Δ. Αζεμόπουλος (Πρέσβης Ελλάδας στον Καναδά): Η κοινωνική συνοχή δεν σφυρηλατείται μέσα από διακρίσεις και διαχωριστικές γραμμές

Συνέντευξη του Έλληνα διπλωμάτη στο www.parapolitika.gr

Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία διπλωματών που πιστεύουν και κάνουν πράξη με τον καλύτερο τρόπο τη Δημόσια Διπλωματία. Ανήκει επίσης στους ελάχιστους διπλωμάτες που δεν διστάζουν να σκεφτούν μακριά από στερεότυπα και να προωθήσουν με κάθε τρόπο την «ήπια ισχύ» της χώρας μας στο εξωτερικό.

Ο λόγος για τον Πρέσβη της Ελλάδος στον Καναδά, Δημήτρη Αζεμόπουλο, ο οποίος μιλά στα www.parapolitika.gr  για την πρόσφατη πρωτοβουλία του Υπουργείου Εξωτερικών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα, για την προσωπική του σχέση με την μητέρα του Καναδού Πρωθυπουργού Margaret Trudeau και για τις άριστες σχέσεις της Ελλάδας με την αχανή χώρα της Βορείου Αμερικής.

 
 Πρόσφατα το Υπουργείο Εξωτερικών διοργάνωσε διεθνές διαδικτυακό συνέδριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο χώρο εργασίας, με έμφαση στη διαφορετικότητα , στο οποίο μίλησε και ο ο Υφυπουργός Εξωτερικών του Καναδά, μεταφέροντας ένα άκρως υποστηρικτικό μήνυμα του Πρωθυπουργού Τζάστιν Τρυντώ. Δεν μας έχει συνηθίσει το ΥΠΕΞ σε τόσο προοδευτικές κινήσεις. Τι σηματοδοτεί αυτό το συνέδριο για την Ελλάδα και ποια η διεθνής αξία του;

Πράγματι το Συνέδριο που διοργάνωσε την 25η Ιουνίου το Υπουργείο των Εξωτερικών σε συνεργασία με δυο άλλα Υπουργεία αποτέλεσε ένα τεράστιο βήμα, ούτως ώστε να γίνει ευρύτατα κατανοητό ότι η κοινωνική συνοχή και η οικονομική πρόοδος δεν σφυρηλατούνται μέσα από τις διακρίσεις και τις διαχωριστικές γραμμές αλλά διασφαλίζονται με τη κατοχύρωση της διαφορετικότητας και την ύπαρξη ίσων ευκαιριών για όλους μέσα στο εργασιακό τους περιβάλλον. Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και στις απαράδεκτες διακρίσεις που αυτή συνεχίζει δυστυχώς να αντιμετωπίζει στον εργασιακό χώρο. Διακρίσεις που αποτελούν ανεπίτρεπτη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάθε έννοιας μιας σύγχρονης ανθρώπινης λογικής και νοοτροπίας. Διακρίσεις που θα μπορούσαν να πάρουν μια ακόμη περισσότερο βάναυση μορφή ιδιαίτερα στις μέρες της πανδημίας.

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία απετέλεσε κατά τη ταπεινή γνώμη μου μια χωρίς προηγούμενο διεθνή πρωτοβουλία της Ελλάδος στο χώρο της λεγόμενης ήπιας ισχύος (soft power). Και για αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στην ηγεσία του Υπουργείου και ιδίως στον Γενικό Γραμματέα Εξωστρέφειας Γρηγόρη Δημητριάδη, που ήταν ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες και εμπνευστές της πρωτοβουλίας αυτής

Λίγο πριν το συνέδριο διαβάσαμε και τη συνέντευξη του κ. Πατέλη. Αλλάζει κάτι Κύριε Πρέσβη σε σχέση με την κοινωνική αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα; Και ποια θα μπορούσε να είναι εν προκειμένω η προστιθέμενη αξία του Καναδά στη καινοτόμα προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης;

Δεν υπάρχει η παραμικρή πλέον αμφιβολία ότι κάτι αλλάζει στο ζήτημα αυτό στην Ελλάδα. Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι αλλάζουν και πάρα πολλά. Γιατί δεν είναι λίγο να βλέπεις τον δικό μας Πρωθυπουργό να μιλά για πρώτη φορά σε μια αντίστοιχη εκδήλωση στέλνοντας και αυτός με τη σειρά του ένα μήνυμα που δεν μπορεί με τίποτε να παρερμηνευθεί.

