«Μόνοι τους και Όλοι μας»

γράφει ο Πλάτων Ρούτης  
proutis0107@rogers.com

Είναι θέμα ημερών οι εκλογές στις 21 του Μάη. Συνολικά πενήντα κόμματα και συνδυασμοί κατέθεσαν αιτήσεις στο πρωτοδικείο για να συμμετέχουν στις εκλογές αλλά 36 από αυτά εγκρίθηκαν και σε 14 απορρίφθηκαν οι αιτήσεις τους.  Ένα από αυτά τα κόμματα που απέρριψε το πρωτοδικείο είναι και το κόμμα του πρώην Χρυσαυγίτη και καταδικασμένου για εγκληματικές ενέργειες του φέροντα την μισητή σβάστικα  στο μπράτσο του φασίστα Κασιδιάρη.  Κατά τα άλλα, από τα ακροδεξιά κόμματα μέχρι όλο το πολιτικό φάσμα συμμετέχει σε αυτές τις εκλογές.
Τα αστικά κόμματα που προπορεύονται σε αυτές τις εκλογές η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ φτάνοντας στο τελευταίο σκέλος των εκλογών έχουν επιδοθεί σε μία κούρσα δρόμου για το ποιος θα υποσχεθεί τα περισσότερα.  Ταυτόχρονα όλοι τους συνεχίζουν να λένε ότι «Στις εκλογές θα κριθεί αν η χώρα θα συνεχίσει να πορεύεται προς το μέλλον με αυτοπεποίθηση και σταθερότητα ή αν θα ξαναγυρίσει πίσω». Αλλά δεν πάει άλλο πίσω, δεν μπορεί να πάει άλλο πίσω γιατί πίσω είναι ο γκρεμός. Αυτά τα τρία κόμματα από μόνα τους ή με συνασπισμούς και άλλων κομμάτων κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία 17 χρόνια.
Πως να το πιάσεις το θέμα; Στους μισθούς που έχουν ήδη πάει πίσω από το 2011 και συνέχεια μειώνονται;   Στις αυξήσεις στα είδη λαϊκής ανάγκης, στα ενοίκια των κατοικιών ή στην ανεργία ειδικά των νέων ανθρώπων.  Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει και οι μισθοί μειώνονται ενώ οι τιμές συνέχεια αυξάνονται. Αυτά τα κόμματα που καμώνονται ότι έχουν την σωστή συνταγή για την τόνωση της οικονομίας αν τους ψηφίσει ο λαός, τι τους εμπόδιζε τόσα χρόνια που πέρασαν να βελτιώσουν την κατάσταση αντί να είναι ο λαός το θύμα αγκομαχώντας κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής οικονομίας;  

‍
Μικτό μηνιαίος  μισθός σε Ευρώ.

