12 ΟΚΤΩΒΡΗ - ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Ο χρόνος ξεθωριάζει αδυσώπητος, ακόμα και τα πιο φωτεινά κορυφώματα της ζωής. Η ομαδική, όμως, μνήμη συνδαυλισμένη από την ιστορία και την παράδοση, βρίσκει τρόπο να τα ξαναζεί.

Αυτή την εβδομάδα, που τελειώνει αύριο, σημαδεύει μια σημαντική ιστορική επέτειος. Στις 12 του Οκτώβρη του 1944, ένα λαμπρό πρωϊνό με χνούδι χρυσαφένιο και ευωδιά οπώρας, αργά και ιεροτελεστικά, ανέβηκε στο κοντάρι της πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης η γαλανόλευκη και σαν αετός ξεδίπλωσε κι ανέμισε στον αιθέρα τις πλατιές, γαλάζιες φτερούγες.

Ανέμισε - στεγνώνοντας τα δάκρυα που την  είχαν βρέξει - πάνω από τον πιο αρχαίο ιερό χώρο της γης, την πέτρινη κιβωτό της πνευματικής κληρονομιάς του κόσμου. Και κάτω, ανάμεσα στα μνημεία που σεβάστηκαν οι αιώνες, συναγμένοι οι Αθηναίοι, τη χαιρέτησαν με μάτια βουρκωμένα.

Τη σημαία αυτή είχαν υφάνει Αθηναίες παρθένες, από μετάξι κλωσμένο με ελπίδες και όνειρα στο σκοτάδι της σκλαβιάς, καθώς μέσα στο στήθος τους, οι παλμοί της καρδιάς τους μετρούσαν για τέσσερα μαύρα χρόνια το πήγαινε έλα της σαϊτας στον αργαλειό.

Αν η Ευρώπη δεν είχε χάσει την έννοια πολλών υψηλών πραγμάτων, η 12 του Οκτώβρη, η μέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας, θα είχε καθιερωθεί σαν γιορτή της ανθρωπότητας. Γιατί αυτή η πόλη και αυτή η χώρα, που στάθηκαν το φώς της, προσφέρθηκαν ολοκαύτωμα στο βωμό της Ελευθερίας της. 

Σήμερα που οι τριήρεις του νέου Ξέρξη της Ανατολής γυροφέρνουν το Αιγαίο, η Σαλαμίνα θυμίζει και προστάζει. Από τη θάλασσα πέρα ακούεται το τραγούδι των νικητών της Ασιατικής Τυραννίας. Η γαλανόλευκη  στον ιερό βράχο των αιώνων θυμίζει και καθοδηγεί.

Μάς απειλούν οι γείτονες με τα πολλά καράβια τους, την πολεμική μηχανή τους, τον αριθμό των στρατιωτών τους. Τους θυμίζουμε, όμως,πως ουδείς  Ασιάτης πέρασε στην Ευρώπη αλώβητος γιατί τον κράτησε ο Βράχος που λέγεται Ελλαδα.

 Κι αν πέρασε για λίγο, έφυγε ταπεινωμένος, γιατί η Ελληνική θάλασσα αναταράσσεται και πνίγει, οι κάμποι και τα βουνά θεριεύουν κι’αποδιώχνουν και οι Έλληνες ‘‘ Δούλοι δεν λογιούνται ανθρώπου, ουδ’ υπήκοοι κανενός.‘‘