Ένα μήνυμα ξεκάθαρο. Ένα μήνυμα στήριξης όλων εκείνων που μέχρι σήμερα ζουν πολλές φορές με φόβο ή πρέπει να κρύβονται. Ένα πεντακάθαρο μήνυμα που αφορά και στη ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητα, έτσι όπως γίνεται σε όλα τα προηγμένα κράτη της γης, σε κοινωνίες που ξέρουν πως ένα καλύτερο αύριο δεν αναζητείται φορώντας παρωπίδες, επιβάλλοντας εξαιρέσεις και στερεότυπα μιας άλλης παρωχυμένης εποχής αλλά μέσα από το θάρρος και τη τόλμη του διαλόγου, της αποδοχής, της ένταξης, της ενότητας.

Αυτή είναι η Ελλάδα που σήμερα ονειρεύονται οι νέοι μας που κινούνται ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος με την υπόλοιπη νεολαία του πλανήτη μας. Γι αυτό και δεν εξεπλάγην όταν έμαθα τον αριθμό ρεκόρ των όσων παρακολούθησαν διαδικτυακά την εκδήλωση. O Καναδάς έχει αναγάγει νομικά και δεοντολογικά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων όχι μόνο σε πεμπτουσία του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των πολιτών του χωρίς εξαιρέσεις αλλά γιατί το κάνει μέσα από ενεργές και συστηματικές δράσεις και υποστηρικτικές συμπεριφορές προς τις υπόλοιπες χώρες που ακολουθούν την ίδια πολιτική. Γιατί ο Καναδάς είναι η κατεξοχήν χώρα πάνω στο πλανήτη που προστατεύει τη διαφορετικότητα των πολιτών και την προάγει μέσα από μια συνειδητή στάση του συνόλου της καναδικής κοινωνίας. Και αυτή θα είναι τελικά η τεράστια προστιθέμενη αξία του στη δύσκολη προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης.

Πως διαχειρίστκε την πανδημία ο Καναδάς και κυρίως η ομογένεια μας; Πως είναι η κατάσταση εκεί;

Με εξαιρετικά προσεκτικό τρόπο. Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες και τις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας τόσο σε ομοσπονδιακό όσο και σε επαρχιακό επίπεδο. Πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί και τους επόμενους μήνες μιας και υπάρχει διάχυτος ο φόβος για ένα δεύτερο κύμα. Το πρώτο κύμα πάντως της πανδημίας αντιμετωπίστηκε υπεύθυνα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός της συναντίληψης Οττάβας και Αθηνών για τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης. Δεν είναι τυχαίο επίσης το γεγονός ότι η καναδική κυβέρνηση συνεχάρη τη δική μας για τον υποδειγματικό τρόπο χειραγώγησης της πανδημίας με τα εντυπωσιακά για όλους μέχρι σήμερα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα. Χαίρομαι δε ιδιαίτερα από το γεγονός ότι από 1η Ιουλίου ανοίγουν οι πτήσεις από Καναδά προς Ελλάδα με αποτέλεσμα τα αεροπλάνα των καναδικών αερογραμμών να φτάνουν υπερπλήρη στον ελληνικό προορισμό τους. Τέλος ακόμη περισσότερο με ευχαριστεί το γεγονός ότι για φέτος η Air Canada χαρακτήρισε την Ελλάδα μέσα από ποιοτικά σποτς και διαφημίσεις ως επιλεκτικό προορισμό για τους Καναδούς τουρίστες στην Ευρώπη.

