Ένα μικρό αφιέρωμα σε ένα μεγάλο Έλληνα

γράφει ο Πλάτων Ρούτης          proutis0107@rogers.com
 Το ΚΚΕ πιστό στο ραντεβού του με το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη τιμάει τον μεγάλο μουσουργό όπως του αξίζει κι όπως του πρέπει!
Πριν από 2 χρόνια όταν έφυγε από κοντά μας, τον αποχαιρετίσαμε όπως ο ίδιος ζήτησε, τιμώντας το συγκλονιστικό του έργο που έφερε την ποίηση των μεγαλύτερων ποιητών του λαού μας στα χείλη και τις καρδιές εκατομμυρίων λαϊκών οικογενειών σε όλο τον κόσμο. Αποχαιρετίσαμε αυτόν που στα δύσκολα, ακόμα και όταν όλα φαίνονταν χαμένα, χτυπούσε τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια και έφερνε την ανάσταση στις καρδιές των ανθρώπων.
Πέρσι ένα χρόνο από το φευγιό του, το ΚΚΕ τον τίμησε έξω από το κελί που ήταν κρατούμενος στις ιστορικές φυλακές του Ωρωπού «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις», τιμήσαμε αυτόν που ακόμα και στα κελιά των φυλακών, με τη μουσική του εκτόπιζε την ηττοπάθεια και έφερνε τον ήλιο στις καρδιές των ανθρώπων.

‍
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, συναντιόμαστε ξανά εδώ στη Ζάτουνα που ο Μίκης εξορίστηκε από τη χούντα τον Αύγουστο του 1968 έως τον Οκτώβρη του 1969.    
Στο τελευταίο σημείωμα που άφησε στον ΓΓ της ΚΕ σύντροφο Δημήτρη Κουτσούμπα, ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε ότι φτάνοντας στο τέλος της ζωής του οι λεπτομέρειες σβήνουν και μένουν "τα μεγάλα μεγέθη". Είναι γνωστό ότι υπήρξαν περιπτώσεις που οι δρόμοι δεν ταυτίστηκαν, που υπήρξαν διαφωνίες. Το ίδιο γνωστό όμως είναι ότι αυτές δεν στάθηκαν ικανές για να μη δει ότι τις μεγάλες του στιγμές τις έζησε μαζί με το ΚΚΕ, σε συμπόρευση μαζί του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είχε μία συνηθισμένη ζωή. Τιμήθηκε, αγαπήθηκε, η φήμη του έφτασε στα πέρατα της Γης. Τον τραγούδησαν οι μεγαλύτεροι τραγουδιστές και τα μεγαλύτερα συγκροτήματα, έπαιξαν τη μουσική του φημισμένες ορχήστρες, γνωρίστηκε με ιερά τέρατα της Τέχνης παγκόσμια, ταξίδεψε σε όλο τον πλανήτη. Κι όμως οι πιο σημαντικές στιγμές για αυτόν, το μεγάλο μέγεθος της ζωής του ήταν όταν βρέθηκε με το ΚΚΕ. Αυτό κράτησε ως απόσταγμα της ζωής και του έργου του. Γι' αυτό και τα πιο ευτυχισμένα χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη ήταν αυτά που έζησε στο πλάι του ΚΚΕ, όπως δήλωσε και ο ίδιος στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΕ για να τιμήσει τα 90 χρόνια της ζωής του το 2015, την περίοδο που ο ίδιος δήλωνε παρών και στον δίκαιο αγώνα του λαού μας για την κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών εφαρμοστικών νόμων τους.
Έλεγε τότε:
"Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ", "Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος Πόλεμος, οι διώξεις που ακολούθησαν την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, η βαθιά παρανομία με την ένοπλη προσπάθεια το 1944 μέσα στην Αθήνα, που πνίγηκε στο αίμα, η Ικαρία και η Μακρόνησος, η αναγεννητική προσπάθεια μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες. Η παράνομη δράση με την ίδρυση του Πατριωτικού Μετώπου, δέκα μέρες μετά την επικράτηση της χούντας. Αργότερα, υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στην Αθήνα και τέλος η εκλογή μου ως βουλευτής του Κόμματος το 1981 και 1985". Αυτά τα λόγια είναι πλάι στην αξεπέραστη μουσική του μία μεγάλη παρακαταθήκη, μία δικαίωση που τοποθέτησε τις μεγάλες αξίες και τα μεγάλα μεγέθη στη θέση τους. Που του έδωσε τη θέση που του πρέπει στην Ιστορία.
