Η ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΥΣ

Σε ώρες κρίσιμες,σε στιγμές που φαίνεται πως όλα καταρρέουν, χρειάζονται και εμφανίζονται οι πραγματικοί ηγέτες. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο σε περιπτώσεις λαών και εθνών, αλλά και μεγάλων ομάδων ανθρώπων και οργανωμένων συνόλων. Και σ’αυτό το τελευταίο, θα σταθούμε ιδιαίτερα σήμερα.

Η Ελληνική μας Κοινότητα και αρκετές άλλες Οργανώσεις και Εθνοτοπικοί Σύλλογοι, αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρά προβλήματα. Αυτά είναι αποτέλεσμα πολλών γεγονότων και περιστάσεων που οφείλονται εν πολλοίς σε εξωτερικούς αστάθμητους παράγοντες.

Αλλά ας αφήσουμε το παρελθόν και ας ασχοληθούμε με το παρόν και κυρίως με το μέλλον.

Οι μεγάλες Ομογενειακές μας Οργανώσεις και κυρίως η Ελληνική μας Κοινότητα, αυτή την εποχή, μας χρειάζονται όλους αλλά και τις χρειαζόμαστε όλοι. Κανείς δεν πρέπει να μείνει μακρυά και προ πάντων εκείνοι που στο παρλθόν εδειξαν ότι έχουν θέληση, στιβαρά χέρια και κυρίως φαντασία για να κάμουν κουμάντο, να διοικήσουν και να παράξουν έργο.

Δέν χρειάζεται να αναφερθούμε σε ονόματα, που είναι άλλωστε γνωστά, αλλά στο παρεθόν, το μακρυνό και το πρόσφατο, έβαλαν ώμους και πλάτες και κατόρθωσαν σημαντικά και έγραψαν ιστορία. Υπηρέτησαν την Παροικία αλλά και βοήθησαν σημαντικά τη μακρυνή μας Ελλάδα εκεί κάτω.

Στην πολυεθνική αυτή χώρα που ζούμε για να είναι αισθητή η παρουσία μας, για να ακούγεται η φωνήμας, για να επιβιώσουμε σαν εθνική ομάδα, για να απαιτήσουμε και να πάρουμε, για να δημιουργήσουμε για τα παιδιά και το μέλλον, χρειάζεται οργάνωση και κυρίως προσπάθειες κάτω από την ομπρέλα των οργανώσεων μας.

Χρειαζόμαστε την εθνική μας ταυτότητα. τη διατήρηση της γλώσσας μας, την Ελληνική μας Ορθοδοξία που είναι οι Κοινότητες και οι Οργανώσεις μας που κράτησαν στη ζωή  μέχρι σήμερα.

Οι δοκιμασμένοι αυτοί συμπάροικοι, που απομακρύνθηκαν για οποιοδήποτε λόγο, έχουν χρέος αυτή την ώρα να επιστρέψουν και από οποιοδήποτε πόστο να δώσουν χείρα βοηθείας να ξανασταθουν στα πόδια τους οι Οργανώσεις μας και προ πάντων η Ελληνική μας Κοινότητα.Όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν συνείδηση της οπισθοδρόμησης που οφείλεται σε δικά τους σφάλματα και παραλείψεις ή σε άλλους παράγοντες και πάρουν τη σταθερή απόφαση της σωτηρίας, τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει την ανοδική τους πορεία.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Υπάρχουν κα άλλοι πολύ σοβαροί λόγοι που πρέπει να μάς βρουν ενωμένους και έτοιμους.

Είναι σε όλους γνωστό ότι το σύντομο καλοκαίρι της ‘‘ εκεχειρίας‘,‘ που για δικούς τους λόγους κήρυξαν οι Τούρκοι, έχει λήξει. Άρχισαν τις προκλήσεις και απειλές. Τα μαύρα σύννεφα πάνω από το Αιγαίο, τη Θράκη και την Ανατολική Μεσόγειο όλο και πυκνώνουν. Η μπόρα μπορεί να ξεσπάσει οποιαδήποτε ώρα. 

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας δήλωσε μέ απροσμέτρητο θράσος ότι από τότε που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος, πέντε φορές έκαμε ‘‘επεκτατικούς‘‘ !!! πολέμους και πήρε, όπως αφήνει να νοηθεί, εδάφη από την χώρα του. Εννοώντας τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Θράκη και το Αιγαίο. Τα μισά νησιά του Αιγαίου τα κατέχει παράνομα η Ελλάδα, λέει.

Ο Άλλος εκεί κάτω στην Κύπρο, το ανδρείκελο του Ερντογάν, ο Τατάρ, απεφάνθη ότι η Κύπρος τις πόλεις της οποίας έκτισαν από την εποχή του Ομήρου ο Τεύκρος, ο Πράξανδρος, Ο Κηφέας , ο Κυνήρας και λάμπρυναν Φιλόσοφοι όπως ο Ζήνων  και Άγιοι της Οθοδοξίας από την εποχή των Αποστόλων, όταν το Έθνος του γυρόφερνε κάπου εκεί στις στέπες, δέν υπήρξε ποτέ Ελληνική και πρέπει πάραυτα να επιστραφεί στην Τουρκία που τη κατέκτησε το 1571 μ. Χ.

Ο πλούτος, λένε και οι δυο, πού βρίσκεται στο βυθό του Αγαίου και γύρω από την Κύπρο κατά το ήμισυ, αν όχι περσσότερο, ανήκει στην Τουρκία. Και οι δυό απειλούν ότι η Τουρκία σαν μεγάλη δύναμη παίρνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει.

Δεν είμαστε οι Έλληνες τα εκατομμύρια των άλλων λαών, και είμαστε βασικά μόνοι υπολογίζοντας στις δικές μας κυρίως δυνάμεις.. Ολόκληρη η ζωή μας είναι ένα σκληρό, μαρτυρικό κι’ανειρήνευτο αγώνισμα για να διατηρηθούμε μέσα στην Ιστορία και να διασφαλίσουμε τη θέση μας μέσα στον κόσμο. Η επιβίωσή μας και η προκοπή μας υπήρξαν από τα βάθη των αιώνων, αποκλειστικός καρπός των όσων προθέσεων φτέρωσε κάθε φορά το υψηλό πνεύμα της εθνικής ενότητας.

Όλοι μαζί λοιπόν, αφήνοντας κατά μέρος ο,τιδήποτε μεγάλο, μικρό, σημαντικό ή ασήμαντο μάς απομάκρυνε από τα κοινά και τις Ομογενειακές μας Οργανώσεις, με πρώτους αυτούς που δούλεψαν και άφησαν έργο στο παρελθόν, να δώσουμε τα χέρια για νέο παραγωγικό έργο.

Μάς χρειάζεται, η Παροικία, μάς χρειάζεται το μέλλον των παιδιών μας, μάς χρειάζεται σίγουρα και η Ελλάδα στην οποία, σε μερικούς τομείς, μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα απο ό,τι οι ευρισκόμενοι εκεί κάτω.

Όλοι μαζί, ενωμένοι, θα τα καταφέρουμε.