Ένας λαός αφανίζεται σήμερα μπροστά στα μάτια μας

γράφει ο Πλάτων Ρούτης
proutis0107@rogers.com
Πέρασε επιτέλους η παλιά χρονιά με πολέμους, κατακλυσμούς, φωτιές, τραίνα και άλλες καταστροφές και ήρθε το 2024 αλλά τι άλλαξε; Οι πόλεμοι όλο και πιο τρομακτικοί ακόμα κάνουν τη γη να τρέμει σε Παλαιστίνη και Ουκρανία.  Η θανατομηχανή του Ισραήλ στημένη στην Γάζα δεν έχει σταματήσει από τον Οκτώβρη του 2023 να μασάει κεφάλια και να παίρνει ψυχές ανθρώπων Παλαιστινίων χωρίς διάκριση σε άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Από τις επτά του Οκτώβρη ξεκινώντας μία φονική επίθεση ή πολεμική μηχανή του Ισραήλ ,αυτό το αδηφάγο τέρας του πολέμου δεν έχει σταματήσει να μασάει με τους τρομερούς σιαγόνες του ότι ανθρώπινο του φέρνουν μπροστά του.  Οι αριθμοί από τα Ενωμένα Έθνη μας λένε ότι 22,185 χιλιάδες Παλαιστίνιοι άντρες, γυναίκες και παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους από τις επτά του Οκτώβρη του 2023, τότε που άρχισε αυτός ο πόλεμος μέχρι αυτή την εβδομάδα, δηλαδή 255 ανθρώπινες ζωές χάνονται κάθε μέρα για 87 ολόκληρες ημέρες σε αυτό τον πόλεμο και εξακολουθούν να χάνονται όσο βαστάει αυτό το φονικό ενός ολόκληρου λαού. Οι γιατροί στη Γάζα επισημαίνουν ότι ο πραγματικός αριθμός αυτών που έχασαν τη ζωή τους είναι σημαντικά υψηλότερος καθώς δεν καταγράφονται οι νεκροί που βρίσκονται κάτω από τα συντρίμμια ή βρίσκονται εκτός νοσοκομείων,
Ας το ξανασκεφτούμε, είπαμε, 255 νεκροί άνθρωποι κάθε μέρα. Αυτοί είναι άντρες γυναίκες και παιδιά οι περισσότεροι των οποίων περίπου τα 2/3 δεν είναι μάχιμοι, γυναικόπαιδα είναι.  Μιλάμε και πολύ σωστά και αναφερόμαστε στο ολοκαύτωμα των Ναζί, αυτό εδώ όμως τι είναι;  Εξολοθρεύεται ένας ολόκληρος λαός μπροστά στα μάτια μας και δε φαίνεται να έχει σταματημό. Που πάει η σημερινή ανθρωπότητα; Τι θα πει το παιδί των Παλαιστινίων που έχασε μάνα και πατέρα πριν προλάβει να γνωρίσει τη ζωή; Το βλήμα του όλμου που κατάστρεψε το καλύβι του είχε ημερομηνία κατασκευής και τόπος κατασκευής τις ΗΠΑ. Έχουμε τον ηθικό αυτουργό αυτού του νέου ολοκαυτώματος που ενώ τα ξέρει όλα αυτά και ακούει τις φωνές διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο που του λένε να σταματήσει ο εξοπλισμός αυτός, δεν τους ακούει. Γιατί όλη αυτή η υποκρισία; Και εμείς τι ρόλο έχουμε σε όλη αυτή την καταστροφή επάνω στον πλανήτη, θα εξακολουθούμε να είμαστε απλοί θεατές; Τι θα απαντήσουμε εμείς στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας στις νέες γενεές;
Η Ισραηλινή πολεμική μηχανή εξακολουθεί τις φονικές επιδρομές στην Δυτική Όχθη και βομβαρδίζει πολλές περιοχές στο στενό της Γάζας πριν την αναμενόμενη «Άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση πυρός». Προφανώς θέλουν να σκοτώσουν όσους περισσότερους μπορούν πριν να σταματήσουν οι ρίψεις και οι σφαίρες για  λίγο διάστημα δήθεν για να ασκήσουν περισσότερη πίεση στους Παλαιστίνιους.  Ένας ανταποκριτής Ελληνικής εφημερίδας επιστρέφοντας από την Γάζα δήλωσε ότι εκεί ο αέρας μυρίζει μπαρούτι, θειάφι και αίμα.  
Ο Παλαιστίνιος πολεμάει για να υπερασπίσει την πατρίδα του, τα χώματα του που θέλει να τα κάνει κατοχή ο Ισραηλινός καταχτητής. Φεύγει για αυτόν τον πόλεμο αλλά η επιστροφή του είναι άγνωστη δεν ξέρει αν θα γυρίσει στο σπίτι του.  Το ίδιο και τα ανήλικα παιδιά που παίζουν χωρίς να καταλαβαίνουν τον κίνδυνο που υπάρχει γύρω τους και ξαφνικά ένα από αυτά τα χτυπάει η θανάσιμη σφαίρα από το όπλο ενός ελεύθερου σκοπευτή του εχθρού που ήρθε να καταχτήσει το μέρος του και τερματίζει τη μικρούλα ζωή του. Η κακιά τύχη αυτού του παιδιού το έφερε να είναι εκείνη τη στιγμή στην αυλή του σπιτιού του και να είναι αυτό το παιδί να γεννηθεί από οικογένεια Παλαιστινίων. Δεν ήξερε το παιδάκι αυτό γιατί πεθαίνει αλλά ένα κάψιμο στο στήθος του έκοψε το νήμα της ζωής του. Το έκοψε το ακράτητο μίσος ενός πάνοπλου στρατιώτη ενάντια σε ένα παιδί που μόνο χαμόγελο ζητάς από αυτό το πλάσμα.  
