Ο Στρουθοκαμηλισμός μερικών Χωρών και η στάση τους έναντι της Τουρκίας

Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη χαϊδεύουν την Τουρκία και δεν της επιβάλλουν κυρώσεις, αφού δεν συμβαδίζει σαν σύμμαχος χώρα με τις αποφάσεις τους, ήταν το ερώτημα φίλου την ημέρα του Πάσχα.

Η απάντησή μου ήταν: Γιατί έχουν, όπως νομίζουν, συμφέροντα που δέν συμβαδίζουν βέβαια ούτε με τη δικαιοσύνη, ούτε με την ανθρωπιά, αλλά ούτε και με τα μακρόχρονα ουσιαστικά συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται καταγέλαστοι και να τους μυκτηρίζουν οι νουνεχείς σε όλο τον κόσμο.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Αμέσως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, στον οποίο η Ελλάς έδωσε τα πάντα και βγήκε ερειπωμένη, οι σύμμαχοι, που της έψαλλαν επαίνους την ώρα του αγώνα και των θυσιών, έδιναν δώρα στην φιλογερμανική, εμφανιζόμενη ως ουδέτερη, Τουρκία.

Για στήριξη των ανωτέρω θα παραθέσω απόσπασμα από το ημερολόγιο Διπλωμάτη της δεκαετίας του 50, όταν Ελλάδα και Κύπρος αγωνίζονταν στα Ηνωμένα Έθνη για την Αυτοδιάθεση και την Ελευθερία της Κύπρου. Η καταχώρηση στο ημερολόγιο έγινε το 1962 όταν Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Τζόνσον. Γράφει μεταξύ άλλων:

‘‘ ….. Δέν είναι η δειλία της Ελληνικής Κυβερνήσεως που οδήγησεν εις τα γνωστά αποτελέσματα, ούτε και η πολιτική της Κυπριακής Ηγεσίας - αλλά η ασφυκτική ατμόσφαιρα που εδημιούργει η επίσημος αμερικανική πολιτική. Δέν θα λησμονήσω ποτέ, επί παραδείγματι, ότι εις μίαν κρίσιμον συζήτησιν εν τη Πολιτική Επιτροπή και μετά μίαν θυελλώδη αγόρευσιν του Έλληνος Υπουργού των Εξωτερικών, ηγέρθη ο κ. Κάμποτ Λότζ διά να είπη ότι εφ’όσον ήτο αργά και ο ίδιος ησθάνετο κουρασμένος, θα έπρεπε να αναβληθή η λήψις αποφάσεως δια να έλθουν την επομένην ξεκούραστοι και φρέσκοι οι αντιπρόσωποι να ψηφίσουν και τούτο διότι εφοβήθη το εκ του δημιουργηθέντος κλίματος αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.

Kατά τον ίδιον τρόπον δεν θα λησμονήσω την εξής απάντησιν αμερκανού επισήμου εις προσπάθειαν να πεισθεί, εις ιδιαιτέραν συνομιλίαν, επί του δικαίου των Κυπρίων: Αν είναι να εκλέξωμεν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας πρέπει να γνωρίζετε ότι, όσον δίκαιον και αν έχετε, θα εκλέξωμεν την Τουρκίαν. Διότι η Ελλάς, πτωχή και μικρά, εξήλθεν από τον πόλεμον κατεστραμμένη, ενώ η μεγάλη Τουρκία, ακριβώς διότι δέν επολέμησε, διατηρεί ακεραίας τας δυνάμεις της. Συνεπώς την χρειαζόμεθα περισσότερον.

Επίσης σε κάποιο βιβλίον- δεν ενθυμούμαι τώρα ούτε συγγραφέα, ούτε τίτλον, ούτε και έτος εκδόσεως - αναφερόμενον εις την Μικρασιατικήν καταστροφήν υπενθύμιζεν, εν παρόδω, ότι ο Ντάλλες, έχων τότε υπεύθυνον τινα θέσιν εις το Στέητ Ντηπάρτμεντ κατέκρυβε τα μέσω του Αμερικανικού Προξενείου της Σμύρνης δημοσιογραφικά τηλεγραφήματα, προς τον σκοπόν της αποφυγής δημιουργίας εν Ηνωμέναις Πολιτείαις ρεύματος υπέρ των δοκιμαζομένων Ελλήνων και κατά των Τούρκων - και τούτο λόγω οικονομικών συμφερόντων προσωπικών του και φίλων του εν Τουρκία.

Πάντα ταύτα σημειώ διά την αλήθειαν, δια να δείξω με τι προκαταλήψεις και οποία βαθύρριτα συμφέροντα είχομεν να παλαίσωμεν.

Αλλά και κάτι ακόμη που θα πρέπει να σημειώσω.
Ο σημερινός Πρόεδρος ( Λύντον Τζόνσον) κατά την προτελευταίαν του προεκλογικήν εκστρατείαν εν Αμερική ,είχεν ομιλήσει περί Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, πράγμα, όμως, το οποίον τελικώς απεσύρθη από τα επίσημα πρακτικά του εν Σικάγω Συνεδρίου των Δημοκρατικών, επεμβάσει του αυτόθι Βρεττανού Γενικού Προξένου και άλλων γνωστών και αγνώστων Παραγόντων. ‘‘
Αυτά έγραφε στο ημερολόγιό του ο Διπλωμάτης δεκαετίες πριν. Το συμπέρασμα είναι: Kανείς δεν σε αγαπά, κανείς δεν θυσιάζει τα όποια συμφέροντά του έστω κι’αν βλέπει μπροστά του βουνό το δίκαιό σου. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Στηριγμένοι πάντα στις δικές μας δυνάμεις. Και μια τεράστια δύναμη είναι ο Απόδημος Ελληνισμός. Στώμεν καλώς λοιπόν, έχοντας κατά νουν πάντα, το του Εθνικού μας Ποιητού: ‘‘ Δεν ειν’ εύκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλή. ‘‘