Επιτέλους πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι

Προ τριών ημερών η εφημερίδα Wall Street Journal επιβεβαίωσε με σημείωμά της όσα περίπου μας είπε η περίπυστος κυρία Βικτώρια Νούλαντ, όταν έκαμε το γύρο στην περιοχή Ελλάδα - Κύπρος - Τουρκία. Ότι δηλαδή η Αμερική ετοιμάζεται να δώσει στην Τουρκία πυραύλους, ραντάρ, ηλεκτρονικά συστήματα για τα τουρκικά F-16 και θα την εφοδιάσει και με καινούργια.
Η είδηση μας έρχεται λίγα μόνο εικοσιτετράωρα πριν από την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Αν η είδηση επιβεβαιωθεί, τότε σίγουρα ισοδυναμεί με ‘‘ βόμβα‘ στην επίσκεψη αυτή. Θα γίνει ο Πρωθυπουργός δεκτός από τον Πρόεδρο, θα προσφωνήσει το Κογκρέσο, θα παρακαθήσει σε γεύματα και θα γίνει τι; Θα επιβεβαιωθεί ότι η Ελλάς είναι πιστός σύμμαχος, σταθερά στο πλευρό της Δυτικής Συμμαχίας, να ακούσει μερικά εύγε και να επιστρέψει;
Προχθές ακόμα ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας κατηγόρησε την Ελλάδα για προκλητική συμπεριφορά -- άκουσον, άκουσον - και ζήτησε διαμοιρασμό του πλούτου του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Για την Κύπρο, η οποία, είπε, αποτελεί εθνική υπόθεση της Τουρκίας, η μόνη λύση είναι τα δύο ισότιμα, κυρίαρχα και ανεξάρτητα κράτη. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι ακόμα η τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου λέγεται ‘‘ παρέμβαση‘‘ και η Αμερική μέσα στα πλαίσια της δικαιοσύνης‘,‘ επέβαλε εμπάργκο όπλων στο θύμα και εξόπλισε τον θύτη.
Είναι η ώρα η Ελλάδα να υψώσει ανάστημα και έντονα να απαιτήσει. Δεν θα υποδείξει, βέβαια,στην Αμερική ποιους θα θέλει και θα αγαπάει ως συμμάχους της, έστω και αν την λοιδορούν και την κοροϊδεύουν πισώπλατα, αλλά οι σύμμαχοι αυτοί να είναι έντιμοι και να μην κάνουν τον τσαμπουκά στους γείτονές τους. Η Ελλάδα έντιμα και ειλικρινά παραμένει σύμμαχος. Παραχώρησε ό,τι της ζητήθηκε. Ανταμοιβή της δεν πρέπει να είναι η επιβράβευση και ο εξοπλισμός αυτών που εποφθαλμιούν τα νησιά, τη θάλασσα της, τον πλούτο που κρύβει η γη της, που έχουν αναγάγει τον φασισμό και την δικτατορία σε έμβλημά τους και κοροϊδεύουν τους πάντες.
Ο κύριος Μητσοτάκης θα πρέπει με θάρρος και ειλικρίνεια να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ. Να απαιτήσει από τον πρόεδρο που κάποτε εκόπτετο για τον φιλελληνισμό του και να εξηγήσει στο Κογκρέσο, ότι ναι μεν είμαστε φίλοι και σύμμαχοι, αλλά και υπερήφανοι. Οι γαλιφιές δεν μας πείθουν, τα καλοπιάσματα μας αφήνουν αδιάφορους και δεν ανεχόμαστε να επιβραβεύεται αυτός που μας απειλεί και που τη δεδομένη στιγμή και πάλι θα κάνει το κορόιδο, όπως και στο παρελθόν, παριστάνοντας τον φίλο, απλώς για να σας ‘‘αρμέγει‘‘
Ας ελπίσουμε ότι με την παρουσία και τη στάση του Πρωθυπουργού, την δύναμη της Ομογένειας και τη συμπαράσταση των Αμερικανών πολιτικών που βλέπουν λιγάκι πιο μακρυά από τα περίχωρα της Ουάσιγκτον, θα αλλάξουν μερικά πράγματα. Γιατί με το θάρρος που παίρνει η Τουρκία, από την ανεκτικότητα της Αμερικής, ίσως να μην προλάβουν να κάνουν τους πυροσβέστες αυτή τη φορά, οι τουρκολάγνοι τής Ουάσιγκτον.