Κυριακὴ ΙA΄ Λουκᾶ

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα - Κυριακὴ ΙA΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύ­την· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖ­πνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φρα­γμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός μου. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

Το Δείπνο της ουράνιας Βασιλείας

Με την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, που ακούσαμε στο σημερινό ιερό Ευαγγέλιο, η Εκκλησία στρέφει την προσοχή μας στη μεγάλη δεσποτική εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου. Κάποιος άνθρωπος ετοίμασε ένα επίσημο δείπνο και κάλεσε σ’ αυτό πολλούς ανθρώπους, μας διηγείται η παραβολή. Όταν δε έφθασε η κατάλληλη στιγμή, έστειλε τον δούλο του να ειδοποιήσει τους καλεσμένους, ώστε να προσέλθουν.

Σύμφωνα με τους ιερούς ερμηνευτές, ο άρχοντας που παραθέτει το δείπνο εικονίζει τον πανάγαθο και παντοδύναμο Θεό. Ενώ το μεγάλο δείπνο συμβολίζει τη Βασιλεία του, την αιώνια ένωση των πιστών με τον Κύριο στον Παράδεισο, την ατέρμονη μακαριότητα του ουρανού. Την παρομοιάζει με δείπνο, με βραδινή δεξίωση δηλαδή, διότι όπως το δείπνο παρατίθεται στο τέλος της ημέρας, αντίστοιχα και τη Βασιλεία του Θεού θα την απολαύσουν οι πιστοί στην πληρότητά της μετά το τέλος της επίγειας ζωής τους. Επιπλέον αυτό το δείπνο το ονομάζει «μέγα», δηλαδή πλούσιο, επίσημο, λαμπρό, για να εκφράσει κάπως τα ανέκφραστα αγαθά του· την άρρητη πληρότητα και τον χορτασμό που θα παρέχει στον κάθε συνδαιτυμόνα, στον κάθε πιστό.

Σ’ αυτό το πλούσιο πνευματικό Δείπνο μας έχει καλέσει ο Κύριος, για να μας χαρίσει άληκτη μακαριότητα, πληρότητα, ακόρεστο χορτασμό. Εκεί θα μας προσφέρει ο ουράνιος Οικοδεσπότης τον ίδιο τον Εαυτό του, την ένωση μαζί Του, τη θέα του Προσώπου του. Στο Δείπνο αυτό μάς περιμένουν ήδη και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, οι προ Χριστού και οι μετά Χριστόν· όλη η θριαμβεύουσα Εκκλησία. Τίποτε το γήινο και φθαρτό δεν μπορεί να συγκριθεί με το πανευφρόσυνο αυτό πανηγύρι, το οποίο είναι ήδη έτοιμο, όπως ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή. Πώς θα ανταποκριθούμε, αλήθεια, στο κάλεσμα του Κυρίου;

Ο ύπουλος κίνδυνος

Οι καλεσμένοι του δείπνου, όπως ακούσαμε στην παραβολή, «ήρξαντο από μιάς παραιτεῖσθαι πάντες». Σαν να ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους, αρνήθηκαν την πρόσκληση του οικοδεσπότη προβάλλοντας κάποιες δικαιολογίες. Ο πρώτος είπε ότι είχε αγοράσει ένα χωράφι και ότι έπρεπε να ασχοληθεί με αυτό. Ένας άλλος, ότι είχε αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια και ότι έπρεπε να τα δοκιμάσει. Ένας τρίτος, ότι πρόσφατα είχε νυμφευθεί και έτσι δεν μπορούσε να παρευρεθεί στο δείπνο.

Είναι διδακτικότατο το ότι οι καλεσμένοι αυτοί δεν φαίνεται να ήταν άνθρωποι αμαρτωλοί, άσωτοι, που ζούσαν μακριά από τον Θεό, αιχμάλωτοι σε πάθη. Τα δεσμά τους δεν ήταν οι αμαρτίες, αλλά οι επίγειες φροντίδες, οι βιοτικές μέριμνες, η τύρβη της καθημερινότητας. Δόθηκαν αποκλειστικά στη «μέριμναν του αιώνος τούτου» (Ματθ. ιγ΄ 22). Απορροφήθηκαν από αυτήν και τελικά έχασαν το πλούσιο πανηγύρι.

Ο κίνδυνος αυτός απειλεί κι εμάς. Ακόμη κι αν αγωνιζόμαστε με τη Χάρη του Θεού να απέχουμε από πάθη και αμαρτίες βαριές, κινδυνεύουμε να αιχμαλωτισθούμε από τις καθημερινές μέριμνες, με αποτέλεσμα να στεγνώσει μέσα μας κάθε πνευματική ικμάδα, κάθε αναζήτηση του Θεού. Ασφαλώς είναι φυσική και επιβεβλημένη η συνεπής ενασχόληση με τις εργασίες και την οικογένειά μας. Ας είναι όμως το κυριότερο μέλημα της ζωής και του προγράμματός μας ο Θεός.

Άγευστοι από τον Θεό

Η παραβολή κλείνει με μια αυστηρή προειδοποίηση του Κυρίου: «Ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου». Σας διαβεβαιώνω ότι κανένας από εκείνους που αρνήθηκαν την πρόσκλησή μου δεν θα παρακαθήσει και δεν θα γευθεί τη χαρά και ευφροσύνη του Δείπνου μου.

Είναι φοβερό να έχει ετοιμάσει τόσο πλούσιο Δείπνο ο Κύριος, τέτοιο ουράνιο πανηγύρι, άρρητη ευφροσύνη και πληρότητα κι εμείς να μένουμε άγευστοι από τα αγαθά της Βασιλείας του. Άγευστοι από τη Χάρη, την ευλογία, την κοινωνία του Προσώπου του, και τελικά στερημένοι και ανικανοποίητοι. Διότι η μόνη γεύση που χορταίνει τον άνθρωπο είναι η κοινωνία του Θεού και η θέα του Προσώπου του. Ας προσέχουμε, λοιπόν, να μην εγκλωβιστούμε στο «εδώ» και το «τώρα» και τελικά να μείνουμε άγευστοι από τον Θεό, τόσο στην επίγεια ζωή μας, όσο και μετά θάνατον!

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Ο Κύριός μας, ο τέλειος Θεός, έρχεται για να μας καλέσει στο μέγα Δείπνο της Βασιλείας του. Ταπεινώνεται, παίρνει μορφή δούλου, γεννιέται ως άνθρωπος, όμοιος με εμάς. Γεννιέται ως φτωχός δούλος σε ένα ψυχρό και σκοτεινό σπήλαιο. Ας μας συγκινήσει η άφατη συγκατάβαση του Κυρίου, του άναρχου Θεού, ο Οποίος έλαβε αρχή ως άνθρωπος για τη δική μας σωτηρία. Ας ανταποκριθούμε δε στο κάλεσμά του, ώστε να μας αξιώσει να γευθούμε τη γλυκύτατη χαρά της Βασιλείας του, τον χορτασμό της θέας του Προσώπου του.

‍