ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Είχαμε αναφέρει στο σημείωμα της περασμένης εβδομάδας ότι θα επανέλθουμε στο θέμα της συμβολής ή και συνεργασίας κάποιων χωρών στη γενοκτονία των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας και άλλων Εθνικών Ομάδων. Αυτό προγραμματιζόταν για κάπως αργότερα. Κάποιες όμως ειδήσεις και φήμες, που κυκλοφορούν έντονα αυτές τις μέρες, μάς αναγκάζουν να επανέλθουμε σύντομα για να υπενθυμίσουμε και να τονίσουμε κάποια πράγματα, αυτονόητα μεν, αλλά που ξεχνούν ή θέλουν να ξεχνούν και δεν λαμβάνουν υπόψη πάρα πολλοί και δυστυχώς ανάμεσά τους και πολιτικοί.
Το συμφέρον, το οποιοδήποτε συμφέρον, οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτικό, τίθεται από όλες σχεδόν τις χώρες πάνω από φιλίες, πάνω από το δίκαιο, και πάνω από κάθε ηθική. Κάποιες ειδήσεις λ. χ. φέρουν γραφειοκράτες τού Υπουργείου εξωτερικών τώνν Ηνωμένων Πολιτειών να θέλουν να ξεχάσουν τη συμπεριφορά τής Τουρκίας και να την επαναπροσεγγίσουν φιλικά ως να μή έχει συμβεί τίποτα, καταπίνοντας ακόμα και τις τουρκικές ύβρεις που έχουν εκτοξευθεί ενατίον της χώρας τους. Αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες, λόγω διαφόρων συμφερόντων ,αποφεύγουν να προβούν έστω και σε μια σύσταση στην ‘‘σύμμαχό ‘‘ τους Τουρκία όταν παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και συμπεριφέρεται στην περιοχή της ως ο ανεξέλεγκτος και κυρίαρχος Άρχων. Κάτω από το άγρυπνο μάτι κάποιων χωρών, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αποφεύγει ακόμα και να αναφέρει σε εκθέσεις του το όνομα της Τουρκίας ως χώρας που περιφρονεί, αγνοεί και παραβιάζει ψηφίσματα του Διεθνούς Οργανισμού του οποίου προϊσταται.
Δεν χρειάζονται άλλα παραδείγματα για να τονισθεί του λόγου το αληθές. Ούτε είναι ανάγκη να επισημανθεί ότι το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο και ότι πάντα η Ιστορία κατέγραφε τέτοιες συμπεριφορές.
Θα φέρουμε στη μνήμη όσων μάς διαβάζουν ένα περιστατικό, που είναι χαρακτηριστικό, μέχρι που μπορεί να φθάσει η ανοχή σε ανείπωτη προσβολή, για πολιτικό και στρατιωτικό συμφέρον. Παίρνουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Π. Καψή ‘‘ 1922 Η Μαύρη Βίβλος‘‘. Αναφέρεται σε σφαγές ,διωγμούς, εκτουρκισμούς παιδιών, βιασμούς γυναικών των Ελλήνων του Πόντου στις αρχές του περασμένου Αιώνα, του 20ού. Γράφει, λοιπόν, ο Καψής:
‘‘ Από κάθε γωνιά τής Ανατολής φτάνουν κραυγές απόγνωσης και απελπισίας. Και τον Μάιο του 1914 το Πατριαρχείο κηρύσσει την Εκκλησία και το γένος εν διωγμώ. Και με εγκύκλιό του διατάζει το κλείσιμο των εκκλησιών, με την ελπίδα να συγκινήσει τις κυβερνήσεις των άλλων χριστιανικών χωρών.
Οι Τούρκοι ήταν οι εκτελεστές. Το σχέδιο ήταν γερμανικό. Η Τουρκία στις παραμονές τού μεγάλου πολέμου, ήταν ο πιο πιστός και πολύτιμος φίλος του Κάιζερ Γουλιέλμου. Και μαζί με το άφθονο πολεμικό υλικό με το οποίο τροφοδοτούσε τη σύμμαχό του, είχε στείλει και στρατιωτική αποστολή για την αναδιοργάνωση του τουρκικού στρατού, με επικεφαλής τον στρατηγό Λίμαν Φον Σάντερς, στον οποίο ο Σουλτάνος έδωσε, αργότερα, και τον τίτλο τού Πασά.