Αυτές τις παρακαταθήκες μας έχει αφήσει ο Μίκης Θεοδωράκης μέσα από την πορεία και το έργο του. Πάντα η έμπνευσή του βασιζόταν στους αγώνες του λαού για δουλειά, προκοπή, λευτεριά. Σε αυτές τις σταθερές ράγες κινούμαστε και εμείς, από τους ίδιους αγώνες εμπνεόμαστε, τα ίδια διδάγματα που είναι διαχρονικά και επίκαιρα έχουμε: Ξέρουμε ότι τα αφεντικά και το κράτος τους δεν αρκούνται ποτέ σε ότι έχουν, ποτέ δεν αρκούν τά κέρδη, ποτέ δε σταματάει ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, αλλά πάντα την πληρώνει ο εργαζόμενος λαός, το μόνιμο υποζύγιο!
Γι’ αυτό έρχεται και το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας με το οποίο ενσωματώνεται στο ελληνικό δίκαιο Οδηγία της ΕΕ, με το οποίο ολοκληρώνεται το έγκλημα της κατάργησης του 8ώρου και του 40ώρου, γυρίζοντας τους εργαζόμενους έναν αιώνα πίσω.
Γι’ αυτό θεσμοθετείται το “δικαίωμα” των εργοδοτών να κάνουν “λάστιχο” τους εργαζόμενους, απασχολώντας τους ως και 13 ώρες την ημέρα, ως και 78 ώρες την εβδομάδα, σε 2 και 3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς πείνας.
Γι’ αυτό εισάγονται στο ελληνικό εργατικό δίκαιο οι πιο νοσηρές μορφές εργασιακής εκμετάλλευσης, οι “συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών” και η εργασία “κατά παραγγελία”, που σημαίνουν ότι οι εργαζόμενοι δεν θα ξέρουν πότε και για πόσες ώρες θα δουλέψουν και τι μισθό θα πάρουν στο τέλος του μήνα.
Αυτή είναι η “σταθερότητά” για την οποία μιλούσε η ΝΔ προεκλογικά: Σταθερότητα για τα κέρδη των εκμεταλλευτών και απόλυτη αστάθεια και ανασφάλεια για τις ζωές των εργαζομένων. Αυτό είναι το “ευρωπαϊκό κεκτημένο”, η “ευρωπαϊκή κανονικότητα”, για τα οποία μιλούν μονότονα όλα τα κόμματα του συστήματος στη χώρα μας, που προσκυνούν την ΕΕ των μονοπωλίων.
Αντί οι εργαζόμενοι σήμερα να δουλεύουν λιγότερες ώρες, κάτι που επιτρέπει η τεχνολογία και η επιστήμη, αντί να ζουν με αξιοπρέπεια οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, δέχονται νέες επιθέσεις, για να ενταθεί η εργασία και η εκμετάλλευσή γιατί ΕΕ, κράτος και εργοδοσία ξέρουν πολύ καλά ότι από αυτούς βγαίνει ο πλούτος, ξέρουν ότι «Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» και γι’ αυτό και το νομοσχέδιο συμπληρώνεται με τις απαράδεκτες διατάξεις που προβλέπουν πρόστιμα και φυλάκιση για τους εργαζόμενους που θα περιφρουρήσουν τη συλλογική τους απόφαση για απεργία από τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της εργοδοσίας.

‍
Είναι βαθιά χαραγμένα μέσα στην ψυχή του λαού μας τα διδάγματα από τους αγώνες όλων των προηγούμενων γενιών, αγώνες που ενέπνευσαν το Μίκη και μέσω αυτού όλους εμάς που θα συνεχίσουμε, και με τα τραγούδια του στα χείλη θα ανατρέψουμε αυτούς τους σχεδιασμούς, που πάνε πακέτο με τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων.
Γιατί τίποτα δεν γίνεται στην τύχη, το κράτος είναι ταχύτατο και ικανότατο στην υλοποίηση πολιτικών για την ενίσχυση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών, δυσλειτουργικό και εχθρικό για τα λαϊκά συμφέροντα.
