Ο ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 1955

Είναι μερικά πράγματα που ο Ελληνισμός δέν πρέπει να ξεχνά. Ό,τι ξεχνά ένας λαός από τα τραγικά παθήματα στην Ιστορία του, τα ξαναπαθαίνει. Και εμείς οι Έληνες, πολλά έχουμε ξαναπάθει, γιατί η αλήθεια είναι ότι πολλοί, για λόγους που δέν είναι της ώρας, όχι μόνο ξεχνούν, αλλά θέλουν και τους υπόλοιπους, που είναι οι περισσότεροι, να ξεχνούν. Και έχουμε πάθει ξανά και ξανά.

Μια τέτοια περίπτωση είναι  και το τουρκικό πογκρόμ της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Ο διωγμός αυτός ήταν και εξακολουθεί να είναι μια προέκταση των εθνικών εκκαθαρίσεων της Τουρκίας συνυφασμένη με τις πολιτικές εξελίξεις διαφόρων εποχών. Δυστυχώς υπήρξε και υπάρχει για μερικούς, μια συντονισμένη προσπάθεια να ξεχαστούν τα γεγονότα αυτά. 

Οι παλαιότεροι ίσως να θυμούνται, οι νεώτεροι μάλλον αγνοούν, όχι μόνο τα γεγονότα αλλά και τη σκοπιμότητα πίσω από αυτά, που ήταν η απόφαση των τουρκικών κυβερνήσεων να καταστρέψουν τις εθνικές μειονότητες στη χώρα. Είναι αυτό μια ισχυρή κληρονομιά από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τους Νεοτούρκους, κληρονομιά που περιέθαλψαν τόσο ο κεμαλισμός όσο και ο τουρκικός λεγόμενος εκσυγχρονισμός.

Βέβαια στα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης του 1955 έχουν βάλει και το χεράκι τους οι Άγγλοι. Όταν άρχισε ο αγώνας των Κυπρίων και γινόταν φανερό ότι η Αγγλία αδυνατούσε να διατηρήσει την τάξη στο νησί, μια σκέψη ήταν να εμπλέξει στο παιγνίδι και την Τουρκία. Έτσι ο Άντονυ Ήντεν, πρωθυπουργός τότε της Βρεττανίας και ο Υπουργός εξωτερικών Χάρολντ Μακμίλλαν, συμφώνησαν μια συμπαιγνία με τον Μεντερές, πρωθυπουργό τότε της Τουρκίας,  η οποία σφράγισε το αποτέλεσμα της τριμερούς διάσκεψης για την Κύπρο ( Ελλάς - Αγγλία - Τουρκία ) η οποία συνδέθηκε στη σνέχεια με τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης. Αδιάψευστο τεκμήριο ένα σημείωμα του Φόρεϊν Όφις ένα χρόνο πρίν, 1954 στο οποίο Άγγλος αξιωματούχος είχε υπογραμμίσει ότι ‘‘ μερικά έκτροπα στην Άγκυρα θα μάς βόλευαν‘‘

Αυτό δέν σημαίνει ότι οι Tούρκοι δέν είχαν το σχέδιο τους και δέν ετοιμάζονταν. Είχαν με κρατικές οδηγίες και οικονομική βοήθεια διάφορες Οργανώσεις, όπως η  Εθνική Ομοσπονδία Τούρκων Φοιτητών, η Ένωση Τούρκων Φοιτητών, ο Σύλλογος περιθάλψεως  των ‘‘δήθεν‘‘ εκ Δυτικής Θράκης Προσφύγων και η Kibris Turktur Cemiyeti - η Κύπρος είναι Τουρκική που πρωτοστάτησαν, ασφαλώς με οδηγίες και καθοδήγηση άνωθεν, στο πογκρόμ.

Ασφαλώς συμμετείχε και όχλος που φανατίστηκε για το σκοπό αυτό. Υπολογίζεται ότι το πλήθος που προέβη στους βανδαλισμούς υπερέβη τις 100 χιλιάδες. Και τούτο συμπεραίνεται από το γεγονός ότι  κτύπησαν ταυτόχρονα σε μια τεράστια έκταση, γιατί ο Ελληνισμός ήταν διασκορπισμένος σε όλη την Κωνσταντινούπολη και δεν ζούσε σε γκέτο.

Στα επεισόδια υπήρξαν νεκροί, οι γνωστές περιπτώσεις πέραν των 40. Μικρά κορίτσια πέθαναν μετά από αλλαπάλληλους βιασμούς. Ανάμεσα στους νεκρούς τρεις Ιερείς, ένας Μητροπολίτης και ένας Επίσκοπος. Λεηλατημένα καταστήματα, πυρπολήσεις σπιτιών, ζημιές πολλών εκατομμυρίων. Ανάμεσα τους και περιουσίες 50 Βρεττανών. Πέραν των χιλίων Ελλήνων που υπέστησαν ανυπολόγιστες ζημιές, ζήτησαν αποζημιώσεις και πήραν ψίχουλα. Καταστράφηκαν επίσης δεκάδες εκκλησίες, νεκροταφεία ανασκάφηκαν, τάφοι Πατριαρχών συλήθηκαν, ο Ελληνισμός της Πόλης ξεκληρίστηκε.

Για να επιτείνουν την ένταση και να διεγείρουν μίσος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, οι βρεττανοί έκαμαν και τούτο.  Στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Κοντεμένος συνέλαβαν αρκετούς κατοίκους. Αφού τους ανέκριναν, αντί να τους αφήσουν ελεύθερους να πάνε πίσω στο χωριό τους, τους πήραν με αυτικίνητα και τους κατέβασαν στο τουρκικό χωριό Κιόνελι με εντολή να πάνε με τα πόδια μεσα από τα χωράφια, αρκετά χιλιόμετρα μακρυά, όπου, ‘‘ εντελώς τυχαία‘‘ ενεδρεύοντες Τυρκοκύπριοι, με αξίνες, τσεκούρια, και σιδηρολοστούς σκότωσαν  8 από αυτούς.

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούμε να γίνουμε φίλοι μ’αυτό το λαό, να του δώσουμε αρκετά από αυτά που διεκδικεί εις βάρος του Ελληνισμού και να ζήσουμε ..... εν αγάπη και αρμονία.

Δεν χρειάζονται σχόλια.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Πιστεύω ότι σε άλλη στήλη της σημερινής έκδοσης θα υπάρξει χώρος για δημοσίευση ενός άρθρου του Τουρκοκύπριου Δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ που μερτυρεί την ‘‘αγάπη ‘‘που καλλιεργείται στην Τουρκία γενικά για τους ΄Ελληνες.