Σε τι κόσμο ζούμε;

Μέσα στην τρέλα των καιρών που ζούμε, αξίες και πρόσωπα από τη μια στιγμή στην άλλη μεταβάλλονται, οι ήρωες απομυθοποιούνται, καταβαραθρώνονται, ένα προτεταμένο δάχτυλο αρκεί για να ρίξουμε στην πυρά ανθρώπους που θαυμάζαμε και εκτιμούσαμε και ο όχλος να χειροκροτεί με μανία. Λαϊκά δικαστήρια στήνονται επί βδομάδες στους τηλεοπτικούς δέκτες.  

Αυτοί που με τόση ευκολία εξυμνούσαν το έργο και την προσωπικότητα του «ήρωα», με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία την καταδικάζουν και την εξευτελίζουν, αψηφώντας «το αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Από το μυαλό όλων μας περνάει πόσο απλό είναι να κατηγορήσεις κάποιον, μέχρι να τον καταστρέψεις και την ίδια στιγμή σκεφτόμαστε πόσο τρομαχτικός είναι ο κόσμος, αν αληθεύουν οι κατηγορίες. Ένας κόσμος άρρωστος που παρακμάζει, απόλυτη έλλειψη αξιών και ηθικής. Και αυτός που σοκάρεται από τις καταστάσεις το κρύβει, γιατί είναι ένας μεταξύ πολλών που δεν εκπλήσσονται. Τότε καταλήγουμε όλοι μαζί να συμφωνούμε, να κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι μας και να αναρωτιόμαστε «σε τι κόσμο ζούμε;». Σε έναν κόσμο που δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε, που ίσως η καθημερινότητα γίνεται αυτοσκοπός ή ο εύκολος πλουτισμός εθισμός. 

Μέσα σε αυτό τον κόσμο, όπου δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή σε φαινόμενα κακοποίησης παιδιών, γυναικών, ανθρώπων και ζώων, η κυβέρνηση στην Ελλάδα παίρνει αντίστοιχα μέτρα για την απόλυτη προστασία τους. Ταυτόχρονα η Ελλάδα προσπαθεί να αλλάξει, να γίνει ένας καλύτερος τόπος για τα παιδιά, για τους πολίτες της. Μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν, αλλά σκληρή δουλειά για την επίτευξη του στόχου.