Δες τε: Εκατοντάδες στρέμματα δασών, καλλιεργειών, Εκατοντάδες σπίτια και περιουσίες, καταστρέφονται από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, από τις πλημύρες το χειμώνα, δεκάδες συνάνθρωποί μας χάνουν τις ζωές τους.
Είναι τα αποτελέσματα της αισχρής πολιτικής τους, που έχει καταλήξει στον ψυχρό οικονομικό απολογισμό ότι καλλίτερα είναι να αποζημιώνεις παρά να προλαμβάνεις! Αυτή είναι η γραμμή της ΕΕ και των Ελληνικών κυβερνήσεων που την εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια.
Δες τε: ο πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας διευρύνεται, οι ανταγωνισμοί βαθαίνουν και γίνονται όλο και πιο αδυσώπητοι, μεγαλώνουν οι εξοπλισμοί παγκοσμίως, η νέα επαπειλούμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση δείχνει ότι θα ενταθούν οι αντιθέσεις και οι αιτίες για διεύρυνση των πολέμων γύρω από του δορυφόρους των ΗΠΑ από τη μια και των Κινέζων από την άλλη.
Τι κάνει για αυτό η κυβέρνηση – με τη σύμφωνη γνώμη βεβαίως και σύσσωμης της αντιπολίτευσης; Καθημερινά διευρύνει τη συμμετοχή της με κυρώσεις, όπλα και άλλα μέσα, ανακοινώνει ακόμα και εκπαίδευση ουκρανών στρατιωτικών ώστε να είναι πιο βαθιά «στη σωστή -όπως λέει- πλευρά της ιστορίας», για ποιόν όμως; Για το λαό που κινδυνεύει να γίνει στόχος αντιποίνων ή για τους μεγαλοκατασκευαστές εθνικούς μας εργολάβους που προσβλέπουν έργα ανοικοδόμησης, για τους εφοπλιστές που σε καιρούς αναμπουμπούλας βρίσκουν τρόπους να αβγατίσουν τα ήδη τεράστια κέρδη τους;
Δες τε: επιδιώκουν υπό ΝΑΤΟική σημαία να επιλύσουν της διαφορές με την Τουρκία, σε βάρος των υπολοίπων ανταγωνιστών τους που έχουν συμφέροντα στο Αιγαίο, διαπραγματευόμενοι μια συμφωνία
που τελικά θα λειτουργήσει σα νέο εφαλτήριο ανταγωνισμών μεταξύ ΝΑΤΟ, Κίνας Ρωσίας σε βάρος των λαών της περιοχής. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συζητάνε με δεδομένες τις επιδιώξεις τις Τουρκικής Αστικής Τάξης για κατάργηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακόμα και για αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των συνόρων. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προετοιμάζουν τις νέες ΝΑΤΟικές Πρέπσπες του Αιγαίου καλλιεργώντας λογικές ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» ή ότι θα γίνει μια «θάλασσα συνεργασίας και ευημερίας» του Τουρκικού και του Ελληνικού λαού. Στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ενισχύουν τη θέση τους στον ανταγωνισμό στην κρίσιμη γεωστρατικγικά περιοχή της Ανατολικής μεσογείου, Αμερικάνικά, Ευρωπαϊκά, τουρκικά και Ελληνικά Μονοπώλια θα κάνουν μπίζνες και οι λαοί θα συνεχίζουν να θυσιάζονται για «του αφέντη το φαί»
Εμείς φίλες και φίλοι, όπως λέει και ο ποιητής «ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά». Σε αυτό το δρόμο ακούραστος σύντροφος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης με το επαναστατικό του έργο. Αυτό το έργο αποτελεί αφετηρία και όραμα. Ξέουμε ότι η ενίσχυση του λαϊκού κινήματος είναι όρος για την ενίσχυση της λαϊκής πάλης στα δύσκολα που έρχονται. Έχουμε μάθει να εμπιστευόμαστε την υπερδύναμη που λέγεται λαός οργανωμένος, έχουμε πίστη που εδράζεται στη γνώση και το συναίσθημα, δε θέλουμε το Λαό στη γωνία, να παρακολουθεί τις εξελίξεις μέσω των γνωστών «σωτήρων» που κατά χιλιάδες έχουν τώρα ξεφυτρώσει με αφορμή τις Τοπικές Εκλογές!
«Ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά». Σε αυτό το δρόμο ακούραστος σύντροφος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης

‍