ΠΟΙΑ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 IOYNIΟΥ: Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 «Παρακαλώ υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

(Α΄Κορ. 4: 9 -16)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, στη σημερινή αποστολική περικοπή, καλεί τους Κορινθίους και όλους τους πιστούς,είκοσι και πλέον αιώνων, να τον έχουν σαν πρότυπο και να τον μιμηθούν, διότι κιεκείνος είχε σαν δικό του πρότυπο τον Ιησού Χριστό.

Πριν όμωςμιλήσουμε γι’ αυτό το μοναδικό πρότυπο, πρέπει να ρίξουμε μία ματιά στασημερινά πρότυπα, που μυριάδες άνθρωποι μιμούνται και αντιγράφουν. Ποια ταπρότυπα της εποχής μας; Ποιους μιμούνται, νέοι και ώριμοι, σήμερα; Άλλοιμιμούνται τα αστέρια του κινηματογράφου και αντιγράφουν την αμαρτωλή ζωή τους.Τα παιδιά αντιγράφουν τους γονείς. Τ’ αγόρια αντιγράφουν τους πατέρες των καιτα κορίτσια τις μητέρες των. Καπνίζουν οι πατέρες των, καπνίζουν και τα παιδιά^.βάφουν τα νύχια των οι μητέρες των, τα βάφουν και τα κορίτσια των. Άλλοιάνθρωποι μιμούνται τους απατεώνες και τους καταχραστές και εφαρμόζουν πιστά τιςπαράνομες ενέργειές τους. Κι άλλοι ακολουθούν τους κήρυκες της αρνήσεως καιτους υποστηρικτές της ασύδοτης ζωής. Και συμφωνούν με τα πρότυπά τους, ότισήμερα δεν έχομε ανάγκη από τον Θεό και τις θείες Του εντολές, ότι σήμεραμπορούμε να ζούμε χωρίς ηθικές αρχές και φραγμούς.

Και τοκατάντημα αυτού του «μιμητισμού» το ζούμε τόσο έντονα, στην εποχή μας. Έξαρσητου κακού, της αμαρτίας. Έξαρση της εγκληματικότητος.

***

Πρέπεινα το καταλάβουμε. Πρέπει να καρφώσουμε τη ματιά μας στο Πρότυπο και τελειωτή,στον Κύριο και Θεό μας, και στα ιερά πρότυπα, που είναι οι Άγιοι. Οι Άγιοι δενείναι για να τους έχομε μόνο στις εικόνες. Δεν είναι μόνο για να τουςζωγραφίζουμε στους τοίχους των εκκλησιών μας. Δεν είναι μόνο για να τους τιμάμεκαι να τους ανάπτουμε κερί. Όχι μόνο γι’ αυτά. Οι άγιοι είναι κυρίως για να τουςμιμούμεθα. «Μνήμη μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

Καιπάνω απ’ όλους τους αγίους και μάρτυρες, τον «πρώτο μετά τον Ένα», τονΠαύλο τον Απόστολο. Αυτός μας λέει: «Παρακαλώ υμάς μιμηταί μου γίνεσθε». Και το γράφει αυτό ο μεγάλος Απόστολος, διότι υπάρχουν μερικοί, που, αντους παρουσιάσεις το ύψος του Ευαγγελίου, αν τους μιλήσεις για το μεγαλείο τηςθείας διδασκαλίας, αν τους πεις για τις αρετές που καλούμαστε να πραγματοποιήσουμεστη ζωή μας, αμέσως σου απαντούν: Καλά είναι αυτά, αλλά ποιος τα εφαρμόζει;Αυτά είναι υψηλές θεωρίες, ανεφάρμοστες όμως στη ζωή...

Ανεφάρμοστοτο Ευαγγέλιο; Ουτοπία ο Χριστιανισμός; Είναι δυνατόν ο Κύριος να παρέδωσεεντολές, που δεν εφαρμόζονται; Ο Ίδιος ο Κύριος, που τα θεϊκά του χείλη κήρυξαντις αθάνατες Αλήθειες, ο ίδιος ο Κύριος πρώτος τις εφάρμοσε αυτές στη ζωή Του.Υπήρξε το αιώνιο Πρότυπο της αρετής, της αγάπης, της αγιότητος. Μα ίσως πάλικάποιος πει: Ο Χριστός είναι Θεός, εγώ είμαι άνθρωπος και δεν μπορώ να εφαρμόσωτο Ευαγγέλιο. Σ’ αυτούς απαντάει ο Απ. Παύλος, που ήταν άνθρωπος, κι όμωςεφάρμοσε κατά γράμμα το ευαγγέλιο. Γι’ αυτό και λέει: «Μιμηταί μου γίνεσθε,καθώς καγώ Χριστού» (Α΄Κορινθ. 11,1). Ο Απ. Παύλος προβάλλει στα πνευματικάτου παιδιά τη ζωή του για μίμηση, που δεν είναι παρά μίμηση Χριστού.

Μιμηταίτου Αποστόλου Παύλου. Δυσκολοκατόρθωτη πορεία. Πορεία που θέλει πολύ αγώνα καιπροσπάθεια και μόχθο και κόπο. Θέλει πολύ αγώνα για να τον μιμηθούμε στηφλογερή του αγάπη, που ένοιωθε για τον Χριστό. Να Τον μιμηθούμε στηναυταπάρνηση και στην αυτοθυσία, στα βάσανα και στα μαρτύρια, που υπέμεινε γιατην πίστη του. Να τον μιμηθούμε στον ιεραποστολικό του ζήλο, στους κόπους πουκατέβαλε για να διαδώσει τη θεία Αλήθεια στα πέρατα του τότε κόσμου.

***

Εδώπροβάλλει το χρέος όχι μόνον των εργατών του Ευαγγελίου, αλλά και όλων όσωνασκούν έργο αγωγής και καθοδηγήσεως ψυχών. Πρέπει προτίστως να ζουν προσεκτικήζωή, διότι αυτή περισσότερο και προ των λόγων θα διδάσκει και θαπαραδειγματίζει. Οι λόγοι αποδεικνύονται κενοί και ανενέργητοι, αν δενσυνοδεύονται από αγωνιστική ζωή και συνεχή προσπάθεια βιώσεως των διδασκομένωναληθειών. Πολύ σωστά ελέχθη ότι οι λόγοι παρορμούν, αλλά μονάχα τα παραδείγματαεμπνέουν και ελκύουν. Το να ζητάς αυτό που εσύ πρώτος δεν εφαρμόζεις, γίνεσαιαφορμή εξασθενίσεως ή και περιφρονήσεως της αρετής, ενός ιδανικού, κάποιαςαξίας. Στον κοπιαστικό δρόμο του καθήκοντος πρέπει να προπορεύεσαι και όχιαπλώς να τον δείχνεις.

Αυτόακριβώς, που έκανε ο απόστολος καλούμεθα κι εμείς να μιμηθούμε. Να μιμηθούμετην άγια ζωή του. Για να μπορέσουμε στο τέλος της ζωής μας να επαναλάβουμε ταλόγια του: «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιντετήρηκα^. λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος».