Share
Visit Us
email us
CLICK TO VIEW THE WHOLE PUBLICATION ONLINE

γράφει ο Πλάτων Ρούτης

Συνεχίζοντας τη σειρά των άρθρων μας για τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, μετά την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα παρουσιάσουμε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α ( Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς) που ιδρύθηκε το Μάρτη του 2004 σαν εκλογική συμμαχία αριστερών ομάδων και κομματικών οργανώσεων. Διετέλεσε κυβέρνηση της Ελλάδας από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Ιούλιο του 2019 με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα. Στις εκλογές την Κυριακή 7 Ιουλίου 2019 ο ελληνικός λαός, έδωσε στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α 86 βουλευτές από τους 300 και έτσι έγινε αξιωματική αντιπολίτευση από κυβέρνηση που ήταν πριν.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρωτοεμφανίστηκε στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αφού πέρασε από πολλές φάσεις και μεταμορφώσεις σαν κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων.

Μέχρι το 2004 υπήρχαν πολλά άτομα και ομάδες και όλοι μαζί αποτελούσαν ένα μείγμα μέσα σε ένα κομματικό συνασπισμό που είχε μέσα του κομμουνιστές, αναρχικούς, μαοϊκούς, σοσιαλδημοκράτες μέχρι και δεξιούς. Εκείνη την εποχή των κινημάτων ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διαθέτει τουλάχιστον δέκα «ορατές» συνιστώσες. Ορισμένες από αυτές διατηρούν ανοικτά κανάλια επικοινωνίας με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής του Αλέκου Αλαβάνου ο οποίος είχε διαγραφεί από το ΚΚΕ.

Στην πορεία που ακολούθησε το κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για να καλύψει τον πολιτικό χώρο της αριστεράς, πέρασε από πολλά στάδια μετάλλαξης του μέχρι την σημερινή του μορφή και ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες διαμόρφωνε ευκαιριακά συμμαχίες με διάφορες συνιστώσες και άλλαζε ονόματα μέχρι το σημερινό ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Είναι το ίδιο κόµµα που ξεκίνησε από τα αριστερά… αλλά συγκυβέρνησε με τη λαϊκίστικη δεξιά, προτού τελικώς την αδειάσει για τα μάτια της σοσιαλδημοκρατίας, την οποία άλλοτε αποδοκίμαζε. Κατέληξε να συμμαχήσει με τον δεξιό αρχηγό των ΑΝ.ΕΛ. “Ανεξάρτητων Ελλήνων” τον Πάνο Καμένο.

Πιο συγκεκριμένα...με την εκλογή του Αλέκου Αλαβάνου στο συνέδριο του κόμματος, η ονομασία του άλλαξε από “Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας” σε “Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Το κόμμα είχε ξεκινήσει να αποκτά περισσότερο κινηματική πάρα κομματική κουλτούρα, ερχόμενο σε διαλόγους με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Τότε το έλεγαν το ''αριστερό κόμμα των Βορείων προαστίων όπου έμεναν οι χίπις και οι ιντελεξουάλ αριστεροί''. Στους τοίχους των γραφείων τους θα έβλεπε κανείς πορτραίτα και φωτογραφίες του Μάο, Κάστρο, Τσε Λένιν, Τρότσκι και άλλους, δηλαδή ένα συνονθύλευμα αριστερών, αναρχικών και άλλων.

Η εκλογή Αλαβάνου, έδωσε στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μια πιο αριστερή χροιά και ήρθε σε προσεταιρισμό με νεοαναρχικές ομάδες και κινήματα. Έτσι ο χαρακτήρας του κόμματος έγινε αντίθετος με τις κοινωνικές ροές που υπήρχαν στην Ελλάδα εκείνης της εποχής.

Σε μια προσπάθεια ανανέωσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και προώθησης της νέας γενιάς στελεχών, ο Αλέκος Αλαβάνος δίνει την σκυτάλη στον ανερχόμενο Αλέξη Τσίπρα. Ο Τσίπρας είχε ενταχθεί από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια στον χώρο της αριστεράς και συγκεκριμένα στην ΚΝΕ, όμως από εκεί οδηγήθηκε με άλλους στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Η ανανέωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α συνέπεσε επίσης με την φθορά του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας) με αποτέλεσμα τη θεαματική άνοδο των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις του 2008.

Η σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, στη δολοφονία Γρηγορόπουλου και στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, του κόστισαν εκλογικά και στις επόμενες εκλογές επέστρεψε στα χαμηλά ποσοστά του. Μερικά μέλη βρήκαν αφορμή μάλιστα και διασπάστηκαν από το κόμμα, δημιουργώντας την ΔΗΜΑΡ, με αρχηγό το πρώην πρωτοκλασάτο στέλεχος του Συνασπισμού και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Φώτη Κουβέλη.

Στην διάρκεια της οικονομικής κρίσης ο νέος πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέξης Τσίπρας, υποστήριξε πως το κόμμα του δεν είναι κόμμα αντιπολίτευσης και πως είναι σε θέση να αναλάβει την ευθύνη να βγάλει την χώρα από την κρίση. Μάλιστα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.από συνασπισμός κομμάτων κατέθεσε τον Μάιο του 2012 στον 'Αρειο Πάγο την ιδρυτική πράξη του και έτσι μετατράπηκε σε ενιαίο κόμμα για να μπορέσει να λάβει και το bonus των 40 εδρών σε ενδεχόμενη την εκλογική του νίκη.

Με σημαία το αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα του κόμματος αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές του 2010, καθώς και πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές και στις περιφερειακές εκλογές του 2014.

