ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΝΤΩΝ
«Ως ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος»      ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ
(Ματθ. 10: 32 – 33, 37-38, 19:27-30)

‍

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ των Αγίων Πάντων η Εκκλησία μας γιορτάζει τα πλήθη των αγίων και μάλιστα των αφανών και αγνώστων αγίων και ηρώων. Τιμάει όλους εκείνους, που δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους, που δεν τους έχομε αφιερώσει μία ιδιαίτερη γιορτή. Τιμάει τα πλήθη των αγίων, των οσίων, των διδασκάλων, των ομολογητών, των πατέρων και μητέρων, που με την διδασκαλία και την ζωή τους εφύλαξαν ανόθευτη την πίστη, εφώτισαν την οικουμένη, αναδείχθησαν ήρωες και μάρτυρες. Θα πρέπει ακόμη να μη λησμονούμε ότι οι Άγιοι Πάντες υπήρξαν κοινωνικοί εργάτες, φορείς αληθινού πολιτισμού. Οι Μεγάλοι Πατέρες, αλλά και οι αφανείς συνεργάτες τους, ίδρυσαν τεράστια φιλανθρωπικά συγκροτήματα. Ενδιαφέρθηκαν για τη διάδοση της παιδείας. Πρόσφεραν πολλά στην εποχή τους, διότι ήσαν άνθρωποι με ευγενή ιδανικά. Δούλευαν ανάμεσα στο λαό, ενώ ο νους τους ήταν στραμμένος στον ουρανό και από εκεί αντλούσαν ακαταμάχητες δυνάμεις. Οι Άγιοι Πάντες προέρχονταν από όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές τάξεις. Νέοι και ώριμοι, άνδρες και γυναίκες, αριστοκράτες και δούλοι, σοφοί και αγράμματοι αποτελούν την παράταξη των αφανών αγίων. Δεν είναι η πίστη και η αρετή προνόμιο μιας τάξεως ανθρώπων. Κάθε τάξη, κάθε φυλή, κάθε έθνος, λευκοί και μαύροι, μπορεί να ανήκουν στην μεγάλη αυτή παράταξη των αφανών αγίων.
Τούτη την αλήθεια ξεχνούν πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι. Και λένε κάπως επιπόλαια: Δεν μπορώ να ζήσω σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Η αρετή είναι για τους λίγους. Ή λένε: Δεν είναι για μένα, είναι για τους άλλους. Εγώ, π.χ. είμαι έμπορος, είμαι δικηγόρος... και γι’αυτό δεν μπορώ να εφαρμόσω το Ευαγγέλιο στη δουλειά μου.
Έρχονται όμως, σήμερα, οι ανώνυμοι αυτοί Άγιοι να μας θυμίσουν ότι όλοι μπορούμε να βαδίσουμε στον δρόμο της αρετής. Μην ξεχνάμε ότι και μέσα στα ανάκτορα του Νέρωνα υπήρχαν άγιοι «μίμοι» και έγιναν άγιοι...
Και σήμερα, πόσοι και πόσοι αφανείς άγιοι δεν ζουν και στις ημέρες μας. Η πολύτεκνη μάνα, που θυσιάζεται για τη διατροφή και την καλή ανατροφή των παιδιών της, ο υπομονητικός ανάπηρος, που υπομένει καρτερικά και κάποτε και με χαμόγελο τον πόνο και την δοκιμασία, ο άλλος που προτίμησε τη φτώχεια από τα μη έντιμα πλούτη, ακόμα ο νέος που θυσιάζει φανταχτερή καριέρα και γίνεται ο αφανής ιερέας ενός ορεινού χωριού, ή αφιερωμένη αδελφή της αγάπης, και τόσοι τόσοι, άλλοι αποτελούν το «περικείμενον νέφος» των αφανών ηρώων στην εποχή μας...
Ζητούν όμως και από όλους μας μια μετοχή στην αφανή αρετή. Ζητούν να νιώσουμε ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία του πιο σιωπηρού ηρωισμού!
Μια, όμως, τέτοια πορεία ζωής απαιτεί θέληση, προσπάθεια και σύνδεσμο στενό με τον Κύριο του Ουρανού. Διότι ο Θεός δίνει στον άνθρωπο τη δύναμη να ζήσει μια τέτοια αφανή, μα ηρωική ζωή. Δεν είναι κάτι το απλό, το εύκολο, να ανέχεσαι, να υπομένεις, να ανταποδίδεις καλό την ώρα που πληγώνεσαι από το ύπουλο φαρμακερό βέλος του άλλου, να δείχνεις σε όλους αγάπη, να θυσιάζεσαι για τον «πλησίον», κι όλα αυτά χωρίς αμοιβή, και ίσως υπό διωγμόν...
Πόσοι όμως ακολουθούν την πορεία των Αγίων Πάντων; Αλλά και πόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας από τέτοιους σιωπηλούς αφανείς αγίους!
Ας μας συγκινήσουν τούτες οι δυο πραγματικότητες! Και ας μας δώσουν την δύναμη να ενταχθούμε στην παράταξη των Αγίων Πάντων!

‍