ΓΙΑΤΙ ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ;

Οι τελευταίες εξελίξεις στο παγκόσμιο σκηνικό επιβάλλουν, σαν Ελληνικό Έθνος, να σκύψουμε με συναίσθηση ευθύνης και να μελετήσουμε σε βάθος όλα τα σημερινά δεδομένα που ανατρέπουν άρδην ηθικές αξίες και γρονθοκοπούνται με την ανθρώπινη λογική.
Περνάμε κρίσιμες στιγμές που δεν επιτρέπουν κούφιους ναρκισσισμούς ή απαισιόδοξες ενατενίσεις. Η αλήθεια δεν πρέπει να μάς φοβίζει και το χρέος δεν είναι νοητό να μάς απωθεί.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το πιστεύουμε είτε όχι, στην Αμερική τα θέματα που μας αφορούν, πέρασαν στα χέρια και τα χειρίζονται οι άνθρωποι εκείνοι που πάσχουν από αθεράπευτο έρωτα με την Τουρκία. Η χώρα αυτή, παρόλα τα προβλήματά της, τις ασυνέπειες, την φανερή απομάκρυνσή της από τη Δύση, εξακολουθεί να θεωρείται απαραίτητη, να της συγχωρούνται όλες οι παρασπονδίες και ενέργειες, που για άλλη χώρα, οι κραυγές για κυρώσεις και ποινές, θα έφταναν μεσούρανα. Είναι φανερό πως και φιλικές μας χώρες της Μέσης Ανατολής που είχαν και έχουν προβλήματα με την Τουρκία προβληματίζονται σήμερα για το ποιές θα πρέπει να είναι οι σχέσεις τους μαζί της.
Στην Κύπρο πάει η υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Νούλαντ, για να προβεί σε υποδείξεις, να κάμει συστάσεις, να στηρίξει αποφάσεις για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ και όπως δείχνουν τα πράγματα, ειδικά για την Κύπρο, να στηρίξει μια νέα πολιτική. Μια πολιτική που δεν θέλει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, αλλά τήν εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης ( ΜΟΕ ) μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κατοχικού καθεστώτος, για επανέναρξη, δήθεν, συνομιλιών για λύση του προβλήματος. Κι αυτό χωρίς καμιά μέχρι στιγμής αλλαγή των απαιτήσεων και της στάσης της Τουρκίας έναντι της Κύπρου και γενικότερα της Ελλάδος. Είναι φανερό ότι επανερχόμαστε σε σχέδια του παρελθόντος που απορρίφθησαν μεν από τον Κυπριακό λαό με Δημοψήφισμα, αλλά δεν έπαψαν ποτέ να βρίσκονται ενεργοποιημένα.
Δεν είναι μέχρι στιγμής γνωστές οι θέσεις της Ελλάδος στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά ελπίζουμε να μη εφαρμόσει και πάλι το γνωστό ‘‘ Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται‘‘.
Από την Βορειανατολική ακτή της Κύπρου, μέχρι την Κέρκυρα, από τα μυθικά χρόνια μέχρι σήμερα, ο χώρος, γη και θάλασσα, είναι ελληνικής κτημοσύνης και ελληνικών συμφερόντων. Σε περίπτωση υφαρπαγής του με τις γνωστές μεθοδεύσεις της Τουρκίας και όσων την στηρίζουν, ο Ελληνισμός ολόκληρος θα πληγεί και όχι μόνο η Κύπρος. Ας ελπίσουμε σε μη αποποίηση ευθυνών με τα γνωστά φτηνά επιχειρήματα.
Δεν αποκλείεται η κυρία Νούλαντ να ασκήσει και κάποιες πιέσεις στην Κύπρο για υλοποίηση της ‘‘ εισήγησης‘‘ των ΗΠΑ για παραχώρηση του οπλισμού που εξασφάλισε η Κύπρος από τη Ρωσία, στην Ουκρανία.
Η Ελλάδα και η Κύπρος καταδίκασαν την Ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Συμμετέχουν στις κυρώσεις και έστειλαν και στέλουν ανθρωπιστική βοήθεια στον Ουκρανικό λαό. Το θέμα, όμως, της αποστολής τού Ρωσικού οπλισμού που απέκτησε από τη Ρωσία η Κύπρος, έχει τη δική του πικρή ιστορία και κάποιες άλλες διαστάσεις. Η Κύπρος υπέστη επίθεση, βομβαρδισμούς, σφαγή αμάχων, εξαφάνιση αιχμαλώτων, ξεριζωμό από τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και αντί να επιβληθούν κυρώσεις στον εισβολέα, υπέστη κυρώσεις η Κύπρος και τής επεβλήθη εμπάργκο εξασφάλισης όπλων για προστασία της από τις ΗΠΑ. Η Κύπρος ζήτησε και εξασφάλισε όπλα για προστασία του λαού από χώρες που ήσαν πρόθυμες να την προμηθεύσουν.
Σε τι διαφέρει ο βομβαρδισμός των κυπριακών πόλεων και ειδικά της Αμμοχώστου από τον βομβαρδισμό της Μαριούπολης; Και καλά να δώσει η Κύπρος αυτό που αγόρασε με στερήσεις του λαού της. Γιατί μέσα στην ‘‘ εισήγηση ‘‘ δεν περιλαμβάνεται και η υπόσχεση για αντικατάστασή του με αντίστοιχο Αμερκανικό ή από χώρες της Ευρώπης;
Γιατί ο επιτεθής και κατακτητής της Κύπρου δεν υφίσταται κυρώσεις και επιβάλλονται στο θύμα, την Κύπρο; Στη Ρωσία επιβάλλονται γιατί επιτίθεται σε μια γειτονική της χώρα. Η Τουρκία που έπραξε το ίδιο γιατί χαϊδεύεται και τυγχάνει απροσμέτρητης ανοχής;
Μήπως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για υποκρισία και άνομα συμφέροντα;