Πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ελληνική Κοινότητας του Τορόντο

Το πως ανοίγεις ένα κείμενο και η πρώτη πρόταση που θα χρησιμοποιήσεις πρέπει να είναι αυτή που θα τραβήξει την προσοχή. Θα ήταν απάνθρωπο να αγνοήσω όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον κόσμο μας. Αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανίας είναι ίσως η πιο στενάχωρη στιγμή που ζούμε λίγο πριν την εκπνοή μιας πανδημίας που μας έχει γονατίσει εδώ και δύο χρόνια. Κλείνω την παρένθεση με την μόνη ευχή, «Ειρήνη στον Κόσμο».
Η αφορμή του κειμένου αυτού είναι το “Greek Heritage Month” σε συνδυασμό με την «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» και τί καλύτερο να μιλήσουμε για την πρώτη γυναίκα πρόεδρο της «Ελληνικής Κοινότητας του Τορόντο» την κα. Μπέτυ Σκουτάκη και το πόσο σημαντικό είναι αυτό το γεγονός σε μια εντελώς πατριαρχική κοινωνία - παροικία όπως είναι η Ελληνική. Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος είναι εδώ κι αυτό μας τιμά ιδιαίτερα. Θα τολμήσω να πω ότι ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή για να μπουν τα πράγματα σε μια τάξη και να δούμε την πολυπόθητη αλλαγή και ξανά την άνθιση του Ελληνισμού στην πόλη μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αν υπήρχαν περισσότερες γυναίκες σε θέσεις εξουσίας ειδικά στην πολιτική, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός. Η γυναίκα είναι φτιαγμένη αλλιώς, ξέρει να μάχεται, να νοιάζεται, έχει ωριμότητα, έχει αντοχές – έχει σκληραγωγηθεί καλά μέσα στους αιώνες και έχει μάθει να αναλαμβάνει άπειρες ευθύνες για να διεκδικήσει την θέση που της αξίζει. Η γυναίκα είναι εκεί να διορθώνει τα λάθη μιας κοινωνίας φτιαγμένη από άντρες για τους άντρες. Θέλω να τονίσω πόσο σημαντική είναι αυτή η στιγμή και πόσο τυχεροί είμαστε που επιτέλους έχουμε μια γυναίκα πρόεδρο στην Ελληνική μας Κοινότητα. Είναι ιστορική η στιγμή που ζούμε και πρέπει να την επικροτήσουμε.
Ποια είναι η Μπέτυ Σκουτάκη;
Ήταν 17 χρονών κορίτσι όταν ήρθε στο Τορόντο, όπως είπε χαρακτηριστικά: «Βρήκα γη και πάτησα». Φανταστείτε ένα κορίτσι σε μια εντελώς διαφορετική και πιο επικίνδυνη εποχή, να κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι σε μια άγνωστη χώρα, χωρίς καν να ξέρει την γλώσσα. Όμως η μικρή Μπέτυ δεν είχε καιρό για χάσιμο, κατάλαβε από νωρίς ότι για να επιβιώσει και αποκτήσει όσα ονειρευόταν έπρεπε να στρωθεί στη δουλειά και το έκανε. Έμαθε την γλώσσα μέσα από εικονογραφημένα βιβλία, δούλεψε σκληρά, στάθηκε δίπλα στους καλύτερους μέντορες και έτσι προχώρησε και χάραξε την δικιά της διαδρομή.
Η Μπέτυ δεν θέλει να μιλάει για τον εαυτό της και πιστέψτε με, προσπάθησα πολύ. Όπως είπε: «Η πορεία μου δεν είναι σημαντική, γράψε για την Κοινότητα». Η Μπέτυ θέλει να μιλάει με έργα και πράξεις, είναι ακούραστη κι όταν βάλει κάτι κατά νου ή όταν υποσχεθεί κάτι θα βρει τον τρόπο να το κάνει. Η πορεία του κάθε ανθρώπου είναι σημαντική γιατί είναι μοναδική. Κάποιοι ξεχνούν να κοιτάξουν πίσω και να επιβραβεύσουν τον εαυτό τους κι όταν τους εντοπίσεις πρέπει να τους υπενθυμίσεις τα όσα έχουν καταφέρει.
Με την Μπέτυ συνεργαστήκαμε αρμονικά στον περσινό «Scotiabank Marathon», έτσι την γνώρισα καλύτερα και εκεί κατάλαβα ότι είναι γεννημένη να ηγείται, είναι οραματίστρια, αυτό που της δίνει χαρά και ζωή είναι η «προσφορά» κι αυτό το κάνει πάνω από 40 χρόνια. Όπως με την «Πρόνοια Κυριών» που εξυπηρετεί τις ανάγκες τεσσάρων εκκλησιών και έτσι συγκεντρώνουν χρήματα για να βοηθήσουν όσους το έχουν ανάγκη. Ενεργό ρόλο στην συλλογή τροφίμων για λογαριασμό των «Food Banks». Συνεργάζεται με το πολιτιστικό τμήμα του «Parades Summer Festival» και του «Taste of the Danforth» κι έτσι βάζει στον χάρτη τον Ελληνισμό με κάθε τρόπο. Οργανώνει φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για να συγκεντρωθούν χρήματα για ασθενείς που βρίσκονται στον Καναδά και την Ελλάδα όπως και για το «Sick Kids Hospital» και το «East General Hospital». Επίσης παρέχει βοήθεια για τις εκδηλώσεις του τμήματος «Παιδείας» της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο και η λίστα δεν σταματάει εδώ.
Συγχαρητήρια λοιπόν στην πρώτη γυναίκα πρόεδρο της δικιάς μας Κοινότητας, όπως την ονειρεύεται η Μπέτυ: «Μια κοινότητα ανοιχτή για όλους, γιατί μόνο μαζί μπορούμε». Ας σταθούμε δίπλα της, ας σταθούμε δίπλα στην κάθε γυναίκα και να παραδώσουμε τα ηνία, το αξίζουν άλλωστε και είναι η σειρά τους. Κάτω η πατριαρχία. Καλωσόρισες μητριαρχία! Καμία αντίρρηση;