Μαμούθ πρόγραμμα 10,9 δισ. για εξοικονόμηση ενέργειας και στήριξη νοικοκυριών

Ο υπουργός Ενέργειας και Ηλεκτροδότησης Stephen Lecce, ανακοίνωσε πρόγραμμα - μαμούθ, ύψους 10,9 δις δολαρίων για δώδεκα χρόνια, το μεγαλύτερο στην καναδική ιστορία, με στόχο τη μαζική εξοικονόμηση ενέργειας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την ανακούφιση των νοικοκυριών από το βάρος των λογαριασμών.

Η πρωτοβουλία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα Home Renovation Savings Program (HRSP) το οποίο προβλέπει επιστροφές για ενεργειακά αποδοτικές οικιακές συσκευές, μόνωση σοφίτας και άλλες παρεμβάσεις, ενώ παράλληλα στηρίζει βιομηχανίες, δήμους και νοσοκομειακούς οργανισμούς με το πρόγραμμα Save on Energy XLerate Program.

Ωστόσο, παρά την εντυπωσιακή κλίμακα, η νέα πολιτική δεν είναι χωρίς σκιές.

Κατ’ αρχάς, η έμφαση στη «μεγέθυνση» της εξοικονόμησης, με στόχο μείωση της αιχμής ζήτησης κατά 3 000 MW έως το 2036, ισοδυναμεί με την αποστέρηση «τριών εκατομμυρίων κατοικιών» από το δίκτυο, όπως αναφέρει η ίδια η επαρχία. Ωστόσο, ερωτήματα γεννώνται για το κατά πόσο τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος, οι περιοχές της Βόρειας Οντάριο και οι αυτόχθονες κοινότητες θα επωφεληθούν ισότιμα από τις επιδοτήσεις αυτές.

Μεταξύ των θετικών σημείων της πολιτικής είναι ότι το HRSP διευρύνει την επιλεξιμότητα για κατοικίες που θερμαίνονται με προπάνιο ή πετρέλαιο, μια κίνηση που προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν προβλέψει. Παράλληλα, η διαδικασία υποβολής αιτήσεων για τις επιστροφές φαίνεται απλουστευμένη, σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς να απαιτείται ενεργειακή αξιολόγηση πριν την παρέμβαση.

Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, η κριτική εστιάζει στη φύση της εξοικονόμησης: τα προγράμματα έχουν σημαντική χρονική διάρκεια και το επενδυτικό ρίσκο μεταφέρεται εν πολλοίς στους πολίτες και τις επιχειρήσεις, που πρέπει να αναλάβουν εκ των προτέρων τα κόστη των αναβαθμίσεων. Επιπλέον, παρά τις κυβερνητικές δηλώσεις για «κράτηση περισσότερων χρημάτων στις τσέπες των οικογενειών», η επιστροφή μπορεί να αργή, σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται έγκριση και εκταμίευση εντός 30-60 ημερών, αλλά η πραγματική ταχύτητα υλοποίησης παραμένει προς έλεγχο.

Ακόμη, ενώ ο κυβερνητικός λόγος επιμένει στην «αποσυμφόρηση» του ηλεκτρικού δικτύου και στη μεγιστοποίηση της διαθεσιμότητας πλέγματος μπροστά στην αναμενόμενη αύξηση της ζήτησης 75 % έως το 2050, λόγω ηλεκτροκίνησης, τεχνητής νοημοσύνης και βιομηχανικών επενδύσεων, η πραγματική αποδοτικότητα της μετάβασης παραμένει αβέβαιη, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι ανισότητες πρόσβασης σε κεφάλαια για αναβαθμίσεις και η έλλειψη ειδικής μέριμνας για ευάλωτες ομάδες.

Στη μεγάλη εικόνα, η κυβερνητική αφήγηση εντάσσει την εξοικονόμηση ενέργειας ως μέσο για την ενίσχυση της κρατικής διακυβέρνησης στον ενεργειακό τομέα, η έμφαση δεν είναι μόνο στο «πόσο θα εξοικονομήσεις» αλλά και στο «πώς η επαρχία θα καθορίζει τις προτεραιότητες». Σε αυτό το πλαίσιο, η πρωτοβουλία των 10,9 δισ. δολαρίων αναδύεται ως μια στρατηγική παρέμβαση για τη νέα βιομηχανική διακυβέρνηση, όπου το κράτος επιδιώκει να διαμορφώσει τη ζήτηση, τη χρήση και τις υποδομές ενέργειας προληπτικά και με ορίζοντα δεκαετιών.

‍