ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

Υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο που πιστεύουν ότι τα από δεκαετιών σχέδια των Τούρκων κατά των γειτόνων τους και κυρίως κατά της Ελλάδος είναι δυνατόν να λυθούν με πολιτισμένο διάλογο. Μερικοί ακόμα προχωρούν περισσότερο λέγοντας: ‘‘ Ας κάνουμε μερικές υποχωρήσεις, ας δώσουμε κάτι, η ένταση και ο πόλεμος θα επιφέρουν μεγαλύτερες καταστροφές‘.‘
Οι πρώτοι έχουν δίκαιο. Τα προβλήματα, όποια προβλήματα, λύνονται μεταξύ πολιτισμένων ανθρώπων με διάλογο. Ο διάλογος, όμως, δεν πρέπει να αρχίζει μέ όρους. Όρους που επιτακτικά θα θέτει η μια πλευρά. Να συνομιλήσουμε, ναι, λένε λ.χ. οι Τούρκοι, αλλά πρώτα θα δεχτείς ότι οι συνθήκες που υπογράψαμε δεν ισχύουν, θα παραδεχτείς ότι αρκετά νησιά του Αιγαίου μάς ανήκουν, ότι θα πάρουμε ένα τμήμα της θάλασσάς σας και τότε κουβεντιάζουμε. Στην Κύπρο ακόμα χειρότερα. Δεχτείτε ότι είμαστε κράτος, δεχτείτε δηλαδή τη διχοτόμηση κι’ ελάτε να συζητήσουμε πώς θα γίνουμε καλοί γείτονες και θα μας δίνετε ό,τι ζητήσουμε. Αυτός δέν είναι διάλογος. Αυτό είναι ηθελημένη υποταγή. Ή, για να το πούμε ωμά, συγκεκαλυμμένος ψοφοδεϊσμός εκ μέρους αυτού που αποδέχεται τέτοιο διάλογο.
Οι Δεύτεροι, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν έχουν ιδέα τι επιδιώκουν και πώς προχωρούν οι Τούρκοι. Παίρνουν κάτι και την επομένη απαιτούν κάτι περισσότερο. Πρέπει να χαρακτηρίζονται από μεγάλη αφέλεια οι οπαδοί αυτής τής τακτικής. Πρέπει να ζουν σε ένα άγνωστο κόσμο. Δεν έχουν ιδέα από την τουρκική νοοτροπία, δεν έχουν ακούσει τίποτε από όσα φωνάζουν, δεν παρακολουθούν τουλάχιστον την ιστορία και τις εξελίξεις τού κυπριακού. Μετά που άρπαξαν, ό,τι άρπαξαν με τη δύναμη των όπλων, ήρθαν σε συνομιλίες. Πόσα πήραν και πόσα εξακολουθούν να θέλουν. Πόσα έδωσαν. ΤΙΠΟΤΑ. Εφαρμόζουν το προ δεκαετιών σχέδιό τους, χαριεντιζόμενοι ότι οι αδύναμοι και φοβισμένοι Έλληνες, πού θα πάνε, μια μέρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μάς τα δώσουν όλα.
Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι οι Τούρκοι είναι ανειλικρινείς και αμετάθετοι στις κατακτητικές βλέψεις τους. Ασφαλώς και πιστεύουμε και υποστηρίζουμε συνειδητά ότι ειρηνική πρέπει να είναι η λύση των Ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Όμως αυτή η ειρήνη δεν πρέπει να επιτευχθεί με ταπεινωτικούς όρους εις βάρος του Ελληνισμού. Δεν πρέπει να είναι μια νέα Ανταλκίδειος Ειρήνη - για όσους γνωρίζουν ολίγην Ιστορία- που εστιγματίσθη δια μέσου των αιώνων ως ατιμωτική για την Ελλάδα.
Οι Τούρκοι δεν θα εγκαταλείψουν τα κατακτητικά σχέδιά τους με παρακλήσεις ή ψευδαισθήσεις ορισμένων Ελλήνων. Οι Τούρκοι δεν θα αφήσουν ήσυχο τον Ελληνισμό παρά μόνον όταν πεισθούν για τη δύναμη και την αποφασιστικότητά του. Η Τουρκία δεν κάμπτεται με παρακλήσεις και ψευδοϋπολογισμούς. Θα καμφθεί και θα προσέλθει για συνεννόηση όταν αντιληφθεί ή μάλλον θα πεισθεί, ότι δεν έχει την δύναμη να επιβάλει τη θέλησή της.
Είναι καιρός να υπάρξει πανεθνική ενότητα. Οι κομματικοί υπολογισμοί και τα πολιτικά τσαλίμια για ψήφους στις επόμενες εκλογές πρέπει να τεθούν σε δεύτερη μοίρα. Ας μήν υπάρχουν πλάνες. Ο τουρκικός επεκτατισμός θα συνεχίζει παίρνοντας διάφορες μορφές ενώ στην ουσία θα γίνεται θρασύτερος. Οι διάφοροι ‘‘ φίλοι‘‘ θα παραμένουν πάντα θεατές. Το Έθνος για να διασφαλίσει την ειρήνη και το μέλλον του, πρέπει να γίνει δυνατό. Με μεγάλα λόγια και κούφιες φραστικές προειδοποιήσεις δεν λύνονται Εθνικά προβλήματα και δέν αναχαιτίζονται επιβουλές και απαιτήσεις.
Μια ματιά στην Ελληνική , αλλά και την Παγκόσμια Ιστορία θα πείσει, όσους τουλάχιστον θέλουν, να κατανοήσουν και τις σημερινές πραγματικότητες.