιέζονται από εξωτερικούς κινδύνους αλλά και από εσωτερικές αδυναμίες και λάθος αντιλήψεις. Αλλά και ένα σύγγραμμα ιστορικής και εθνικής αυτογνωσίας και εμπνεύσεως, για να διδαχθούμε από τα λάθη μας, αποκρυπτογραφήσουμε έγκαιρα ανεξέλεγκτους περιφερειακούς και διεθνείς παράγοντες και να κατανοήσουμε τις αστείρευτες δυνατότητες της φυλής μας.

Περιγραφή Βιβλίου 636
Η στρατιωτική στρατηγική ήττα στον ποταμό Ιαρμουχά, που διαπραγματεύεται το παρόν βιβλίο, υπήρξε ταυτόχρονα μια μεγάλη πολιτιστικοπνευματική ήττα για τον Ελληνισμό. Οι Έλληνες, ειδικά από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν οι ηγέτες για εκατοντάδες χρόνια, με πολυσήμαντο πνευματικό πολιτισμό, ευρεία αν όχι καθολική χρήση της Ελληνικής γλώσσας, διακτίνηση της ελληνικής παιδείας ακόμη και εθίμων γύρω από την ανατολική Μεσόγειο μέχρι την Ινδία.
Μετά το 636 η χρήση της κοινής ελληνικής γλώσσας σε πολλές περιοχές της Μέσης Ανατολής έβαινε μειωμένη και τελικώς αντικαταστάθηκε από την αραβική. Επίσης η απώλεια σημαντικών εύφορων εδαφών και εκτάσεων καλλιεργούμενης γης, η απώλεια φορολογικών εσόδων, ο αποκλεισμός από τους χερσαίους και θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους, ο διαρκής εξισλαμισμός χριστιανικών πληθυσμών συνετέλεσαν στην δραστική συρρίκνωση του Ελληνισμού από τη Συρία μέχρι την Αίγυπτο και την Καρχηδόνα.
Η στρατηγική ήττα στο Γιαρμούκ το 636 είχε και έχει μεγάλες επιδράσεις στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Έλληνα όσον αφορά τις προκαταλήψεις, τη ψυχολογία, τη ψυχογραφία, τη σημερινή αντίληψη του Έλληνα για το εαυτό του αλλά και για τους γειτονικούς λαούς, φίλους και εχθρούς. Επίσης επηρέασε την αντίληψη των άλλων λαών για τους Έλληνες. Με την ισλαμική επέλαση ο Ελληνισμός διασπάται, πληγώνεται και συρρικνώνεται αλλά καταφέρνει να ανασυνταχθεί, αμυνθεί και να σώσει και την Ευρώπη από τον μουσουλμανισμό, όπως ακριβώς έκανε και μετά την ήττα στις Θερμοπύλες.
Η ήττα στον παραπόταμο Ιαρμουχά, κατέδειξε πως μια υποδεέστερη αν όχι κατώτερη δύναμη κατάφερε να συντρίψει μια ανώτερη δύναμη, λόγω κυρίως της ανωτερότητας των τακτικών κινήσεων στη μάχη από την ηγεσία των Αραβομουσουλμάνων, αλλά και γεγονότων που προηγήθηκαν της σπουδαίας αυτής μάχης, που καταγράφονται στο παρόν σύγγραμμα. Οι Αραβομουσουλμάνοι κατατρόπωσαν το Βυζαντινό στρατό, αλλά κυρίως στιγμάτισαν τον Ελληνισμό, απέκοψαν και έληξαν Ελληνική ιστορία αιώνων στη Συροπαλαιστίνη, διέγραψαν τη χρήση της Ελληνικής γλώσσας τόσο επίσημα όσο και ως καθομιλουμένη σε ολόκληρη τη μέση ανατολή αλλά και στις περιοχές μέχρι τον Ινδό ποταμό. Επίσης πείστηκαν ότι μπορούν να επεκταθούν και να γίνουν πρωταγωνιστές στην παγκόσμια ιστορική εξέλιξη, κάτι το οποίο έγινε. Πολλοί λαοί εξισλαμίστηκαν, και αποδέχτηκαν τη χρήση της Αραβικής γλώσσας ως μέσο επικοινωνίας, τοποθετώντας την εθνικό-ιστορική τους οντότητα και πορεία σε δεύτερη μοίρα όπως οι Πέρσες και Κούρδοι.
Πράγματι η στρατιωτική αυτή ήττα επέφερε την γεωγραφική, οικονομική και πολιτική συρρίκνωση του Ελληνισμού, την απογοήτευση, την αλλοτρίωση, την αποσύνθεση, την υποχώρηση, την υποτακτική νοοτροπία και άνοιξε τον δρόμο για την υποδούλωση του Ελληνισμού. Εάν οι Ελληνοβυζαντινοί νικούσαν, τότε τόσο ο Ελληνισμός όσο και ο σύγχρονος κόσμος θα είχαν διαφορετική πορεία. Οι Άραβες είχαν συνειδητοποιήσει ότι στο πεδίο της μάχης του Ιαρμουχά (Γιαρμούκ), το έτος 636, το Ισλάμ αγωνιζόταν για τη ζωή του. Νίκη σήμαινε την επιβίωση τους και τη δυνατότητα εξάπλωσης, ήττα θα σήμαινε πιθανότατα το τέλος της ισλαμικής πίστης, μόνο ελάχιστα χρόνια μετά το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ, και την απομόνωση της στην αραβική χερσόνησο, ως μιας περιφερειακής και απομονωμένης θρησκείας με όλα τα επακόλουθα μέχρι σήμερα. Αντ’ αυτού, μέχρι το 640 οι μουσουλμανικές δυνάμεις είχαν κατακτήσει ολόκληρη την περιοχή που σήμερα καλύπτει το Ισραήλ, το Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία, και είχαν εισβάλει στην Αίγυπτο. Ενώ, μέσα στα επόμενα 50 χρόνια το Ισλάμ θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, την Περσία, και θα είναι έτοιμο να εισβάλει στην Ισπανία. Οι Έλληνες έχασαν την ευκαιρία να προδιαγράψουν τη μοίρα των μουσουλμάνων. Όντως η ήττα αυτή του Ελληνισμού έχει επηρεάσει συθέμελα όχι μόνο τον Ελληνισμό, αλλά και την οικουμένη καθώς και την ιστορική διαδρομή των τελευταίων δεκαπέντε αιώνων.