‍
Η κυβέρνηση της ΝΔ λέει πρέπει οι αυξήσεις να μην υπερβαίνουν τον πληθωρισμό για να μην πληγεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.  Σε αυτά τα άθλια επίπεδα «πάγωσαν» για τόσα χρόνια τον κατώτατο μισθό με τις κυβερνήσεις που άλλαξαν (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και διάφορες τσόντες) να διατηρούν αυτό το αίσχος, για την «τόνωση της ανταγωνιστικότητας». Ο λαός πλήρωσε για να παραμείνει η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή η εκτόξευση των τιμών σε βασικά προϊόντα, ιδιαίτερα τους τελευταίους 18 μήνες, διαμορφώνει συνθήκες ασφυξίας σε χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.  Αυτό φαίνεται από τις τιμές στα τρόφιμα κυρίως αλλά και σε πολλά άλλα προϊόντα.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από την δική της πλευρά  εφάρμοσε το 2019 για πρώτη φορά τον μνημονιακό νόμο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις και με κριτήρια την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα, νόμο ο οποίος στη συνέχεια εφαρμόστηκε και από τη ΝΔ, το 2019 και το 2022. Εδώ η κοροϊδία της «πρώτης φοράς αριστερά» έδωσε τα ρέστα της. Μόνο με υπουργική απόφαση θα καθορίζονται οι μισθοί και όχι σαν αποτέλεσμα συλλογικών συμβάσεων. Κατέλυσε τις συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των συνδικάτων των εργαζομένων και την εργοδοσία και το άφησε στον εκάστοτέ υπουργό να καθορίζει το ύψος των αυξήσεων. Προετοίμασε και άνοιξε τον δρόμο στη ΝΔ να συνεχίσει στο ίδιο ρυθμό της περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων. Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ και η προσήλωση του στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το άλλοθι που χρησιμοποιεί.
Ωστόσο ο Μητσοτάκης βάζει στους ψηφοφόρους και το δίλλημα των εκλογών εκβιάζοντας: «Εάν θα διαφυλάξουμε όσα πετύχαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια ή θα επιστρέψουμε σε ένα περιβάλλον υψηλών φόρων, ανασφάλειας και ξέφραγων συνόρων, χωρίς αίσθηση ασφάλειας για τους πολίτες. Μιας Ελλάδας αδύναμης που θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας» είναι το δίλημμα που θέτει στους ψηφοφόρους το κυβερνών κόμμα. Την «αδύναμη Ελλάδα» την δημιούργησαν οι ίδιοι Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που θα αφήσει πίσω ο Μητσοτάκης; Στην φορολογία το 95% την πληρώνουν τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας ενώ το υπόλοιπο 5% οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Η φοροληστεία θα συνεχίσει ενώ οι μεγάλο-εφοπλιστές θα αρκεστούν να πληρώνουν ότι θέλουν εντελώς εθελοντικά. Κανένας από τα τρία αυτά κόμματα δεν έχει σκεφτεί να αλλάξει αυτό τον νόμο για να πληρώνουν οι εφοπλιστές και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες τον ανάλογο φόρο.
Η προεκλογική αντιπαράθεση μεταξύ των τριών κομμάτων  του συστήματος ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, είναι ψεύτικη αλλά και κάλπικη. Ένα από αυτά τα θέματα είναι σίγουρα και το θέμα της κατοικίας. Όλοι αυτοί παριστάνουν τους προστάτες της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς. Ξεσπιτώνουν οικογένειες και ανήμπορους ανθρώπους από τα σπίτια τους για δάνεια στις τράπεζες. Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα το λαό, μπήκε μπροστά στον αγώνα και φώτισε την αλήθεια με γεγονότα και αριθμούς. Τα μέλη του οι κομμουνιστές μέσα απ’ τα σωματεία τους είναι μπροστά σε κάθε μάχη για να μην κοπεί το ρεύμα σε λαϊκά σπίτια, να μην ξεσπιτωθούν με τους πλειστηριασμούς λαϊκές οικογένειες.
Το ΚΚΕ λέει καθαρά στους μισθωτούς και στους αυτοαπασχολούμενους πως ήρθε η ώρα να κάνουν ταμείο. Να σκεφτούν πώς φτάσαμε ως εδώ, ποιοι ευθύνονται, ποιοι ωφελήθηκαν και τι έρχεται την επόμενη μέρα. Να σκεφτούν ποιος είπε την αλήθεια και ποιοι προσπαθούν συνεχώς να τους εξαπατήσουν. Το κόστος στέγασης είναι αφόρητο για μεγάλο μέρος των λαϊκών οικογενειών. Αν συνυπολογίσουμε τα κοινόχρηστα και τους υπόλοιπους λογαριασμούς, απαιτείται το μεγαλύτερο μέρος ενός μέσου μισθού για να βγει ο μήνας. Δεν πρόκειται για ισχυρισμούς και αναλύσεις του ΚΚΕ αλλά αυτά τα αποδέχεται στη νέα της έκθεση η Eurostat για τη στέγαση στην Ευρώπη. Τι λέει η έκθεση: Ότι το πάνω απ’ το 32% του αστικού πληθυσμού, δηλαδή των κατοίκων των πόλεων στην Ελλάδα, επιβαρύνεται υπερβολικά απ’ το στεγαστικό κόστος. Ότι αναγκάζεται δηλαδή να διαθέσει πάνω απ’ το 40% του εισοδήματός του για να καλύψει τα έξοδα στέγασης. Και όλα αυτά ενώ ο οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) αναφέρει ότι : Η Ελλάδα έχει έναν από τους υψηλότερους συντελεστές ΦΠΑ στον ΟΟΣΑ (24%) με μία από τις πιο περιορισμένες φορολογικές βάσεις. (Στο Οντάριο του Καναδά ο φορολογικός συντελεστής είναι 15%).
Μερικές ημέρες πριν την ημέρα των εκλογών ο Μητσοτάκης υπόσχεται αυξήσεις στους εργαζόμενους, περισσότερα επιδόματα και ελεημοσύνες στο λαό.  Όλα αυτά που υπόσχονται στον λαό στο «παρά πέντε» της κάλπης είναι γενικολογίες, εξαγγελίες σε ορίζοντα τετραετίας και αν, και βέβαια πάντα «κοστολογημένα», με κριτήριο τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και τις «αντοχές της οικονομίας». Όλα αυτά είναι υποθετικά ότι αν  η οικονομία μπορεί να τα αντέξει. Αλλά δεν είναι τυχαίο, ότι οι δεσμεύσεις που έχουν απέναντι στο κεφάλαιο περιγράφονται λεπτομερώς μέχρι και την τελευταία συλλαβή στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης. Δηλαδή με λίγα λόγια πληρώνουμε τα δανεικά που είναι μέρος της συμφωνίας των μνημονίων διαρκείας, ενισχύουμε τις μεγαλοεπιχειρήσεις και στη συνέχεια αν πάνε όλα καλά και αν μείνει και κάτι, βλέπουμε.  
Μια ματιά στα προαπαιτούμενα των δόσεων μέχρι τώρα δείχνει ότι οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο προωθούνται ή επιταχύνονται με «μοχλό» το Ταμείο Ανάκαμψης και δεσμεύουν την οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση. Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς και τις προεκλογικές εξαγγελίες τους, που στηρίζονται στο Ταμείο Ανάκαμψης και στα άλλα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης αλλά και τα άλλα κόμματα των μνημονίων προσπαθούν και προεκλογικά να κρύψουν, κάτω από συνθήματα όπως «ανάπτυξη για όλους» και «δίκαιη ανάπτυξη», ότι το Ταμείο Ανάκαμψης είναι ένα καραμπινάτο υπερμνημόνιο, όπου τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και οι ανάγκες όχι μόνο δεν χωράνε, αλλά είναι και προαπαιτούμενο η διαρκής συντριβή τους στις μυλόπετρες της Ε.Ε., για να πιάνονται τα ορόσημα της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Γι' αυτό, το πραγματικό δίλημμα των εκλογών δεν είναι ποια κυβέρνηση θα συνεχίσει να τσακίζει τον λαό από την επόμενη μέρα, με το κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμά τους που είναι από τα πριν γνωστό, αλλά πόσο πιο δυνατός θα είναι ο λαός, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του να αντιπαλέψει τη βάρβαρη πολιτική που περιγράφεται με λεπτομέρειες στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, να κρατήσει ανοιχτό τον δρόμο προοπτικής, στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του.
Ζητούν από το ΚΚΕ να πάρει μέρος και να στηρίξει ένα συνδυασμό προοδευτικό για να μην πέσει η χώρα στις πέτρες. Όσοι πίστευαν ότι το ΚΚΕ θα μπορούσε να συνδράμει, έστω και με ψήφο ανοχής, σε μια κυβέρνηση «προοδευτική», όπως την αποκαλούν ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25, διαψεύστηκαν από όσα είπε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην εφημερίδα «Τα Νέα».