Οι προθέσεις της κυβέρνησης αυτής είναι ακόμη αβέβαιες, αφού άλλωστε είχε συμπληρώσει μόλις 7 μήνες που βρίσκεται στο κυβερνητικό τραπέζι. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο καταφανές είναι πως ο ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α. είναι ένα κόμμα που κυριαρχείται αποκλειστικά και μόνο από διάφορες ομάδες αγνοώντας στην ουσία συλλογικά του όργανα.

Το κόμμα αυτό αρχικά έκανε προσπάθεια να καλύψει όλο τον πολιτικό χώρο αριστερά της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και στην άκρα αριστερά. Είχε σκοπό να εξαφανίσει δυνάμεις όπως το Κίνημα Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ) και το ΚΚΕ. Ο αρχηγός του Σύριζα Τσίπρας αναφέρθηκε και καπηλεύτηκε την δημιουργία του ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση όπως την “μεγάλη δημοκρατική παράταξη του 1981”, τότε ακόμα δεν είχε εγκαταλείψει το σχέδιο του να γίνει ο “νέος Ανδρέας”. Μία προσπάθεια για να καλύψει και να εκφράσει τους πόθους του λαού μετά από την “αμαρτωλή δεξιά” όπως την αποκαλούσε, που τελικά και τελείως ευκαιριακά ξέχασε το μεγάλο “στοίχημα με τον Λαό”.

Υπήρξε ένα κόµµα που ξεκίνησε από τα αριστερά, προτού μετατεθεί πολιτικά προς το Κέντρο . Επί σειρά ετών αποκηρυττε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, προτού τελικώς όμως, εντελώς ευκαιριακά τον εναγκαλιστεί μέσα σε πελάγη ρεαλιστικής πολιτικής ανασύνταξης, ως «ασπίδα» ενάντια στην τουρκική επιθετικότητα όπως υποστήριζε αλλά και ως ξεκίνημα για τη μετεξέλιξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο και περιφερειακό «παίκτη», προωθώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων του πετρελαίου και της ενέργειας.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.ξεκίνησε αναλαμβάνοντας την διακυβέρνηση της χώρας και στην συνεχεία ξέχασε τον αριστερό προσανατολισμό του μόνο και μόνο για να παραμείνει στην εξουσία. Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχόταν ένα αποφασιστικό χτύπημα στη λιτότητα. Με τον τότε υπουργό οικονομικών τον Βαρουφάκη στο Λονδίνο και τα μέσα ενημέρωσης να ασχολούνται μαζί του, διακήρυττε ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν έτοιμος να δώσει μάχες. Οι προσδοκίες του κόσμου ήταν μεγάλες.

Toν Ιούνιο του 2015 ο Α. Τσίπρας έκανε δημοψήφισμα,το πρώτο μετά το 1974 και το μοναδικό στη σύγχρονη ιστορία που δεν αφορούσε τη μορφή του πολιτεύματος.

Το ερώτημα ήταν αν πρέπει να γινει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας μεταξύ των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας(Ε..Κ.Τ)και

του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου(Δ.Ν.Τ.) και αφορούσε τα οικονομικά μέτρα που έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για την αποπληρωμή των χρεών της καθώς και ένα νέο ακόμη πακέτο οικονομικών μέτρων.

Παρά την αντιμνημονιακη του ταυτότητα και το 61.31% ΌΧΙ του ελληνικού Λαού στο δημοψήφισμα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έφερε ένα τρίτο, νέο μνημόνιο στην Ελληνική Βουλή.

Οι συνέπειες αυτών των μέτρων ήταν οι πρόωρες εκλογές το Σεπτέμβρη του 2015, η διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης με τους ΑΝ.ΕΛ.

Ένα χρόνο μετά, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά όλες τις πολιτικές λιτότητας. Έχει χάσει την αριστερή του φυσιογνωμία όπως την διακήρυττε και ο Τσίπρας ο οποίος έχει εγκαταλείψει τον ριζοσπαστισμό του για να παραμείνει στην εξουσία. Η Ελλάδα είναι και πάλι χωρίς ελπίδα και ο λαός για άλλη μια φορά έχει ξεγελαστεί. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση της «πρώτης-φοράς-Αριστερά» δηλώνει πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από το να αποδεχτεί, να επιβάλει στο κοινοβούλιο με άκρως αντιδημοκρατική διαδικασία και να εφαρμόσει το σκληρότερο μνημόνιο που έχουμε δει ως τώρα. Επίσης δεν παύει να είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο η ηγετική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α οικοδομεί το απαράδεκτο επιχείρημα ότι της οφείλεται «στήριξη» προκειμένου να μην ευοδωθεί το «πραξικόπημα» που απειλούσε να την εκθρονίσει αν δεν δεχόταν το μνημόνιο — το οποίο, όμως, δέχτηκε. Συνεπώς η στήριξη που ζητά κατά του πραξικοπήματος σημαίνει στήριξη του μνημονίου που η ίδια δεν θέλει αλλά πρέπει να εφαρμόσει για να μη δικαιωθούν οι πραξικοπηματίες που το ήθελαν! Κι εδώ είναι που η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τη διεύθυνση της ηγετικής ομάδας και του πρωθυπουργού, αποκτά ένα ακόμη πιο σκοτεινό πρόσωπο: αν η αποδοχή και η εφαρμογή του μνημονίου είναι καθαυτή μια αξιοκατάκριτη αλλά πάντως πολιτική στρατηγική στροφή, οι μέθοδοι με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί η στροφή αυτή ως υπερασπίσιμη αποκαλύπτουν έναν αναδυόμενο κόσμο απολίτικης χαμέρπειας και κατακίτρινης βαναυσότητας.

Posted 
June 26, 2020
 in 
 category

Join Our Newsletter and Get the Latest
Posts to Your Inbox

No spam ever. Read our Privacy Policy
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.