Θέλετε να μιλήσουμε για την ακρίβεια;

γράφει ο Πλάτων Ρούτης proutis0107@rogers.com

Να την πείτε όπως θέλετε. Ακρίβεια, πληθωρισμό, Increase, inflation και σε πολλές άλλες λέξεις. Πείτε την σε όποια γλώσσα θέλετε, αλλά σε όποια και να το καταλάβουμε η ακρίβεια πονάει. Σε όποια γλώσσα και να το διαβάσουμε η ακρίβεια πονάει σε όποιον την ζει. Πονάει στην τσέπη, πονάει στο πορτοφόλι και μαζί πονάει όλη η φτωχή οικογένεια. Η οικογένεια του εργάτη, του άνεργου, του συνταξιούχου, και πονάει περισσότερο στις ψυχούλες των παιδιών.
Σε όποιο κράτος και να είμαστε στην Ελλάδα στην Ευρώπη στην Αμερική, η ακρίβεια έχει επηρεάσει όλο τον κόσμο. Το πορτοφόλι του φτωχού έχει αδειάσει πριν ακόμα το ανοίξει και τα θύματα είναι περισσότερο τα παιδιά.
Ο αριθμός τους σήμερα υπολογίζεται πως ανέρχεται σε ένα εκατομμύριο εκατό πενήντα χιλιάδες. (1,150,000) παιδιά που ζούνε σήμερα στον Καναδά κάτω από το όριο της φτώχιας. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά ζουν στο Οντάριο (571.000). Το 42,2% των μητέρων , εξάλλου, που έχουν μονογονεϊκές οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας επίσης στο Οντάριο. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία αφορούν το 2021.
Ένα στα επτά παιδιά του Καναδά είναι μέλος οικογένειας με εισόδημα, κάτω από το όριο της φτώχειας… Η κυβέρνηση του Καναδά είχε δεσμευτεί πριν από 24 χρόνια ότι δεν θα επέτρεπε να ζούνε τα παιδιά σε συνθήκες φτώχιας, (λόγια των αστών πολιτικών) αλλά όμως τι γίνεται τώρα;
Στην φτώχια και στον κοινωνικό αποκλεισμό βρίσκονται περίπου 855.000 παιδιά και στην Ελλάδα, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Unicef που εξετάζει της επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Η έκθεση, που συντάχθηκε σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Αθηνών, περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα, καθώς διαπιστώνει μείωση στον πληθυσμό τους, περικοπές των κοινωνικών παροχών και της κοινωνικής ασφάλισης και πολύπλευρη αύξηση του κοινωνικού αποκλεισμού.
Η φτώχια αφήνει το άσχημο στίγμα της στην πιο ευαίσθητη κοινωνική ομάδα που είναι τα παιδιά, καθώς όσα γεννήθηκαν φτωχά, περνούν χρόνια σε αυτή την κατάσταση και έχουν μεγάλες πιθανότητες να μην ξεφύγουν απ’ αυτή, σε σχέση με άλλα παιδιά που δεν γεννήθηκαν φτωχά. Το να γεννηθεί ένα παιδί φτωχό, αυτό δεν είναι δώρο θεού ή κατάρα. Γενικά κινδυνεύουν περισσότερο από τη φτώχεια από τους μεγάλους και είναι πιθανόν να εξελιχθούν σε φτωχούς και κοινωνικά αποκλεισμένους ενήλικες. Αξίζει να αναφερθεί ότι ένας ενήλικας μπορεί να κατέληξε φτωχός λόγω των πράξεων του, των επιλογών του ή των δυνατοτήτων του, όμως ένα παιδί που γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια δεν ευθύνεται το ίδιο γι’ αυτό.

