Ακροδεξιά και φασισμός

γράφει ο Πλάτων Ρούτης - proutis0107@rogers.com

Η βία των φασιστικών επιθέσεων που η Ελληνική κοινωνία πρόωρα θεώρησε ότι είχε ξεμπερδέψει μετά την καταδικαστική απόφαση κατά της «χρυσής αυγής», επέστρεψε ξανά. Βέβαια δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει παρόλο που η ηγετική ομάδα της εγκληματικής «χρυσής αυγής» παραμένει ακόμα στη φυλακή, (η δικαιοσύνη έχει αποφυλακίσει ορισμένους) η βία ωστόσο που προέρχεται από τα ακροδεξιά στοιχεία δείχνει ότι είναι έτοιμη να ξεχυθεί με την πρώτη κατάλληλη στιγμή. Στην πραγματικότητα περιμένουν ή και οι ίδιοι δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να ξεσπάσει η βία.

Αυτές οι προϋποθέσεις αν δεν ενθαρρύνονται, εν τούτοις πάντα σε κρίσιμες στιγμές όταν είναι κατάλληλες και ανώμαλες ξεσπάνε τα φαινόμενα βίας. Δεν είναι μόνο η Χ.Α. αλλά και άλλες φασιστικές εγκληματικές οργανώσεις που θεωρούν την βία εθνικό σπορ. Το ερώτημα είναι που βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος να ευδοκιμήσουν και να ξεσπάσουν τα φαινόμενα βίας και πως δημιουργούνται. Επίσης ποιοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί που ενθαρρύνουν την βία και την υποθάλπουν;  Οι ειδικοί που διευθύνουν και συντονίζουν την βία συχνά είναι αόρατοι αλλά η ανάμειξη σε καίριες θέσεις μέσα στους μηχανισμούς του δεξιού κράτους είναι καθοριστικοί. Από την πείρα που υπάρχει στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, οι παρακρατικές ακροδεξιές οργανώσεις είναι πάντα σε λειτουργία μέσα αλλά και έξω από την Ελλάδα όπως τότε στην επταετία της  Χούντας που είχαν κατακλίσει τις Ελληνικές πρεσβείες και προξενεία της Ευρώπης, των ΗΠΑ και Καναδά, με ζωντανή παρουσία και δράση.  

Η ακροδεξιά δεν αποτέλεσε ποτέ ένα ομοιογενές σύνολο, εν τούτοις οι ομάδες που την απαρτίζουν παραμέριζαν συχνά τις διαφορές τους για να ανταποκριθούν στο κάλεσμα ενός συντονιστή σε συνθήκες κρίσης για να ενώσει και να συσπειρώσει τις διάσπαρτες δυνάμεις των εξτρεμιστικών δεξιών οργανώσεων. Παράδειγμα είναι η έγκληση του πυρηνάρχη της ΧΑ Νίκαιας Πατέλη στην υπόθεση Φύσσα ο οποίος κάλεσε τον Ρουπακιά με την ομάδα του να κάνει τη βρώμικη δουλειά της δολοφονίας του Φύσσα. 

Η αύξηση του ακροδεξιού παράγοντα είναι σχετική με το έλλειμα «ιδεολογικής αντίστασης» της Ελληνικής κοινωνίας σε προκαταλήψεις και στερεότυπα για το φύλο, τη μετανάστευση, τη ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τη θρησκεία. Το έλλειμα αυτό της ιδεολογικής αντίστασης είχε σαν  αποτέλεσμα η ακροδεξιά ρητορική της ΧΑ να φαίνεται οικεία σε πλατύτερα στρώματα της κοινωνίας και ως εκ τούτου να καλλιεργηθεί επάνω σε ένα προετοιμασμένο και πρόσφορο έδαφος.

Η σύμπλευση της παραδοσιακής δεξιάς της ΝΔ με άλλα ακροδεξιά στοιχεία που έρχονται από το χώρο του ΛΑΟΣ αλλά και αυτά που έχουν την ρητορική του μίσους είναι κάτι που η κοινή γνώμη κατανοεί ότι η εισβολή των ακροδεξιών είναι κάτι φυσιολογικό και σταδιακά ωριμάζει η ιδέα ότι είναι μέρος του συστήματος το οποίο ακόμα δέχονται παρ’ όλο που δεν είναι προς το συμφέρον τους. Αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό υπάρχει και στην Ελλάδα που μέσα στους κυβερνητικούς κόλπους υπάρχουν στοιχεία που είχαν διασυνδέσεις με ακροδεξιές φασιστικές ομάδες. Δεν είναι μόνο ο Μπογδάνος του οποίου η παρουσία θεωρήθηκε βαρίδι  για την ΝΔ και τον διέγραψε, αλλά υπάρχουν και άλλα στοιχεία που έχουν καταβολές ακροδεξιές.