Ο Jamal εργάζεται σε ένα ξυλουργείο στην Τζαμπάλια κοντά στην Γάζα και φτιάχνει πόρτες και παράθυρα αλλά κάνει και επισκευές.  Γλύτωσε μερικούς βομβαρδισμούς αλλά ακόμα εκεί δουλεύει και κάνει και όνειρα για το μέλλον του. Σήμερα όμως, η οικονομική του κατάρρευση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια προοπτικής για το μέλλον. Ο ίδιος έχει εγκαταλείψει το σπίτι του, θυμωμένος και ανίκανος να κατανοήσει το εύρος της καταστροφής στη Λωρίδα της Γάζας. «Χάσαμε την περιουσία μας, τώρα είμαστε πρόσφυγες. Δεν έχουμε τα χρήματα και τη γη μας. Δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε τα ρούχα μας από το σπίτι μας. Σήμερα τα πάντα έχουν καταστραφεί», λέει στους Financial Times ο Jamal.
Πέρα από τον μεγάλο αριθμό των νεκρών αμάχων, το μέγεθος των υλικών καταστροφών έχει επίσης συγκλονίσει τους κατοίκους της Γάζας. Σε πολλές περιοχές, όλα εκείνα τα κτίρια που στέγαζαν δραστηριότητες της καθημερινής ζωής (σχολεία, βιβλιοθήκες, φούρνοι και άλλες επιχειρήσεις) έχουν ισοπεδωθεί. Τρομοκρατημένοι, οι κάτοικοι της Γάζας φοβούνται ότι δεν θα υπάρχει τίποτα για να επιστρέψουν όταν τελειώσει ο πόλεμος.
«Ακόμη και αν μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε αύριο, πώς θα ζήσουμε; Καταστρέφουν τα σπίτια μας, τις επενδύσεις μας, τα εργοστάσιά μας, τα δέντρα μας, τις υποδομές – τα πάντα», λέει ο Παλαιστίνιος Σάγουα.

Πεινασμένοι και άστεγοι
Αρκετές εκατοντάδες κάτοικοι της Γάζας, όπως ο Σάγουα, διέφυγαν χρησιμοποιώντας ξένα διαβατήρια. Ωστόσο, για τη συντριπτική πλειοψηφία όσων έμειναν πίσω η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική.
Πάνω από το 85% του πληθυσμού των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να στριμωχτούν σε όλο και πιο μικρές περιοχές στον νότο. Οι άνθρωποι εκεί έχουν βρει καταφύγιο σε πολυκατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία, κτίρια που χρησιμοποιούνται από τον ΟΗΕ και σκηνές.
Στο μεταξύ, το ένα τέταρτο του πληθυσμού ζει σε συνθήκες πείνας, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Οι άνθρωποι περιμένουν για ώρες στην ουρά για ψωμί ή για να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Πολλοί δεν γνωρίζουν αν τα σπίτια που έχουν εγκαταλείψει στέκονται ακόμα όρθια.
Οι Ισραηλινοί πολιτικοί σαν κατακτητές έχουν προειδοποιήσει ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα διαρκέσουν μήνες. Ωστόσο, στο υποθετικό σενάριο που ο πόλεμος τελείωνε ακόμα και αύριο, είναι τέτοια τα επίπεδα καταστροφής που οι κάτοικοι του θύλακα θα αντιμετώπιζαν τεράστια εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πάνω από το 60% των κατοικιών της Λωρίδας Γάζας έχουν καταστραφεί, μαζί με εκατοντάδες σχολεία, δεκάδες τζαμιά, δρόμους, αρτοποιεία, καταστήματα και χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις. Πάνω από τα μισά νοσοκομεία της Γάζας είναι επίσης εκτός λειτουργίας.
«Το σύστημα υγείας διαλύθηκε», λέει ο Γκασάν Αμπού-Σίτα, ένας Βρετανοπαλαιστίνιος χειρουργός που εργάστηκε στη Γάζα. «Θα επιτρέψει το Ισραήλ την είσοδο υλικών ανοικοδόμησης στη Γάζα; Είναι πέρα από τις δυνάμεις των Παλαιστινίων, χρειάζεται διεθνής συμμετοχή», προσθέτει.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, Φίλιπ Λαζαρίνι, αναφέρει ότι «το επίπεδο της καταστροφής είναι συγκλονιστικό». Στο πλαίσιο αυτό, η ανοικοδόμηση αναμένεται να κοστίσει δισεκατομμύρια δολάρια. Ενδεικτικά, σύμφωνα με το ΔΝΤ, η ισραηλινή επίθεση του 2014 στη Λωρίδα της Γάζας, που ήταν πολύ πιο περιορισμένη, προκάλεσε ζημιές μεταξύ 3 και 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
«Η Γάζα θυμίζει κατεστραμμένες πόλεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Πρέπει να χτιστούν τα πάντα από το μηδέν», λέει ο Μχάιμαρ Αμπουσάντα, αναπληρωτής καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Al-Azhar της Γάζας. Ο καθηγητής πιστεύει ότι όπως η μεταπολεμική Γερμανία, έτσι και η Γάζα θα χρειαστεί το δικό της σχέδιο Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση. Ωστόσο, κανείς δεν ξέρει ποιος θα το χρηματοδοτήσει.
Αυτό που η ανθρωπότητα χρειάζεται να κάνει σήμερα οργανωμένα, είναι το δυνάμωμα της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό.