Η Hazel McCallion ανέλαβε διευθύντρια στο αεροδρόμιο του Τορόντο

Η Hazel McCallion, μία από τις μακροβιότερους δημάρχους στην ιστορία του Καναδά, αποδέχθηκε τριετή επέκταση της σύμβασης της ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Greater Airport Authority του Τορόντο.
Ο ομοσπονδιακός υπουργός Μεταφορών Omar Alghabra είπε σε ένα δελτίο τύπου αυτή την εβδομάδα ότι η 101χρονη διορίστηκε εκ νέου στο συμβούλιο της GTAA ως διευθυντής.
Διορίστηκε για πρώτη φορά στο συμβούλιο του GTAA το 2017. Το GTAA είναι ο οργανισμός που διευθύνει το Διεθνές Αεροδρόμιο Pearson του Τορόντο.
“Είμαι ικανοποιημένος που η κα McCallion δέχτηκε να συνεχίσει να υπηρετεί την Αρχή του Μεγάλου Αεροδρομίου του Τορόντο”, είπε η Alghabra. “Έχει αφιερώσει περισσότερα από 40 χρόνια υπηρεσίας στην κοινότητά της και συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επίβλεψη και την καθοδήγηση του μεγαλύτερου αεροδρομίου του Καναδά αεροδρόμιο.”
Η Χάζελ ΜακΚάλιον έχει γεννηθεί μια χρονιά πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, δηλαδή το 1921. Όταν έγινε η Απόβαση στη Νορμανδία ήταν 21 χρονών, όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε στη Σελήνη είχε γιορτάσει τα 48 της χρόνια• έχει τρία παιδιά και ο σύζυγός της έχει πεθάνει από το 1951.
Γνωστή για την σκληρή, αλλά δίκαιη συμπεριφορά της και το αγωνιστικό στιλ των διευθυντικών ικανοτήτων της, η ΜακΚάλιον έχει κερδίσει το την αγάπη των πολιτών του Οντάριο για δεκαετίες. Ένα σχολείο, μια βιβλιοθήκη και ομάδα μπέιζμπολ φέρουν το όνομά της. Τον Φεβρουάριο μάλιστα ανακοινώθηκε έργο για μια γραμμή τραμ που θα έχει το όνομα Hazel McCallion Line.
Ο πρωθυπουργός του Οντάριο, Νταγκ Φορντ, περιέγραψε τη ΜακΚάλιον ως την «Εικόνα του Καναδά» σε έναν εορτασμό για τα 100α γενέθλιά της πέρυσι. «Την αγαπώ, είναι ο μέντορας μου και μου έχει διδάξει τόσα πολλά και είναι πάντα εκεί για όλους μας», είπε.
Γεννημένη στο Πορτ Ντανιέλ του Κεμπέκ το 1921, η ΜακΚάλιον ήταν το νεότερο από τα πέντε παιδιά οικογένειας που βίωσε τη Μεγάλη Ύφεση. Εργάστηκε σε μια εταιρεία στο Μόντρεαλ και αγωνίστηκε ως επαγγελματίας παίκτρια του χόκεϊ. Η εταιρεία της, την απέσπασε στο Τορόντο, όπου μεσήλικη πια, ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για την τοπική πολιτική.
Η ΜακΚάλιον είχε διάφορους ρόλους στην τοπική αυτοδιοίκηση προτού υποβάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Μισισάουγκα το 1978.
Η ΜακΚάλιον ψώνιζε από διαφορετικά παντοπωλεία κάθε εβδομάδα για να κατανοήσει καλύτερα τις ανάγκες των ψηφοφόρων. Στη συνέχεια τοποθετούσε προσεκτικά τα παράπονα και τις απαιτήσεις των κατοίκων σε ομιλίες της: «Αυτό είναι ένα ταλέντο που δεν έχασε ποτέ», ομολογεί.
Η ΜακΚάλιον εξελέγη και παρέμεινε δήμαρχος για τα επόμενα 36 χρόνια, καθώς η πόλη μετατράπηκε από ένα συνονθύλευμα γεωργικής γης, δυτικά του Τορόντο στην 7η μεγαλύτερη πόλη του Καναδά• παραιτήθηκε το 2014.
Τώρα ξανά στη μάχη και μάλιστα στην πρώτη γραμμή! Τι να σχολιάσουμε κλείνοντας; Τα γεράματα του αετού, σαν του σπουργιτιού τα νιάτα… Και σίγουρα το να γερνάς είναι μια κακή συνήθεια που ένας πολυάσχολος άνθρωπος, όπως η ΜακΚάλιον δεν έχει χρόνο να αποκτήσει…