‍
Είναι βέβαιο ότι είναι εύκολο δήλωσε να βρεθεί μία λύση για τον σχηματισμό κυβέρνησης από τα κόμματα του μνημονίου. Οι διαφορές που πιθανόν να τους χωρίζουν δεν είναι και τόσο μεγάλες. Όλα αυτά τα κόμματα υπέγραψαν τα μνημόνια, συμφωνούν στις γενικές αρχές με την Ε.Ε. και ΝΑΤΟ επομένως οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους έχουν ξεθωριάσει. Υπάρχει και πιθανότητα να μην χρειαστεί ούτε και δεύτερες εκλογές και από την πρώτη να γίνουν τέτοιες συνεργασίες μεταξύ τους που θα είναι ανώφελο να τραβήξουν την χώρα σε επόμενες εκλογές. Αυτό εξηγεί και το σύνθημα του ΚΚΕ «Μόνοι τους και Όλοι μας»

Ερωτηθείς σχετικά, είπε ότι «πρέπει να πάμε όσο πιο πίσω χρειάζεται για να βρούμε τους υπεύθυνους, για το έγκλημα των Τεμπών τουλάχιστον, για να μη μιλήσω για πιο παλιά, που ξεκίνησε η "απελευθέρωση" και των σιδηροδρόμων με οδηγίες της ΕΕ, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια».
Όπως εξήγησε, «ξεκίνησε το 2009 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με το ζήτημα της "απελευθέρωσης", στη συνέχεια, το 2013, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προχώρησε πάρα πέρα την ιδιωτικοποίηση και έγιναν οι καθοριστικές, εγκληματικές κατά την άποψή μας πράξεις, στη συνέχεια το 2016 έγινε η κατάτμηση του ΟΣΕ και ο διαχωρισμός το 2017 του μεταφορικού μέσου που δόθηκε στην ιταλική εταιρεία για 45 εκατ. ευρώ, χωρίς να υπάρχουν προδιαγραφές ασφαλείας και συγκεκριμένων επενδύσεων και βεβαίως μια σειρά αλλαγές το 2017 και το 2018 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που άλλαξαν εργασιακές σχέσεις, μετακινήθηκαν υπάλληλοι των σιδηροδρόμων, τουλάχιστον 1.700 θέσεις έμειναν κενές
Κι έρχεται η κυβέρνηση της ΝΔ που προχωρά την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και επίσης ψηφίζεται, και γίνεται το τελειωτικό χτύπημα, η νέα Οδηγία της ΕΕ για την ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" των σιδηροδρόμων, την οποία ψήφισαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ Δεν φταίει ούτε η κακιά η ώρα ούτε η κακιά η χώρα.

‍