Με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις τους τελευταίους μήνες ακόμη και τις αγορές τροφίμων περιορίζουν πλέον οι φτωχές οικογένειες προκειμένου να ανταπεξέλθουν στο συνεχιζόμενο κύμα ακρίβειας που πιέζει ασφυκτικά το διαθέσιμο εισόδημα τους, την ίδια στιγμή μάλιστα που δεν φαίνεται να μπαίνει «φρένο» στις αυξήσεις. Το άμεσο μέλλον δεν είναι καθόλου αισιόδοξο ειδικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία που εμπλέκονται πολλά κράτη και σπαταλούν μεγάλα ποσά στην πολεμική μηχανή. Ο πόλεμος αυτός κοστίζει πολλά και αμύθητα ποσά που τα στερούν από τον κόσμο. Μπορεί οι κυβερνήσεις αυτών των κρατών να συμβουλεύουν τους φτωχούς να κάνουν οικονομία. Αυτό από μόνο του είναι εξωφρενικό και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν που πεινάει να τρώει λιγότερο.
Έχει αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός των ανθρώπων που κάθε εβδομάδα πηγαίνει στα κοινωνικά παντοπωλεία με λίστα και αγοράζουν τρόφιμα σε προσφορές. Προμηθεύονται ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά τους από το Salvation army «Στρατό σωτηρίας». Έχουν κόψει οτιδήποτε κρίνουν πλέον ως περιττό… Η ξέφρενη άνοδος των τιμών σε τρόφιμα και σε άλλα είδη που χρειάζεται μία οικογένεια τους τελευταίους μήνες έχει πλέον επηρεάσει τον πληθυσμό και έχει δημιουργήσει περισσοτέρους φτωχούς.
Δεν μιλάμε για τριτοκοσμικές χώρες εδώ. Ο Καναδάς είναι τρίτη χώρα στον κόσμο σε έκταση και είναι μία πλούσια βιομηχανική χώρα. Η Ελλάδα πάλι είναι μία Ευρωπαϊκή χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η κυβέρνηση της διαφημίζει ότι η Ελλάδα συνεχώς αυξάνει την οικονομική της δύναμη και ότι είναι ανάμεσα στις δέκα χώρες που την προτιμούν για επενδύσεις.
Είναι εύλογο το ερώτημα για το πως δύο χώρες που διάλεξα να αναφέρω, ενώ έχουν από μία αστική τάξη που ευημερεί με αμύθητο πλούτο, να είναι χώρες που θα πρέπει να αισθάνονται ντροπή για την κατάσταση της φτώχιας των πληθυσμών τους.
Στο οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού που ζούμε υπάρχει αυτή η τεράστια κοινωνική διαφορά που είναι τόσο φανταχτερή η ασκήμια του, που όταν την αναλογίζεσαι σου δένει ένας κόμπος στο στομάχι. Οι φτωχές οικογένειες μαζί και τα φτωχά παιδιά τους είναι έτσι επειδή υπάρχουν πλούσιοι οι οποίοι στερούν από τους φτωχούς αυτά που όλοι δικαιούνται.
Ο πλούσιος επιχειρηματίας αυτός δηλαδή που έχει στη δούλεψή του μία στρατιά εργατών έχει και τον τρόπο όχι μόνο να μη πληρώνει αυτά που του πέφτουν στη παρτίδα του αλλά παίρνει και από επάνω χρήματα από το κράτος με την μορφή της χρηματοδότησης.

Υπάρχει μία τρομερή ανισότητα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών και αυτό το άδικο φορολογικό σύστημα προκαλεί ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Δηλαδή δεν είναι μόνο το φορολογικό σύστημα αλλά το ίδιο το κοινωνικό σύστημα που μπάζει από όλες τις μπάντες. Υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ των πλουσίων κροίσων και τον κόσμο της εργασίας την εργατική τάξη. Πάντα στην
και κοινωνικού αποκλεισμού. Πράγματι, καθώς οι φτωχοί δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν βασικές ανάγκες της ζωής, όπως η τροφή, η στέγη, η περίθαλψη, η παιδεία, δεν έχουν ευκαιρίες για εργασία, για κοινωνική συμμετοχή κ.ά, στερούνται θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας είναι εγκλωβισμένοι σε ένα φαύλο κύκλο που τους οδηγεί στο κοινωνικό περιθώριο και συχνά στον κοινωνικό τους στιγματισμό.