Εσείς πώς το διαχειριστήκατε; Κατά τη διάρκεια της καραντίνας ανακαλύψατε κάτι που δεν γνωρίζατε για τον εαυτό σας;

Νομίζω ότι η κρίση απετέλεσε μια ευκαιρία για όλους μας να αντιληφθούμε καλύτερα τι πράγματι έχει αξία στη ζωή. Την περίοδο λοιπόν αυτή, κατάλαβα ακόμα καλύτερα και μέσα από τις πολλές ώρες προσωπικών διαδρομών, ότι ο άνθρωπος, αποκτά αξία και νόημα στη ζωή, όχι από τα υλικά αγαθά που ίσως διαθέτει αλλά από την ανθρώπινη επικοινωνία του και ουσιαστική επαφή του με τον συνάνθρωπό του. Κατάλαβα πόσο λίγα είναι όλα αυτά που μανιωδώς κυνηγάμε να αποκτήσουμε σε καθημερινή βάση για να εντυπωσιάσουμε, αν δίπλα μας δεν υπάρχει ο συνάνθρωπος που θα ενδιαφερθεί για μας, θα επικοινωνήσει μαζί μας, θα είναι στο πλευρό μας έστω και αν βρίσκεται μακριά. Γιατί ο συνάνθρωπός μας είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει πάνω στη γη.

 Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα μετά το τέλος της πανδημίας; Τι νομίζετε ότι θα αλλάξει στη ζωή των ανθρώπων και τι στη δική σας ζωή;

Η ελληνική κοινωνία μπόρεσε μέσα από αυτή τη πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα κρίση να κρατήσει το χαμόγελο, την αισιοδοξία, τη πίστη για τη ζωή. Αυτό είναι αναμφίβολα εξαιρετικά ελπιδοφόρο και αποτελεί τον καλύτερο οιωνό για το αύριο. Δεν είναι μια φρούδα ελπίδα αλλά προσωπική πεποίθηση που αφορά όλους μας. Σίγουρα επαναξιολογήσαμε τις προτεραιότητες μας όλον αυτόν τον καιρό. Σίγουρα όμως μάθαμε πώς να συνεργαζόμαστε περισσότερο, πώς να ακούμε καλύτερα, πώς να μετατρέπουμε τη κρίση σε μια ευκαιρία. Η Ελλάδα δείχνει πλέον όχι μόνον στον Καναδά αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο μια σταθερή και αναλλοίωτη εικόνα ενός κράτους που πορεύεται με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Η Ελλάδα εμπνέει όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τους ξένους. Και αυτό είναι ανεκτίμητης αξίας. Είναι σίγουρα κάτι που ισχύει και σε ό,τι με αφορά.

Και μια τελευταία ερώτηση. Γνωρίζουμε ότι έχετε μια φιλική σχέση με τη μητέρα και τον αδελφό του Καναδού Πρωθυπουργού. Τι είναι αυτό που σας φέρνει τόσο κοντά με τους Τρυντώ;

Σε πολύ λίγο καιρό ολοκληρώνω τη θητεία μου στον Καναδά. Θα ήθελα λοιπόν να καταθέσω τη προσωπική μου βαθύτατη εκτίμηση για Ανθρώπους που με εντυπωσίασαν. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Μάργκαρετ Τριντό, μητέρα του νυν Πρωθυπουργού του Καναδά, θέλησε να μοιραστεί δημόσια τη προσωπική δοκιμασία και δύσκολη διαδρομή της στη ζωή. Και το έκανε με τον πιο ανθρώπινο και ευθύ τρόπο, προσπαθώντας άμεσα να περάσει το μήνυμα στην ευρύτερη κοινωνία ότι όταν κάποιος αντιμετωπίζει ένα προσωπικό πρόβλημα, δεν πρέπει να το καλύπτει, να το ‘’κουκουλώνει’’ και να υποκρίνεται αυτός και η οικογένειά του πως δεν υπάρχει. Δεν πρέπει να ζούμε δηλαδή με υποκριτικές και δήθεν συμπεριφορές αλλά να προσπαθούμε να αναζητούμε Ανθρώπους στο περιβάλλον μας - είτε αυτό είναι οικογενειακό, είτε φιλικό, είτε εργασιακό - που μέσα από την αγάπη τους, τον διάλογο τους μαζί μας, την έμπρακτη αποδοχή μας, θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε το πρόβλημα, όποιο και αν είναι αυτό. Η Μάργκαρετ Τρυντώ, μητέρα του Καναδού Πρωθυπουργού, με τη δική της δημόσια κατάθεση ψυχής που είναι και μάθημα ζωής, δεν μπορεί παρά να με κάνει περήφανο για τη φιλία μας. Την ίδια ακριβώς άψογη άποψη έχω εξάλλου και για τον αδελφό του Καναδού Πρωθυπουργού, τον φίλο Αλεξάντρ Τρυντώ, έναν άνθρωπο με Α Κεφαλαίο.