Με τον νέο ανασχηματισμό στην κυβέρνηση, η αναβάθμιση του Μ. Βορίδη, φανερώνει την πρόθεση του πρωθυπουργού να συσπειρώσει το σκληρό και ακροδεξιό ακροατήριο. Μάλιστα αναλαμβάνει υπουργός Εσωτερικών με την αρμοδιότητα για τη διενέργεια εκλογών, όταν είναι ο ίδιος που έλεγε ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει αλλαγές στο κράτος και τους θεσμούς «για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία», αλλά δεν είναι μόνο ο Μ. Βορίδης. Ένας άλλος προερχόμενος από το ΛΑΟΣ Θάνος Πλεύρης αναβαθμίζεται σε αναπληρωτή Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο. Είναι επίσης και ο υπουργός Γεωργιάδης και άλλοι προερχόμενοι από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ.

 Είναι άμεσες σχέσεις της ΧΑ με τη βία και πολύ πριν η οργάνωση πάρει μέρος στις επόμενες εκλογές, ήταν γνωστή από τη δεκαετία του 1990 για τη βίαιη δράση της, με δολοφονικές επιδρομές εναντίον εσωτερικών εχθρών, όπως συνδικαλιστές, φοιτητές, μέλη της ΚΝΕ και άλλες αριστερές και αντιρατσιστικές οργανώσεις, ενάντια σε μαθητικές καταλήψεις, μετανάστες και πρόσφυγες. Στην Ελλάδα οι παρακρατικές φασιστικές, ακροδεξιές οργανώσεις όχι μόνο δεν έκρυψαν ποτέ τις ανοιχτά βίαιες πρακτικές τους αλλά τις διαφήμισαν όπου ήταν δυνατόν, ειδικά η ΧΑ την πρώτη περίοδο της εκλογικής της απογείωσης.

Είναι πολλές οι εγκληματικές ενέργειες των παρακρατικών και ακροδεξιών οργανώσεων στην Ελλάδα μετά την δεκαετία του ’50. Τι να αναφέρουμε, την δολοφονία του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, του Φύσσα … Γνωρίζουμε από παλιά τις παρακρατικές οργανώσεις (καρφίτσα και άλλες) που χτυπούσαν τους εργάτες και τους τρομοκρατούσαν σε εκδηλώσεις, απεργίες κλπ. 

Πριν μερικές ημέρες, παρόμοιες σκηνές τρομοκρατίας είχαν εκτυλιχθεί σε σχολείο σε ένα προάστιο της Θεσσαλονίκης. Μαυροφορεμένοι νέοι με μπαλακλάβες, οπλισμένοι με ρόπαλα, μπαστούνια, φωτοβολίδες και μαχαίρια «ξέφυγαν» με στόχο φοιτητές, αντιφασίστες και συνδικαλιστές. Σε αυτό που κατά τα άλλα ήταν ομάδες «αγανακτισμένων φοιτητών» δεν ήταν άλλο από ένα κύμα ακροδεξιών επιθέσεων που άφησε τον κόσμο έκπληκτο, οι δράστες βιντεοσκοπήθηκαν να κάνουν ναζιστικούς χαιρετισμούς, δεν ήταν τυχαίο από που αυτοί οι χαρακτήρες παίρνουν τις εντολές και ποιους εξυπηρετούν. Δεν είναι μόνο οι ναζιστικοί χαιρετισμοί στα σχολεία της Θεσσαλονίκης και οι οπλισμένοι «μαθητές» είναι και οι επιθέσεις  κατά των μελών της ΚΝΕ και η επαναφορά της ιδεολογίας του μίσους που συνεχίζουν.

Τα επεισόδια αυτά θύμισαν τις χειρότερες μέρες της ΧΑ, όταν οι ομάδες κρούσης περνούσαν στους δρόμους της Αθήνας χτυπώντας «αποβράσματα μεταναστών» και άλλους «εχθρούς» καθώς η Ελλάδα, βυθισμένη στην οικονομική κρίση, έγινε το πρώτο έθνος στην Ευρώπη που έβαλε τους νεοναζί της ΧΑ στο κοινοβούλιο. Εννέα χρόνια αργότερα οι φασίστες αισθάνονται και πάλι ενδυναμωμένοι από τις ρατσιστικές πολιτικές.  Είμαστε μάρτυρες της επιστροφής αυτών των μορφωμάτων ακριβώς επειδή αισθάνονται ότι αυτή είναι η στιγμή τους, αυτή είναι η ώρα τους. Για όσους είχαν δει το φαινόμενο της ΧΑ, οι πρόσφατες επιθέσεις δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, καθώς ξεκάθαρα σημειώνουν ότι δεν αρκεί μια ιστορική δίκη για να ξεμπερδέψεις με το τέρας του φασισμού. Ήταν βέβαια ένα πολύ σημαντικό βήμα, αλλά όχι το μοναδικό για να ξεμπερδεύεις με τον φασισμό.

Η κλιμάκωση των γεγονότων που απασχόλησαν τον προηγούμενο καιρό την ανεξέλεγκτη δράση αυτών των πυρήνων στην Δυτική Θεσσαλονίκη, αυτή η κλιμάκωση η οποία ενισχύεται από την αντιμετώπιση από τη πλευρά της κυβέρνησης, με τις απαράδεκτες δηλώσεις της υπουργού Παιδείας, δηλώσεις βουλευτών της ΝΔ και δεν αναφέρομαι μόνο στον ανεκδιήγητο ακροδεξιό κ. Μπογδάνο αλλά σε μια συνολικότερη προσπάθεια και με αρθρογραφία να ξαναφέρουν στη συζήτηση τα περί «δύο άκρων», τα οποία κυριολεκτικά οπλίζουν τα χέρια των φασιστών και πυροδοτείτε αυτή η δράση και από την ανοχή των κρατικών μηχανισμών.

Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της εγκληματικής Χρυσής Αυγής και φαίνεται καθαρά ότι ο φασισμός και η δράση αυτών των ομάδων παραμένουν ένα εργαλείο του συστήματος το οποίο αξιοποιεί και σε βάρος των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Το ζήτημα είναι παρόν το βλέπουμε και μας βλέπει, το δημιουργήσαμε διότι υπάρχουν άτομα, τα οποία βρίσκονται στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης που είναι τα πιο αποκλεισμένα σχολεία, είναι παρόν διότι πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να δίνουμε το όνομα που θέλουμε στους άλλους λαούς, διότι έχουμε τους μετανάστες μέσα στα συρματοπλέγματα. Κι όλα αυτά δεν τα κάνουν οι φασίστες. Αυτά τα κάνει η επίσημη πολιτική μιας χώρας. Από αυτά νομιμοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι. Δεν είναι εκτός του τραπεζιού της πολιτικής. Είναι μέσα αυτές οι αντιλήψεις. Όσο θα υπάρχουν αυτά, τόσο θα βρισκόμαστε ενώπιον της ανάγκης κάθε λίγο και λιγάκι να διαχειριστούμε αυτού του είδους τα ξεσπάσματα και δεν θα σταματήσουν.

Η ιδεολογία του μίσους.Η καταστροφή της “Γκουέρνικα”,. Ισπανία. Λένε πως κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στο Παρίσι, όπου ζούσε ο Πικάσο, είχε ένα χαρακτηριστικό διάλογο με κάποιον Γερμανό αξιωματούχο, που τον ρώτησε αν ήταν δικό του έργο αυτός ο πίνακας. Για να του απαντήσει ο Πικάσο: -Όχι. Εσείς το κάνατε.

Όσο για την τρέχουσα συγκυρία ύστερα από δύο χρόνια πανδημίας, υπάρχει ένας χυλός συνωμοσιολογίας και ακραίας δεξιάς ιδεολογίας. Πάντως, όλα αυτά είναι επιπρόσθετοι όροι μέσα από τους οποίους αναπτύσσεται το φαινόμενο φασισμός: Δεν είναι ατυχήματα. Τώρα ήταν η πανδημία, πιο πριν ήταν το προσφυγικό, το οικονομικό... Αν κάτι πρέπει να γίνει είναι να καταλάβουμε ότιμια δικαστική απόφαση είναι καλή πλην όμως όχι μόνη, δεν αρκεί, αλλά αν την αφήσουμε μόνη, τελικά θα είναι το ατύχημα στην ιστορία, ενώ ο δρόμος θα πηγαίνει προς την λάθος κατεύθυνση. Για να υλοποιήσουμε το πνεύμα της απόφασης του δικαστηρίου, θα πρέπει συνολικά να σκεφτούμε να διώξουμε αυτές τις ιδεολογίες του μίσους και της βίας μέσα από τις ζωές μας.