Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης - proutis0107@rogers.com

Όσο και να ψάξει κανείς στην ιστορία θα είναι δύσκολο να βρει μία εξέγερση ή επανάσταση που δεν έγινε από ανυπακοή.  Δηλαδή ο ίδιος ο λαός που δε δεχόταν την κατάσταση κάτω από την οποία ζούσε έκανε την κίνηση για αλλαγή. Αυτή γενικά ήταν μία ανυπακοή από τους εξεγερμένους που είχαν συμφέρον να γίνει μία αλλαγή των πραγμάτων και των γεγονότων. Σε όλες τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις η ιστορία προχωρούσε μπροστά και άφηνε πίσω της πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές. Αυτή η κίνηση της ιστορίας προς τα εμπρός πάντα έβρισκε τα όργανα της αντίδρασης που προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους κυρίως βίαιους να εμποδίσουν την κίνηση της ιστορίας προς την φυσική της εξέλιξη.  Αλίμονο στα έθνη που διαγράφουν την ιστορία τους.

Τιμούμε την επανάσταση του 1821, όταν οι ραγιάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία.  Οι προύχοντες μαζί και ο κλήρος δεν ήθελαν μια επανάσταση και μία εξέγερση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έριχναν τα ανάθεμα επάνω στα κεφάλια των ραγιάδων που τολμούν να σκεφτούν να κάνουν κάτι τέτοιο ενάντια στον Πασά. Οι κοτζαμπάσηδες και οι ευνοούμενοι του φεουδαρχικού συστήματος ήταν αυτοί που συνεργάζονταν με το Οθωμανικό καθεστώς. Ήταν αυτοί οι «γνωστικοί» που συμβούλευαν τη φτωχή αγροτιά ότι το συμφέρον τους ήταν να είναι με τον Πασά.  Αυτοί οι φτωχοί αγρότες μπήκαν στην επανάσταση όχι για να αλλάξουν τα πρόσωπα της εξουσίας, αλλά για να αποτινάξουν τους καταπιεστές. Μετά από πολλούς αγώνες η επανάσταση κερδήθηκε και δημιουργήθηκε το Ελληνικό Έθνος μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. 

Η Γαλλική Επανάσταση στα μέσα του 18^ου αιώνα ήταν η εξέγερση της αστικής τάξης με ανυπακοή προς το φεουδαρχικό καθεστώς που από τον μεσαίωνα άρχισε να παρακμάζει. Ο βασιλιάς ήταν ο μονάρχης και είχε την απόλυτη εξουσία στον λαό. Κάθε κίνηση εναντίον του με μία σειρά εξεγέρσεων ενάντια στη μοναρχία είχε το σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη». Οι εξεγερμένοι επαναστάτες που πήγαιναν ενάντια στη θέληση του βασιλιά φυλακίζονταν στην τρομακτική φυλακή της Βαστίλης. Μετά την ανακήρυξη των εκπροσώπων των επαναστατημένων σε Εθνική Συντακτική Συνέλευση, ψήφισαν  τον Αύγουστο του 1789 τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη και προχώρησαν την ιστορία μπροστά.   

Είναι γνωστό ότι επανάσταση των προλετάριων της νέας Σοβιετικής εξουσίας ήταν η εξέγερση των εργατών και των αγροτών ενάντια στην δυναστεία της άρχουσας τάξης με τον Τσάρο. Αλλά και τότε η εκκλησία και η αστική τάξη θεώρησαν ότι ήταν τρέλα και ανυπακοή να τα βάλουν με τον «πατερούλη» Τσάρο.  Οι εξελίξεις δικαίωσαν το μπολσεβίκικο κόμμα. Μία μεγάλη διαδήλωση αιματοκυλήθηκε από το στρατό και την αστυνομία. Περισσότεροι από χίλιοι διαδηλωτές έπεσαν νεκροί, ενώ χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν. Η μέρα εκείνη έμεινε στην Ιστορία ως «η ματωμένη Κυριακή » της ρωσικής εργατικής τάξης, αλλά και ως η αρχή της ρωσικής επανάστασης. Το χτύπημα της διαδήλωσης έγινε η αφορμή για να μπουν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες στον αγώνα, και να αρχίσει η πρώτη λαϊκή επανάσταση στην τσαρική Ρωσία, στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Η επανάσταση πέτυχε και η κυριαρχία του Τσάρου και της αστικής τάξη καταργήθηκε.

Στην Ελλάδα, μετά την εισβολή και κατοχή της χώρας από τους Γερμανούς Ναζί δεν έλειψαν αυτοί που ήταν αντίθετοι με την αντίσταση ενάντια στις δυνάμεις κατοχής.  Όταν οι συνθήκες είναι τέτοιες για να αμφισβητήσεις την εξουσία αυτών των δυνάμεων που θέλεις να ανατρέψεις δεν παίρνεις την άδεια τους.  Σε πολλές περιπτώσεις οι δυνάμεις της αντίδρασης μάλιστα, ήταν απέναντι από το λαό μαζί με τον κατακτητή. Το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ και ο ΕΛΑΣ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση του λαού στα χρόνια της κατοχής. Τη νίκη αυτή την κέρδισε ο ίδιος ο λαός, η ιστορία γράφτηκε με τις δικές του θυσίες. Οι «συμβουλές» της αστικής τάξης δεν έπιασαν τόπο και ο λαός δεν πειθάρχησε στη «λογική τους». Η αστική τάξη και οι εκπρόσωποί της δεν έχουν σ’ αυτό κανένα μερίδιο, η ηρωική Εθνική αντίσταση ήταν αυτή που έσωσε τους Έλληνες από τις θηριωδίες των ναζί και απελευθέρωσε τη χώρα.  Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ είχε πιάσει το σφυγμό του λαού και κατάφερε να πάρει το σύνολο σχεδόν του λαού στην μεγάλη Εθνική αντίσταση με οργάνωση απεργιών, με την αλληλεγγύη και τα συσσίτια, με τον ένοπλο αγώνα και τα μεγάλα χτυπήματα στις δυνάμεις των ναζί.

