Πρόσφυγες και … Πρόσφυγες

Παρακολουθώ συχνά και με πολύ ενδιαφέρον, μια εβδομαδιαία εκπομπή Ελληνικού σοβαρού τηλεοπτικού Σταθμού που παρουσιάζει, για χρόνια τώρα, ένας πολύ σοβαρός και ευρύτατα ενημερωμένος κύριος, με σοβαρότητα και επιστημοσύνη και πραγματικά την χαίρομαι. Κατέχει στοιχεία, τεκμηριώνει τα όσα λέγει και εντυπωσιάζει με τα κείμενα , τα βιβλία και άλλα έγγραφα που έχει στην κατοχή του.
Με πολύ συναίσθημα η εκπομπή του, τής περασμένης Δευτέρας. Ήταν αφιερωμένη στους πρόσφυγες και την προσφυγιά. Δεν χρειάζονταν και πολλά για να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές τής ψυχής μας. Ξέρουμε εμείς οι Έλληνες από σφαγές, κατατρεγμούς και προσφυγιά. Τα ζήσαμε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια τού περασμένου αιώνα. Το 15, το 22. το 56 στον Πόντο, τη Μικρασία γενικά και τη Σμύρνη και το 74 στην Κύπρο.
Μίλησε με πολλή συγκίνηση για τους θαλασσοδαρμένους πρόσφυγες που φθάνουν τον τελευταίο καιρό με μικρά παιδιά στην αγκαλιά και θέλουν ένα ποτήρι νερό, ένα πιάτο φαϊ και ένα κομμάτι γης να ακουμπήσουν.
Παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον την εκπομπή. Με άγγιξε γιατί έζησα από κοντά παρόμοιες καταστάσεις.
Να μού επιτρέψει, όμως, να διαφωνήσω σε ένα σημείο για τους σημερινούς πρόσφυγες. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό απ’ αυτούς σήμερα δεν είναι πρόσφυγες. Χατιρικά μπορούμε να τους ονομάσουμε ‘‘ παράνομους μετανάστες‘.‘ Και θα πρόσθετα με πλήρη συναίσθηση των λόγων μου ‘‘ύποπτοι μετανάστες ‘‘Φτώχια υπάρχει σε πολλούς τόπους, αλλά πόλεμοι και καταστροφές που να αναγκάζουν αυτό τον κόσμο να μετακινείται κατά δεκάδες χιλιάδες, πού υπάρχουν; Ιδιαίτερα στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Και πόσο κατατρεγμένη και φτωχή είναι μια οικογένεια, όταν μόνο για τον διάπλου από τα τουρκικά παράλια σε ένα ελληνικό νησί ή την Κύπρο διαθέτει μια έως τρεις χιλιάδες δολάρια το άτομο για τον διακινητή;
Να θυμίσουμε μάλιστα ένα αξιοσημείωτο γεγονός που συνέβηκε πριν μερικά χρόνια στην Κύπρο. Όταν δεν τους χωρούσαν οι καταυλισμοί και η κυβέρνηση, μάλιστα του αριστερού ΑΚΕΛ, νοίκιασε πολυτελές ξενοδοχείο για να διαμένουν, έκαναν διαδήλωση γιατί τα δωμάτια ήταν …. μικρά!!
Ασφαλώς και υπάρχουν δυστυχισμένοι που χρειάζονται προστασία και βοήθεια. Αλλά προσοχή. Πρόσεξε κανείς τις ηλικίες; Οι περισσότεροι είναι ηλικίας 16 έως 30 χρόνων. Σε ηλικία στρατεύσιμη. Γιατί αυτούς ‘‘προτιμούν‘‘ να στέλνουν στην Ελλάδα και την Κύπρο, οι Τούρκοι; Από ποιά στρατόπεδα τους επιλέγουν; Δεν γίνεται ευρέως γνωστό αλλά φήμες αναφέρουν πως και πλοιάρια με οπλισμό κατευθύνονται κάθε βράδυ προς τα Ελληνικά και Κυπριακά παράλια συλλαμβάνονται, αλλά δέν ανακοινώνεται οτιδήποτε για λόγους σκοπιμότητας; Και για ποιούς προορίζονται;
Μήπως η Τουρκία, με το πρόσχημα των προσφύγων, που εκ ‘‘συμπτώσεως‘‘ το 90% απαραιτήτως περνά από την χώρα αυτή, προσπαθεί να δημιουργήσει μια πέμπτη φάλαγγα στα μετόπισθεν; Είμαι πολύ καχύποπτος γιατί μελετώντας Ιστορία, είδα να εφαρμόζεται η μέθοδος αυτή στην Κύπρο από το !956.
Χρειάζεται, λοιπόν, μεγάλη προσοχή. Οι δικές μας προσφυγιές δεν μοιάζουν με τις σημερινές. Αγαπάμε τους δυστυχείς κατατρεγμένους και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε να τους παρασταθούμε. Να μην επιτρέψουμε, όμως, για λόγους συναισθηματικούς ή αφέλειας να μπλέξουμε σε προβλήματα και περιπέτειες που μπορεί να μετατρέψουν εμάς και πάλι σε κατατρεγμένους … πρόσφυγες.
Ας μήν ξεχνάμε, τέλος, ένα πρόγραμμα που πριν καιρό άφησαν να διαρρεύσει και που προβλέπει ότι ‘‘ πολλές από τις παλιές κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα τις ξανακάνουμε δικές μας με τις μειονότητες μας και τους μετανάστες‘‘.