Ανάμεσα σε αυτούς, άτομα που βιώνουν την έλλειψη στέγης ή/και τον αποκλεισμό από μια αξιοπρεπή κατοικία, αποτελούν την πιο ευάλωτη και κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα. Είναι γεγονός, επιστημονικά τεκμηριωμένο και καταγεγραμμένο ανά τον κόσμο, ότι οι άστεγοι αποτελούν την πιο ακραία μορφή φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Το δικαίωμα στην κατοικία προστατεύεται από το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και παρά τις εφαρμοζόμενες πολιτικές στο πεδίο της έλλειψης στέγης, ο αριθμός των αστέγων ανά τον κόσμο υπολογίζεται στα 100 εκατομμύρια, με τον μισό από αυτόν τον πληθυσμό να είναι παιδιά αναφέρει ο «Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας» (WHO).
Η έλλειψη στέγης αποτελεί έναν ισχυρό αποσταθεροποιητικό παράγοντα στη ζωή ενός ανθρώπου που οδηγεί στον αποκλεισμό άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως η εργασία, η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η κοινωνική συμμετοχή κ.λ.π, τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Ο πόλεμος δημιουργεί θύματα παιδιά.
Πώς είναι λοιπόν δυνατό να μιλάει κανείς για δικαίωμα στη ζωή, την τιμή, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την ισότητα, την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, την ειρήνη… όταν ζει μια περιορισμένη, στερημένη και συχνά εξευτελιστική ζωή;
Πρόβλημα λοιπόν καθοριστικό για την ισορροπία και την ομαλότητα της ζωής στον πλανήτη είναι αυτό της φτώχειας, τόσο στον υπανάπτυκτο, όσο και στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κλιμακώνεται, οι πυρηνικές απειλές εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν, αλλά τα αστικά επιτελεία ρίχνουν το ένα πίσω από το άλλο τα προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα, με στόχο να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες. Αυτές που βρίσκονται όχι στις παλαβές θεωρίες και στα «διαταραγμένα μυαλά», αλλά στους «πεζούς» ισολογισμούς που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες στις σελίδες των εφημερίδων. Σύμφωνα με αυτούς, λοιπόν, μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2022 οι μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου κέρδισαν συνολικά 93,3 δισ. δολάρια, με τις 28 πιο κερδοφόρες εταιρείες στον κλάδο των ορυκτών καυσίμων να καταγράφουν αυξήσεις κερδών μέχρι και 449%! Να ποια «ελευθερία» και «δημοκρατία» διακυβεύονται στην Ουκρανία, στη Βαλτική, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο. Και να γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κλιμακώνεται, επιβεβαιώνοντας τον Μαρξ, που έγραφε ότι το κεφάλαιο «με 100% κέρδος τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα». Και να πού πρέπει να στοχεύσει η αγωνία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για τις εξελίξεις: Στην καρδιά του σάπιου συστήματος που γεννάει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον όλεθρο.
Δεν υπάρχει πολιτική θέληση από τις κυβερνήσεις, γιατί οι αστικές κυβερνήσεις για δικούς τους λόγους που έχουν να κάνουν με τις επενδύσεις στον τζόγο του χρηματιστηρίου μας λένε πόσο καλά είναι η οικονομία τους. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη υποστηρίζει ότι η Ελλάδα είναι μέσα στις πρώτες δέκα χώρες που έχουν προτίμηση οι επενδυτές και επενδύουν στην οικονομία της Ελλάδας σκοπεύοντας για μεγαλύτερα κέρδη των καπιταλιστών.
Ντροπή να είμαστε σε υψηλότερο σημείο παιδικής φτώχιας και γενικότερα στην φτώχεια του πληθυσμού, και να λέμε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που προτιμούν οι επενδυτές για τα κέρδη τους.