Μακάρθι και Αντικομμουνισμός

γράφει ο Πλάτων Ρούτης proutis0107@rogers.com

Ο όρος «αντικομμουνισμός» τυπικά σημαίνει την αντίθεση προς τον κομμουνισμό. Δηλαδή όποιος δεν είναι κομμουνιστής και είναι εναντίον της θεωρίας και της πολιτικής των κομμουνιστών είναι αντικομμουνιστής. Ακριβώς αυτή η «πολιτική ιδεολογία» είναι που ένωσε τον Πινοσέτ της Χιλής, μέχρι τον δικό μας φασίστα Παττακό και από τον Φράνκο της Ισπανίας μέχρι και τον περίφημο Αμερικανό Μακάρθι. Ονόματα που φέρνουν ένα ιστορικό φορτίο σε εποχές της σφίγγας και του αγριόχορτου, οι λαοί των χωρών τα ακούνε και φτύνουν.

Δεν είναι μόνο η αντίθεση τους σε μία θεωρία ή ιδεολογία, αλλά είναι και ο τρόπος και η μέθοδος που αντιμετωπίζουν τους ανθρωπους που είναι οπαδοί κομμουνιστικών κομμάτων. Όποτε υπήρξε ένταση του αυταρχισμού, επίθεση σε δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και αντιλαϊκά μέτρα και μέτρα πολιτικής τρομοκρατίας πάντα είχε μέσα της τον αντικομουνισμό. Ακόμα και εργατικοί αγώνες που είχαν σκοπό την βελτίωση της ζωής των εργατών κυνηγήθηκαν αμείλικτα με την κατηγορία ότι ήταν συνοδοιπόροι των κομμουνιστών. 

Στην διάρκεια του 20^ού αιώνα είναι γνωστά τα γεγονότα που δείχνουν ότι οι κομμουνιστές και οι οργανώσεις τους υπέστησαν τα δεινά από βασανισμούς μέχρι και τα εκτελεστικά αποσπάσματα όχι μόνο σε περίοδο πολέμου αλλά και σε ειρηνικές περιόδους. Σε όλο τον κόσμο υπήρχαν κομμουνιστές θύματα που βρήκαν τον θάνατο μόνο και μόνο από την ιδεολογία τους που χρησιμοποιήθηκε σαν χαλκευμένη κατηγορία για να τους εξοντώσουν. Τους χαρακτήρισαν προδότες, απάτριδες, πράκτορες ξένων δυνάμεων και εχθρούς της θρησκείας. 

Χρησιμοποίησαν την ιδεολογία του αντικομουνισμού για να προβούν σε άκρως αντιλαϊκές λύσεις όπως δικτατορίες, πογκρόμ ενάντια σε λαϊκές μάζες και γενικά μαζικές δολοφονίες. Τα «πιστεύω» τους και η δράση των κομμουνιστικών κομμάτων χαρακτηρίστηκαν αδίκημα και κατασκεύασαν κατηγορίες ότι συνωμοτούσαν ενάντια στον λαό.  

Στην Ελλάδα ο αντικομουνισμός ήταν ένας πολιτικός ρατσισμός και χρησιμοποιήθηκε σαν άλλοθι για πολιτικά έκτροπα για την αφαίρεση δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του λαού. Στην πρόσφατη Ελληνική ιστορία, στον αντικομουνιστικό εμφύλιο η χώρα πλήρωσε βαρύ τίμημα νεκρών.     Και τελευταία την 21^η Απρίλη 1967 η στρατιωτική δικτατορία έφερε σαν δικαιολογία για το χουντικό πραξικόπημα τον «Κομμουνιστικό κίνδυνο» για να επιβάλει την χούντα στα 7 1/2 χρόνια δικτατορίας. 

Ακόμα και σήμερα πενήντα χρόνια σχεδόν νόμιμης και ενεργούς παρουσίας του ΚΚΕ στα κοινά στην Ελλάδα, οι κραυγές του αντικομουνισμού καταδικάζονται από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα των εργαζομένων οι οποίοι είναι αντίθετοι με αυτόν τον πολιτικό ρατσισμό. Σε μαύρες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας έχουν γραφεί τα αίσχη αυτά που η ντόπια αλλά και η διεθνής αντίδραση επέβαλαν στον λαό και ντροπιάζουν την Ελλάδα σήμερα.  Από την ίδρυσή τους, τα στρατόπεδα της Μακρονήσου ήταν ταυτισμένα με τη σωματική και ψυχική βία κατά των κρατουμένων κομμουνιστών. 