Η προσέγγιση και ανάλυση των γεγονότων που σημαδεύουν την διαδρομή των λαών είναι απαραίτητη για την συντήρηση της ιστορικής μνήμης. Αλίμονο στα έθνη που διαγράφουν την ιστορία τους. Πολύ περισσότερο όταν, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης κάποιοι με την πρόθυμη συνδρομή πεμπτοφαλαγγιτών και δωσίλογων επιχειρούν να αποδομήσουν την εθνική συνείδηση των λαών, δηλαδή την ιστορία, τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό τους.

Στην περίπτωση της Χούντας οι φοιτητές και ο λαός δεν περίμενε την άδεια της δικτατορίας για να κάνει αντίσταση και να δημιουργήσει το Πολυτεχνείο. Οι δημοκρατικές ελευθερίες που καταργήθηκαν, το πανεπιστημιακό άσυλο που έγινε διάτρητο από κάθε λογής τραμπούκων και η ανάλυση για την κατάσταση στη χώρα από την Αμερικανοκίνητη Χούντα, ήταν οι αιτίες που έκαναν τους φοιτητές αρχικά και τον λαό με τους εργάτες αργότερα να κατέβουν στους δρόμους της Αθήνας με όρους εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς της χούντας. 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάθε εξέγερση είναι το βήμα της ιστορίας που πάει μπροστά. Αυτό το βήμα που το κάνει ο εξεγερμένος λαός αφήνει τα χνάρια του επάνω στην ιστορία και αυτά τα χνάρια δεν σβήνονται ποτέ.  Αντίθετα, με αυτές τις αντιδραστικές αντιλήψεις στη προσπάθεια να φρενάρουν την κίνηση προς την φυσική της εξέλιξη, ξεφτίζουν και μένουν στο περιθώριο της ιστορίας. Σε όλες τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις η ιστορία προχωρούσε μπροστά και άφηνε πίσω της πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές.

Θα ήταν λάθος να αποδώσουμε την εξέγερση του πολυτεχνείου σε «αριστερούς» ή ρομαντικούς επαναστάτες και να αγνοήσουμε τις αντικειμενικές συνθήκες της εποχής εκείνης που είναι ακόμα νωπές στη μνήμη μας.  Δεν θα διαγραφεί αυτό το γεγονός το οποίο ήταν ένα ακόμα βήμα για το διώξιμο της χούντας. Η εθνική συνείδηση των Ελλήνων δεν θα διαγράψει αυτή την εξέγερση η οποία βασίζεται πάλι στην ανυπακοή στην Χούντα. Αυτή η εξέγερση έδωσε την ώθηση στον κόσμο και τον έκανε να καταλάβει την γελοιότητα των χουντικών ακροδεξιών για το μίσος που είχαν απέναντι στο λαό.  Κάποιοι νέοι αγωνιστές έχασαν την ζωή τους και έγιναν «λίπασμα της νέας ζωής».   Αυτή η  κίνηση της ιστορίας προς τα εμπρός πάντα έβρισκε τα όργανα της αντίδρασης που προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους κυρίως βίαιους να εμποδίσουν την κίνηση της ιστορίας προς την φυσική της εξέλιξη.

Όπως έγραψε πρόσφατα ένας νεολαίος. «Η νέα γενιά των αγωνιστών της ζωής από την ΚΝΕ και οι χιλιάδες νέοι που αγωνιούν για το μέλλον τους, δεν πρόκειται να κλείσουν τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχουν με ένα κοινωνικό σύστημα που φροντίζει να επιταχύνει την πορεία μας προς το θάνατο αντί να δίνει τα μέσα να πορευόμαστε προς τη ζωή. Με τη νέα τάξη και τους Αμερικανούς που περιδιαβαίνουν στον τόπο και τα Βαλκάνια, που ανοίγουν το δρόμο για το δολάριο με τα εξοπλιστικά και τις βόμβες. Με την ΕΕ των πολυεθνικών. Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, της μεγάλης αστυνομικής παράταξης των ευρωλάγνων και ΝΑΤΟφρόνων που έστησαν σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας στρατιωτικές Βάσεις θανάτου και λειτουργούν αυταρχικά με τον πρεσβευτή την Αμερικανών Πάιατ.  Θα πρέπει να το νιώσουν καλά με τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν, με τη γλώσσα του μαζικού ενωτικού αγώνα. Δε χαρίζουμε τίποτα, διεκδικούμε τα πάντα».