CLICK TO VIEW THE WHOLE PUBLICATION ONLINEΜε απόφαση της 43ης Γενικής Συνόδου, η 9η Φεβρουαρίου καθιερώνεται πλέον ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας
Κατερίνα Γερασκλή
Μια σημαντική διεθνής αναγνώριση για τον ελληνισμό και τον ελληνικό πολιτισμό επιβεβαιώθηκε και επίσημα στη Γενική Συνέλευση της UNESCO στη Σαμαρκάνδη.
Με απόφαση της 43ης Γενικής Συνόδου, η 9η Φεβρουαρίου καθιερώνεται πλέον ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, με τη στήριξη μάλιστα και της Αυστραλίας, όπου η ελληνική κοινότητα έχει ισχυρή παρουσία και ενεργό ρόλο στην διατήρηση της γλώσσας.
Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία.
Συμπίπτει με την ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού, του εθνικού ποιητή, που με το έργο του σφράγισε την ελληνική γλώσσα και την συνδέει διαχρονικά με την έννοια της ελευθερίας, της ανθρωπιάς και του πολιτισμού.
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Λοβέρδος εκπροσώπησαν την Ελλάδα στην UNESCO.
Και οι δύο τόνισαν πως αυτή η απόφαση αφορά όλους τους Έλληνες, ανεξάρτητα ιδεολογικής τοποθέτησης.
Είναι μια ημέρα υπερηφάνειας αλλά και ευθύνης: για τη διατήρηση, την εξέλιξη και την ζωντανή συνέχεια μιας γλώσσας που έχει ταξιδέψει τέσσερις χιλιετίες μέσα στην Ιστορία.
Η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς μέσο επικοινωνίας. Είναι θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας, των επιστημών και της γλωσσικής βάσης εκατοντάδων διεθνών όρων που χρησιμοποιούμε καθημερινά στην τεχνολογία, στην ιατρική και στην επιστημονική ορολογία.
Σήμερα λοιπόν η UNESCO δεν τιμά μόνο το παρελθόν της ελληνικής γλώσσας, αλλά και το ζωντανό παρόν της και το μέλλον της.
Η 9η Φεβρουαρίου γίνεται πλέον ένα παγκόσμιο σημείο αναφοράς!
Για τις κοινότητες του ελληνισμού σε όλο τον κόσμο, για τη διασπορά, για τα σχολεία, αλλά και για όλους όσοι αναγνωρίζουν ότι η γλώσσα αυτή εξακολουθεί να αποτελεί εργαλείο γνώσης και πολιτιστικής διασύνδεσης των λαών.
Η Ελλάδα αποκτά επίσημα από την UNESCO μία ημέρα παγκόσμιας προβολής της γλώσσας της. Μία ημέρα που θα θυμίζει σε όλο τον κόσμο πως η ελληνική γλώσσα δεν “ανήκει μόνο” στους Έλληνες, αλλά είναι ενεργό κομμάτι της οικουμενικής ανθρώπινης κληρονομιάς.