Η γερμανική αποστολή είχε οργανώσει τον ξεριζωμό τών Χριστιανών τής Ανατολής. Θα το καυχηθεί ο ίδιος Φον Σάντερς όταν τον Μάιο του 1915 απευθυνόμενος προς τον Έλληνα δήμαρχο του Αδραμυτίου, που είχε θελήσει να ζητήσει τη βοήθειά του, τού είπε << Όλοι οι Έλληνες πρέπει να πεταχθείτε στη Θθάλασσα. Κι’αυτό θα γίνει μόλις η Γερμανία με τη βοήθεια τής συμμάχου της Τουρκίας θα κερδίσει τον πόλεμο. >> Kαι γυρίζοντας προς τον Νουρεντίν, τον μετέπειτα Δήμιο τής Σμύρνης θα τού πει επιτιμητικά: << Βλέπω .ομως … .ότι υπάρχουν ακόμη ’Ελληνες εδώ. Δεν εφαρμόζονται οι εντολές μου… >>
Ο ίδιος ο Φον Σάντερς και η οικογένειά του θα γνώριζαν τον … υψηλό πολιτισμό τών συμμάχων τους.
Τη σημασία που έδωσε ο Κάιζερ στη σύμμαχό του Τουρκία, αποδεικνύει και ένα κωμικοτραγικό περιστατικό. Ο Φον Σάντερς είχε εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη με όλη την οικογένειά του - τη γυναίκα του, την κόρη του και τον γαμπρό του - και είχαν κάποτε την ατυχή έμπνευση να επισκεφθούν τα τείχη και τις παλιές οχυρώσεις της πόλης. Ήταν καλοκαίρι και οι καλοσχηματισμένες Γερμανίδες, μάνα και κόρη, φορούσαν ελαφρά φορέματα, που τόνιζαν κάπως περισσότερο τις καμπύλες τους. Και οι δυο συνοδοί τους φορούσαν πολιτικά, πράγμα που τους έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουν τον… υψηλό βαθμό πολιτισμού τών συμμάχων τους.Είχαν ανέβει σε ένα πυργίσκο των τειχών, όταν δέχτηκαν την επίθεση μιας ομάδας στρατιωτών. Οι Τούρκοι έδεσαν και τους δύο άνδρες σε ένα δέντρο και τους υποχρέωσαν να παραστούν μάρτυρες του βιασμού των γυναικών τους. Ήταν τρομερός ο εξευτελισμός του Φον Σάντερς Πασά. Στο πρόσωπό του είχε ατιμασθεί και ο Κάιζερ, του οποίου ήταν στρατάρχης, πολύτιμος σύμβουλος και έμπιστος φίλος. Σε άλη περίπτωση, ο αγέρωχος Αυτοκράτορας δεν θα δίσταζε να αποπλύνει την προσβολή με τα πυροβόλα. Αλλά η Τουρκία τού ήταν απαραίτητη. Διέταξε, λοπόν, τον Φον Σάντερς να δεχθεί σαν αποζημίωση 150.000 λίρες Τουρκίας και να παραμείνει στη θέση του. ‘‘
Τα πολιτικοστρατιωτικά και άλλα συμφέροντα καταπίνουν όλων των ειδών τις προσβολές . Τι είναι η αγορά πυραύλων S 400, η παραβίαση ψηφισμάτων τών Ηνωμένων Εθνών, οι διεκδικήσεις , οι εισβολές και κατακτήσεις εδαφών γειτονικών χωρών, οι απαιτήσεις για ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο, η δικτατορία στη χώρα,οι φυλακίσεις εκατοντάδων χιλιάδων αντιφρονούντων κ.λ.π όταν τα συμφέροντα απαιτούν να μη βλέπεις , να μην ακούς και προ πάντων να μήν ενεργείς ή ακόμα και να μην ανοίγεις το στόμα σου;
Αυτά βέβαια για τις χώρες και τις Δυνάμεις εκείνες που έχουν τη δυνατότητα να επεμβαίνουν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και να διαμορφώνουν καταστάσεις. Όλοι, μα προ πάντων κάποιες χώρες με μικρότερες δυνατότητες η γνώση τής Ιστορίας είναι το μεγαλύτερό τους όπλο. Ας μή ξεχνούμε το ‘‘ Όλβιος όστις Ιστορίας έσχε μάθησιν.‘‘