Η ΦΥΓΗ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ

«ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑΝ» ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Α΄Κορ. 6:12-20)

Επιμέλεια Κατηχήτριας κας Κόμησσας Πολυδούλη

ΓΕΝΙΚΗ είναι η διαπίστωση σήμερα, ότι η ατμόσφαιρα που αναπνέουμε, σε γενικές γραμμές, είναι ατμόσφαιρα αποσυνθέσεως. Αυτή η αποσύνθεση είναι πιο έκδηλη στα ήθη μας. Σε όλα τα στρώματα της σημερινής κοινωνίας τα ήθη έχουν πάρει ένα δρόμο κατηφορικό και πολύ ολισθηρό. Αυτό το βλέπει όμως κανείς πιο πολύ ίσως στο κύκλο των νέων ανθρώπων. Εδώ η ανηθικότητα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, ώστε τελευταία να κινηθούν και ειδικοί επιστήμονες (γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, παιδαγωγοί, δικαστικοί) για να μελετήσουν το θέμα που είναι κίνδυνος θάνατος για την κοινωνία και το Έθνος μας. Πριν όμως από όλους τους «ειδικούς» έχει μιλήσει το Πνεύμα του Θεού για το ζήτημα αυτό πολύ καθαρά. Και ο μεγάλος αναμορφωτής του κόσμου ο Απόστολος Παύλος στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρει τους λόγους για τους οποίους πρέπει να είναι μισητή η ανηθικότητα στον Χριστιανό. Ας τον παρακολουθήσουμε:

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ

***

Από τότε που ο αρχηγός της πίστεώς μας, ο Ιησούς Χριστός, αναστήθηκε, από τότε, το σώμα μας δεν εξαφανίζεται, αλλά γίνεται άφθαρτο. Ας διαλύεται η σάρκα μας μέσα στον τάφο, ας διασκορπίζονται τα μέλη μας μέσα στα πελάγη και τους ωκεανούς ή τις κορυφές των βουνών και τα πεδία των μαχών. Θα αναστηθεί και πάλι θαυματουργικώς και θα ενωθεί με την ψυχή. Εκείνο που καταργεί ο πολυεύσπλαχνος Κύριος είναι, όπως αναφέρει ο θείος Παύλος, η «κοιλία». Η επιθυμία δηλαδή των φαγητών και των ποτών δεν θα υπάρχει την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, διότι ο Θεός «και ταύτην και ταύτα καταργήσει». Το σώμα μας λοιπόν πρέπει να παρουσιασθεί ενώπιον του Θεού, ελεύθερο από κάθε δεσμό και υποδούλωση. Ο Χριστός ήλθε και ελευθέρωσε τον όλο, τον «ενιαίον άνθρωπον». Πώς λοιπόν να υποκύψουμε στην ακαθαρσία και στα δεσμά που μας εξευτελίζουν; Δεν είναι ντροπή να φορέσουμε χειροπέδες; Και αν είναι αιχμαλωσία η κοιλιοδουλία, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας μας τι εξευτελισμός είναι η παράδοσή του στα δεσμά της ανηθικότητος, τα οποία δένουν και την ψυχή.

Το σώμα έχει πλασθεί, όχι για να ζει ασώτως, όχι για να είναι σπήλαιο παθών, όργανο ικανοποιήσεως κατωτέρων επιθυμιών, αλλά για να είναι ναός του Θεού.

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

      Η αλήθεια αυτή δημιουργεί μια διπλή υποχρέωση. Αφ’ ενός μεν οφείλουμε να φροντίζουμε και περιποιούμαστε το σώμα μας, όπως φροντίζουμε κάθε ναό του Κυρίου και αφ’ ετέρου να μην λησμονούμε, ότι δεν μας ανήκει το σώμα μας, αλλά είναι κτήμα του Ιησού Χριστού. Από την ημέρα που βαπτιστήκαμε στην αγία κολυμβήθρα, από τότε γίναμε Χριστιανοί και λυτρωθήκαμε από την αμαρτία, από τότε είμαστε κτήμα του Σωτήρα μας. Μας εξαγόρασε ο Ιησούς «εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω του αίματι». Γι’ αυτό και λέει σήμερα ο Απόστολος Παύλος «ουκ εστέ εαυτών. Ηγοράσθητε γαρ τιμής». Δεν είμαστε λοιπόν μέλη του εαυτού μας. Είμαστε μέλη του Ιησού Χριστού. Και βγάζει ο Απόστολος του Κυρίου το τρομερό συμπέρασμα: Κι ερωτώ: Θα προτιμήσω λοιπόν, εγώ ο Χριστιανός το σώμα μου να γίνει δούλο της ακαθαρσίας και να μην είναι μέλος του Χριστού; Θα περιφρονήσω Εκείνον που τόσο με τίμησε, ώστε να χύσει το αίμα Του για μένα και να κάνει το σώμα μου άφθαρτο, για να παραδοθώ στην αγκαλιά της αμαρτίας; Μη γένοιτο ποτέ να το κάνω αυτό. Και όμως αυτό κάνουν όσοι ζουν ασώτως. Τρομάζουν όταν τους πεις: Να πάρε αυτή την εικόνα του Χριστού και πέταξέ τη στο βόρβορο. Πώς να το κάνω αυτό; Σας λένε έκπληκτοι. Άπιστος δεν είμαι. Και όμως κάτι τέτοιο κάνουν όταν τον εαυτό τους, που είναι ζωντανή εικόνα του Θεού τον μολύνουν και τον εξαχρειώνουν. Οι άγιοι του Θεού, οι πραγματικοί Χριστιανοί, ξέρουν ότι το σώμα τους είναι εκκλησία, ναός, μέλος του Χριστού, γι’ αυτό προσέχουν πού θα πάνε και πού θα σταθούν, όπως θα πρόσεχαν πού θα τοποθετούσαν ένα άγιο δισκοπότηρο, μια άγια εικόνα ή κάτι παρόμοιο. «Το πού θα καθίσω και τίνι προσεγγίσω και πού τα μέλη τα σα προσανακλίνω^. εις ποία έργα, εις ποίας ταύτας πράξεις όλως χρήσωμαι τα φρικτά τε και θεία» (Συμεών Ν. Θεολόγος) αποτελούσε γι’ αυτούς φροντίδα μεγάλη.

Τα αμαρτήματα της ανηθικότητος ήταν και είναι πληγή της κοινωνίας, ανατίναξη εθνών, διάλυση οικογενειών, αποχωρισμός της ψυχής από τον Θεό, δηλαδή με μια λέξη θάνατος πολύπλευρος και αιώνιος. Γι’ αυτό η προτροπή του Αποστόλου λέγει: «Φεύγετε την πορνείαν» είναι ανάγκη να προσεχθεί πολύ. Σήμερα που υπάρχουν τόσες παγίδες με επιδεξιότητα στημένες, το «φεύγετε» του Παύλου σημαίνει «μετά σπουδής ποιείσθε την απαλλαγήν του κακού» (Χρυσόστομος). Η αμαρτία, αγαπητοί  μου, έχει θέλγητρα, γι’ αυτό αγρυπνείτε. Η φυγή εδώ σώζει.