Τα απάνθρωπα και φοβερά βασανιστήρια μαζί με την προπαγάνδα αποτελούσαν συστατικό στοιχείο της διαδικασίας της «αναμόρφωσης». Είχαν στόχο να «σπάσουν» το ηθικό των κρατούμενων στρατιωτών και πολιτών, ώστε να υπογράψουν την εξευτελιστική για το ανθρώπινο είδος δήλωση μετάνοιας «με την οποία δήλωναν ότι αποκήρυσσαν τις πολιτικές ιδέες τους και ασπάζονταν τις ιδέες της εθνικοφροσύνης». Στη συνέχεια, να αναλάβουν οι ίδιοι οι «ανανήψαντες» την «αναμόρφωση», ως φορείς πειθάρχησης και τιμωρίας των συγκρατουμένων τους. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι φυλακές ήταν ταυτισμένα με την ψυχική και σωματική βία κατά των κρατουμένων. Αυτά τα βασανιστήρια μαζί με την προπαγάνδα αποτελούσαν στοιχείο της διαδικασίας της «αναμόρφωσης»

Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα αλλά και η «δύση»  χρησιμοποιεί τον κομμουνισμό σαν εργαλείο προπαγάνδας και μέσω χειραγώγησης του πληθυσμού της.  Στις ΗΠΑ ο αντικομουνισμός έφτασε στο αποκορύφωμα του την διάρκεια του Μακάρθι. 

Ο Μακαρθισμός είχε καθιερωθεί σαν δόγμα από τον Γερουσιαστή Μακάρθι στις ΗΠΑ και ήταν η πολιτικά κατευθυνόμενη δραστηριότητα - μέθοδος που αφορούσε τη μαζική απαγγελία κατηγοριών για ανυπακοή και προδοσία χωρίς να συνοδεύεται όμως από ουσιαστικά αποδεικτικά στοιχεία. Μέσα από άκρως συντηρητικούς κύκλους ο Μακαρθισμός πέρασε και στον Καναδά όπως και σε άλλες χώρες συμμάχους των Αμερικανών.  Ο όρος «Μακαρθισμός» περιγράφει κυρίως συστηματικές ενέργειες στις ΗΠΑ κατά την περίοδο του "Ερυθρού Τρόμου"  που άρχισε μετά την λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου μέχρι την δεκαετία του 1950.  Στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, υπήρξε έντονος ο φόβος για πιθανή κομμουνιστική επιρροή αμερικανικών ιδρυμάτων και οργανισμών μέσω σοβιετικών πρακτόρων. Στην ουσία όμως ήθελαν να αντιμετωπίσουν με σκληρά μέτρα τους λαούς που έβλεπαν με συμπάθεια την τελική νίκη των δυνάμεων της Σοβιετικής Ένωσης ενάντια του Ναζισμου/φασισμού. 

Κατά την περίοδο του «Ψυχρού πολέμου», χιλιάδες Αμερικανοί κατηγορήθηκαν ως Κομμουνιστές ή ως συμπαθώντες του κομμουνισμού και αποτέλεσαν το αντικείμενο ερευνών και ανακρίσεων από κυβερνητικούς και μη οργανισμούς. Οι κύριοι ύποπτοι αυτών των ερευνών υπήρξαν κυβερνητικοί, υψηλά ιστάμενοι, υπάλληλοι, προσωπικότητες στον τομέα της ψυχαγωγίας, εκπαιδευτικοί και διακεκριμένα μέλη εργατικών σωματείων. Η καχυποψία υπήρξε ιδιαίτερα έντονη, ακόμη και αν τα στοιχεία δεν οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αντιθέτως ο βαθμός της απειλής που δυνάμει δημιουργούσαν άτομα με υποτιθέμενες αριστερίστικες απόψεις υπήρξε αδικαιολόγητα μεγάλος. Πολλοί ύποπτοι έχασαν τις θέσεις εργασίας τους, δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν την σταδιοδρομία τους και σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν και φυλακίσεις. Οι τακτικές αυτές καθώς και οι σχετικές κατηγορίες που απαγγέλθηκαν, εκ των υστέρων αναιρέθηκαν από την επίσημη δικαιοσύνη ως αντισυνταγματικές και παράνομες.

Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα Μακαρθισμού ήτανοι ομιλίες, οι έρευνες και οι ακροάσεις του γερουσιαστή Μακάρθι, η Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ και οι διάφορες 'αντικομουνιστικές' δραστηριότητες του FBI,  εκ των οποίων και δικαιολογημένα ο Μακάρθι είχε χαρακτηριστεί "ο πιο επίφοβος άνθρωπος των ΗΠΑ". Ο Μακαρθισμός, ως εκτεταμένο κοινωνικό και πολιτιστικό φαινόμενο, επηρέασε όλες τις τάξεις της αμερικανικής κοινωνίας και υπήρξε ο κύριος λόγος έντονων συζητήσεων και αντιδράσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, που όμως συνεχίστηκαν για μια ακόμα δεκαετία, μετά την αποχώρηση του Μακάρθι. 

Όταν εμείς είχαμε μακαρθισμό, οι άλλοι τρώγανε βελανίδια, στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γυάρο Θα πει ο μέσος Έλληνας «αναδεικνύοντας» τον ελληνικό πολιτικό πολιτισμό. Πράγματι, οι πολιτικές διώξεις κάθε άλλο παρά ξένες είναι στην Ελλάδα. Εφαρμόστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις αρχές του 20ου αιώνα (κι όμως, χρησιμοποίησε τη Γυάρο) τόσο με το Ιδιώνυμο (αντικομμουνιστικός νόμος) όσο και με εκτοπίσεις φιλοβασιλικών υπαλλήλων της δημόσιας διοίκησης. Συνεχίστηκαν έως το 1974 από το δεξιό κατεστημένο εναντίον πια των κομμουνιστών-ή γενικότερα των αντιφρονούντων– με αμείωτη ένταση. Όλοι βέβαια φρόντιζαν να κινδυνολογούν στο δημόσιο λόγο, στοιχείο που αποτελεί την πεμπτουσία του μακαρθισμού, ώστε να προπαγανδίσουν την επικινδυνότητα του κομμουνισμού για τους ιστούς της κοινωνίας.  

Ο Μακαρθισμός δεν ήταν η μοναδική τακτική στην προσπάθεια εξόντωσης του λεγόμενου κομμουνιστικού κινδύνου. Το Σχέδιο Μάρσαλ (διαφορετικά μέσα, κοινός σκοπός), μετά τον Παγκόσμιο πόλεμο πήρε δραστικά μέτρα και σε διεθνές επίπεδο ενισχύοντας οικονομικά με το γνωστό Σχέδιο Μάρσαλ την Τουρκία και τις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου-με πρώτη την Ελλάδα. Στόχος της φυσικά ήταν η διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων της και η καταπολέμηση του κομμουνισμού στις χώρες αυτές. 

Με τον θάνατο του Μακάρθι το 1957, οι κομμουνιστές και μη εντός Αμερικής, κοιμόντουσαν λίγο πιο ήσυχοι ήδη από το 1954, οπότε και τελείωσε η καριέρα του Μακάρθυ ως «κομμουνιστο-buster». Αιτίες ήταν η ρήξη του με τον πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και η απώλεια της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία. Βέβαια το τέλος του Μακάρθυ δε σήμαινε και το τέλος του Μακαρθισμού ως τακτικής, καθώς οι πολιτικές διώξεις εξακολουθούν να εφαρμόζονται εν έτη 2021 σε πολλές χώρες. Το δόγμα αυτό είχε σε ένα βαθμό προέκταση στον Καναδά και πολύ άνθρωποι ανέβηκαν τα σκαλοπάτια της αστυνομίας αντικατασκοπίας του Καναδά για εξακρίβωση και σε κάποιο βαθμό εκφοβισμό.