Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Επιτυχής εν τινι μέτρω η επίσκεψη Μητσοτάκη στις Ηνωμένες πολιτείες. Επιτυχής στη γενικότητα που θα χαρακτηριζόταν άριστη, κάτω από άλλες συνθήκες και σε κάποιους άλλους καιρούς.

Συνομίλησε με τον Πρόεδρο, μίλησε στο Κογκρέσο, καθόρισε τη θέση της Ελλάδος στα πλαίσια των συμμαχιών της, μίλησε για κάποιες ανάγκες και κάποιους φόβους της, αναφέρθηκε σε εξοπλιστικές ανάγκες, εξήρε την προσήλωση των δύο χωρών στις αρχές της Δημοκρατίας και της ελευθερίας και ομολογουμένως χειροκροτήθηκε θερμά.

Υπάρχουν, όμως, μερικά άλλα και κάποιες απορίες, που για τους γηγενείς κατοίκους της Ελλάδος και της Κύπρου, μένουν αναπάντητες.
Από ποιους κινδυνεύει η Ελλαδα για να χρειάζεται ενίσχυση των εξοπλισμών της;
Ποιας χώρας είναι τα αεροπλάνα που παραβιάζουν καθημερινά τον εναέριο της χώρο;
Ποια είναι η χώρα που εμφανίζει φωτογραφίες του πρωθυπουργού της να επιδεικνύει χάρτες με τους οποίους να διεκδικεί το μισό Αιγαίο με τα νησιά του και τη Θράκη μέχρι τη Θεσσαλονίκη;
Μίλησε για κάποιους που επιβουλεύονται αλλά γιατί δεν τους κατονόμασε;
Τόση πια αβροφροσύνη; Γιατί δεν ακούστηκε, έστω και μια φορά, το όνομα Τουρκία;

Βέβαια για όσους έχουν κάποια στοιχεία μνήμης, ούτε κατά τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από το 21, έγινε λόγος για Τούρκο κατακτητή. Η επανάσταση, ελέχθη κατά κόρον , έγινε για την απελευθέρωση. Από ποιούς, δεν είχε και τόση σημασία. Ο κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του αναφερόμενος στο εικοσιένα είπε ότι ήταν ένας αγώνας για περισσότερα … δικαιώματα. Δεν νομίζω να ήταν έτσι. Όταν σήκωναν τη σπάθα ο Νικηταράς, ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης, ‘‘Λευτεριά ή Θάνατος ‘‘φώναζαν. Και τον Τούρκο τον έλεγαν με το όνομά του, δεν μιλούσαν για ….. κείνον που καταπατά τα δικιαώματά μας.
Γιατί αυτή η φοβία; Για ποιό λόγο τέτοια αβροφροσύνη;
Για την Κύπρο μίλησε, βέβαια, για εισβολή και κατοχή. Πολύ ορθά θέτοντας τα πράγματα στην ορθή τους βάση. Δεν κατονόμασε, όμως, και πάλι τον εισβολέα. Τόνισε ότι με κανένα τρόπο δεν είναι αποδεκτή η λύση δύο κρατών στην Κύπρο, αλλά δέν ανεφέρθη στο τίνος ιδέα είναι και ποιος προσπαθεί να την επιβάλει.
Είναι πασιφανές ότι πολλοί ανάμεσα στους Δυτικούς συμμάχους και πολλοί Αμερικανοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία είναι σταθερός και πιστός σύμμαχος, χωρίς τον οποίο δέν στέκει το ΝΑΤΟ. Ότι το έδαφος της Τουρκίας είναι το παν για την Ατλαντική συμμαχία. Τής έδωσαν έτσι το δικαίωμα να συμπεριφέρεται αναιδώς, να εκβιάζει, να απειλεί, να ερωτοτροπεί με χώρες εκτός της συμμαχίας, και να απειλεί με πόλεμο ακόμα και…… συμμάχους της.
Σήμερα πιέζει κατά τρόπο συμμαχικά ανάρμοστο και μπλοκάρει την ένταξη άλλων ευρωπαϊκών χωρών στο ΝΑΤΟ, ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλίσει ανταλλάγματα. Μπορεί μερικοί να την σεκοντάρουν - βλέπε Γερμανία -. Η Ελλάδα, όμως, δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να κάνει τον πολιτισμένο !! ουδέτερο. Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Και τα εθνικά συμφέροντα να διασφαλίζονται και με λόγο και με έργο.
Εν κατακλείδι, κάποιος μπορεί να πει. Αυτά που δεν ακούστηκαν στις δημόσιες ομιλίες, πώς γνωρίζεις ότι δεν λέχθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες κατά τις κατ’ιδίαν συνομιλίες; Δεν θα ισχυριστώ το αντίθετο. Αλλά η ουσία του πράγματος είναι μία. Για να κερδίσεις το παιγνίδι, δεν πείθεις για τα δίκαιά σου μόνο κάποιους γραφειοκράτες, αλλά κερδίζεις με τον καθαρό, ειλικρινή και ντόπρο λόγο σου, το λαό. Την κοινή γνώμη, που είναι η ουσιαστική δύναμη.